'Ik ben jaloers op mensen die geen zware, moeilijke dingen hebben meegemaakt'
'Wij, een opgroeiend gezin, maken zware, moeilijke dingen mee. Nu merk ik dat ik zo jaloers kan zijn op mensen om ons heen die niet zulke zware kruisen kennen. En dan voel ik me zo opstandig. Tegelijk is mijn gebed of God me hierin wil leiden. Mag ik jaloers zijn', aldus een moeder in de vragenrubriek van Refoweb.nl. Ds. P. D. J. Buijs geeft advies.
Ds. Buijs: "U bent heel eerlijk: u voelt zich soms opstandig. Soms wordt het allemaal zoveel dat je er bijna niet meer tegenop kunt. En dan zit het zo in ons om ons levenskruis van ons te willