Als God later wolken over de aarde brengt en die boog in de wolken verschijnt zal Hij altijd dat verbond gedenken. God geeft daarbij ook de belofte dat de wateren niet weer tot een vloed zullen zijn om al wat leeft te verderven. Na de uittocht uit Egypte, als de Israëlieten 40 jaar door de woestijn zwerven, zien we dat wolken hun woestijnreis begeleiden. Een wolkkolom overdag en een vuurkolom ‘s nachts. In Exodus lezen we dat de heerlijkheid van de Heere aan het volk verscheen in een wolk. Dat gebeurt dan terwijl Aäron spreekt tot de vergadering van de Israëlieten en dat volk de ogen richt naar de woestijn. En dan nog een wolk op een belangrijk moment. Tijdens de woestijnreis legert het volk Israël langere tijd bij de berg Sinaï. Daar openbaart God zich ook. Hij geeft zijn wetten aan Mozes op de top van deze berg. Als het volk naar de bergtop kijkt dan zien en horen ze bliksemstralen en donderslagen.

Op de berg was een zwarte wolk en zeer sterk bazuingeschal. Het volk beefde er van. Ook hier verschijnt de Heere dus in een wolk.

En dan, later: in de woestijn geeft de Heere aan het volk opdracht een plaats te maken om Hem te aanbidden. Dat was een mobiel heiligdom, de tabernakel, de tent van ontmoeting. God wil daarin wonen. God ontmoet Mozes in die tent van de samenkomst hier ook in een wolkkolom . Als het volk de wolkkolom zag boog het volk zich in aanbidding neer. We lezen daar: de Heere sprak met Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals iemand spreekt met zijn vriend. Ken je dat: spreken met God als je Vriend?

Die tabernakel is later vervangen door de tempel. Maar in die tempel maakt God zijn aanwezigheid aan Israël bekend. Ook de tempel is bij zijn inwijding gevuld met de wolk van de heerlijkheid van de Heere God. De priesters konden er niet bij blijven staan . Dus, allemaal voorbeelden waarin de Heere God in een wolk verschijnt aan Israël. Een reden daarvoor is dat niemand de Heere God echt kan zien en ook nog kan blijven leven. God moet zich daarom verhullen. De wolken beschermen de mens dan ook, zodat ze God niet echt kunnen zien. Want, dan sterven ze.

De Heere kan zich dus openbaren in de wolken. Als dat gebeurt is het vaak wel Zijn opzoekende liefde. Maar, de Bijbel laat ook een andere kant zien. We lezen dat de Heere zich ook in zijn toorn kan verbergen. Hij verbergt zich bijvoorbeeld in Klaagliederen in zijn boosheid in een wolk. De Heere kan zich dus ook op die manier verbergen achter de wolken.

De voorstelling van een God die toornt zien we ook bij de verschijning van de Heere als een Strijder op de wolken. In Jesaja lezen we: Zie de Heere rijdt op een snelle wolk en komt naar Egypte, dan beven de afgoden. In de psalmen lezen we dat ook. God, die rijdt op een cherub en wolkengevaarten tot zijn beschutting stelt.

Gemeente, in Daniël lezen we over iemand gelijk een mensenzoon, die verschijnt op de wolken van de hemel. Dat is de Heere Jezus Christus. Die Zoon, die Christus zal komen met de wolken en elk oog zal Hem zien en alle stammen der aarde zullen over Hem weeklagen. Ja, amen, voegt Openbaring daar aan toe. Dit vind ik wel een van de meest indrukwekkende tekeningen van de Christus. Elk oog zal Hem zien, alle stammen van de aarde zullen over Hem weeklagen. Jezus noemt trouwens zelf in Mattheüs 24 dat teken van de Zoon des mensen, die zal verschijnen aan de hemel.

Nu onze focus op Handelingen 1,11: ‘Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkomen als Gij Hem ten hemel hebt zien varen’. Opgevaren met de wolkenwagen, Hij zal terugkomen op de wolken! We hebben nu gezien dat de Bijbel daarvan spreekt dat de Mensenzoon, Jezus Christus, terugkomt op de wolken.

Dan wil ik u vragen: als die Jezus, als Christus terugkomt op de wolken, hoe zal dat voor u/jou zijn? Is dat een verschijning in Gods toorn of in zijn reddende liefde? Wordt hemelvaart 2020 voor u/jou een hemelvaart die je voorbereidt op de ontmoeting met Christus die nu op aarde met je heeft gesproken als een vriend? Ken je Jezus Christus als je Vriend? Of is het een onheilspellende verschijning op de wolken die je nu of straks bang maakt? Want, let wel, dat is de verschijning van de Christus die Openbaring 19 tekent als Hem uit wiens mond een scherp zwaard komt om de ongelovigen mee te slaan. Ik hoop dat je niet ongelovig bent en dat je de verhoogde, ten hemelgevaren Christus mag kennen. Dat je de lofzang mee mag zingen. Het loflied van de troonsbestijging van Jezus. En het loflied dat je nu al zingt als je Hem vurig verwacht.

Lucas schrijft: ‘En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanië’. Het is de oostelijke helling van de berg. Aan de voet van die berg had Hij in Gethsémané bitter geleden. Op de top begint zijn verhoging als Oppermajesteit. De discipelen hadden Hem eerst nog gevraagd of het Messiaanse rijk nu zou aanbreken. Jezus antwoordt bestraffend dat Hij geen koninkrijk zal oprichten. De kroon ligt wel voor Hem gereed, maar nu nog niet. Het komt u niet toe, te weten de tijden of gelegenheden die de Vader alleen weet’. Wat is dan voor Jezus, voor nu het belangrijkste?

Dat is de opdracht van Jezus. De opdracht het evangelie aan al de volken te prediken. Nu dus nog geen verwachting van een joodse nationale staat, nu niet het messiaanse rijk. Nee, zegt Jezus, u zult ontvangen de kracht van de Heilige Geest en u zult mijn getuigen zijn, in Jeruzalem en in heel Judea en Samaria.
Tot aan het uiterste van de aarde. Daar gaat het om, dat is nu het belangrijkste. Dat Messiaanse rijk komt pas als Jezus terugkomt op de wolken.

‘Wees mijn getuigen’, dat is de opdracht! Nadat Hij dat gezegd had werd Hij opgenomen, een wolk nam Hem weg van hun ogen. Hij rees omhoog. Zijn verheerlijkt lichaam na de opstanding was niet meer gebonden aan plaats en ruimte. Bijzonder is dat de discipelen zagen in welke houding Hij opsteeg. ‘En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde’. Wie de gemeente voor het verlaten van de kerkdienst zegent staat in het teken van het kruis. De aan het kruis genagelde handen zijn op de Olijfberg zegenend uitgespreid. Gemeente, Jezus had op aarde niets anders gedaan dan zegenen. Zegenen door zijn spreken, de blinden ogen geopend, zieken genezen, melaatsen gereinigd, bezetenen verlost, doden opgewekt. Zijn voetstappen lieten zegen achter. Het kon dan ook niet anders dan dat Hij ook zegenend van de aarde zou scheiden.

In het Oude Testament had de priester de taak om, na zijn offer voor de zonden van het volk, na het sprenkelen van het bloed van de verzoening op de ark, de wachtende schare te zegenen. Hij breidde zijn handen uit over de hele gemeente en legde de drievoudige zegen op. De zegen die we horen aan het einde van de kerkdienst. Als apotheose, als vrucht van zijn aardse bediening, vat Jezus nu zijn werk op aarde samen in die zegen.
Op aarde was zijn zegen nog beperkt tot personen en plaatsen.

Alleen wie tot Jezus kon naderen, voelde zijn zegenende handen op het hoofd. Anderen moesten wachten, soms eindeloos lang. Maar toen Hij van de Olijfberg opsteeg had de zegen een ruimer bereik. Hoe hoger Hij opgenomen werd, hoe wijder de kring. Nu in de hemel staat de hele wereld en de hele mensheid onder de zegenende handen van Christus.

Een vraag: rusten zijn zegenende handen ook op u/jou? Die zegen is geen automatisme. Die zegen is alleen voor hen die zich in het geloof bij de elf discipelen op de Olijfberg voegen. Waar die gelovigen ook gaan of staan, overal zweven die uitgebreide handen van de Heere boven hen. Er daalt een zegen uit waaraan je op een bepaald moment het diepst behoefte hebt. Voeg je je in het geloof bij de elf discipelen? Daar gaat het wel om!

Hij werd opgenomen in een wolk. Moet je dan denken aan die wolk der heerlijkheid, die goddelijke tegenwoordigheid voor het volk Israël. Die wolkkolom in de woestijn bij dag en nacht, die wolk bij de verheerlijking op de berg, die wolk waarmee de Heere in de tabernakel en de tempel verschijnt? Is het die wolk waarachter God zich verschuilt, die God ondoordringbaar maakt, onheilspellend soms? Is het de wolk waarachter God zich verschuilt omdat wie Hem ziet moet sterven?

Nee, gemeente, ik denk dat een gewone wolk hier beter op zijn plaats is. Een gewone wolk, waarop Hij ook terug zal komen. Een wolk nam Hem weg van hun ogen. Een gewone wolk. En dat is wel een grote troost. De wolk verbergt Christus voor het zicht van zijn gemeente. Maar die wolk maakt feitelijk geen scheiding.

Die wolk is geen muur van graniet, een houten wand of een gordijn dat isoleert. Die wolk is een transparante bedekking. Denk aan een vliegtuig: dat vliegt net zo makkelijk uit de wolk als er in. Zeker, die wolk houdt de blik van ons tegen. Maar, je kunt je hand er in steken, zonder weerstand. Alles gaat door die wolk heen. Maar het zien, de blik gaat niet door die wolk.

Wat betekent dat? Christus is wel verborgen bij God. Maar, wij zijn toch eigenlijk heel dicht bij Hem. Hij blijft door die wolk bereikbaar. Wij zijn aan de ene kant van die wolk. Hij is aan de andere kant van de wolk. Zo mooi is dus: die wolk laat alles van onze kant door. Onze gebeden, ons loflied ketsen er niet op terug als op een koperen gewelf. Nee, die uitdrukking: de hemel als van koper (vaak gezegd als men denkt dat gebeden niet worden gehoord) is helemaal fout. Geen koperen gewelf.

Een gewone wolk onttrok Hem aan de discipelen. Wat is daar zo mooi aan? Oh, gemeente, het is een grote troost. Want, al ons zuchten, onze moeite en onze strijd gaan er doorheen. Onze klachten over de zwakheid van ons geloof houdt de wolk niet tegen. Jezus Christus is dus nooit buiten ons bereik. Waar wij ook zijn. Hoe bang het ons ook wordt. Één snik, één kreet, één kinderstem doorboort die transparante wolk. Waar de blik van onze ogen niet kan komen, daar komt altijd het geloof van ons hart.
Ook -omgekeerd- voor Christus geldt dat. De wolk belemmert dus ook Christus niet in het zenden van zijn troost en bijstand.

Christus is zeker niet ver weg, al is de hemel hoog. Er liggen geen onoverkomelijke zeeën of bergen tussen Christus en zijn gemeente. Gemeente, er hangt alleen maar een wolkensluier.
De apostelen mochten geloven dat Christus, achter die wolk, zegenend ten goede zou zijn. Daar zit Hij aan de rechterhand Gods. Totdat Hij de vijanden gezet zal hebben tot een voetbank van zijn voeten. Totdat hij alle vijanden verslagen heeft. Aan de rechterhand van God, de Vader. Een plaats van eer. Een plaats van macht. Als Hij terugkomt op de wolken des hemels, zal Hij de vijanden verslaan. Wat een overstelpende macht heeft die Christus. Die macht beschermt de gemeente tegen de vijanden op de aarde, tegen de geweldige krachten in de natuur, tegen de vervolging door de boze geesten van het rijk van de hel. Één wenk van zijn hand en de vijanden stuiven uiteen. Één ademtocht van zijn lippen en de vijanden vallen in het stof. Één blik van zijn oog en de antichristelijke macht is finaal gebroken. Als Koning houdt Hij de schepping in zijn hand. Als Koning is Hij hoofd van zijn kerk. Dat is de waarborg dat Hij zijn gemeente, ook u heel persoonlijk, tot voleinding en heerlijkheid zal brengen.
In die voleinding zal Hij verschijnen op de wolken van de hemel. Hoe staat u/jij hier in? Nogmaals die vraag: wordt hemelvaart 2020 voor u/jou een hemelvaart die je voorbereidt op de ontmoeting met Christus die nu op aarde met je heeft gesproken als een vriend? Ken je Jezus Christus als je Vriend?

Of is het straks een vernietigende verschijning op de wolken die je straks bang maakt, omdat je nu zijn vijand bent?

Die wolk waarin God zich dan ook voor je verbergt. Dan zul je Jezus zien, maar dat is dan wel een verschrikking voor je. Stel je voor: Christus als je vijand, als je nu niet bekeerd bent. Dan heb je te maken met die Christus, die Openbaring 19 tekent als de Christus uit wiens mond een scherp zwaard komt om de ongelovigen mee te slaan. Ik hoop dat je de verhoogde, ten hemelgevaren Christus mag kennen. Dat de wolk die je nu van Hem scheidt een lichte wolk voor je is, transparant. Dat je Jezus er door ziet voor een ontmoeting die eeuwig met Hem duurt. We zingen het: op een lichte wolkenwagen, werd de Heer van d’ aard gedragen. Geen wolk die de hemel voor jou met koper afsluit. Geen wolk waarin de Heere God verschijnt in Zijn toorn. Een wolk die de relatie tussen Jezus, als Hij terugkomt, en tussen jou niet kan verbreken.

Mag ik u en jou nogmaals dringend vragen? Ken je de Heere Jezus in zijn zegenende handen die op je rusten? Dat bid ik u toe. Want dan heb je eeuwige troost en gemeenschap met Jezus, in leven en sterven.

Ds. J. Wouters is predikant en advocaat. Hij is als consulent verbonden aan de hervormde gemeente (PKN) in Serooskerke.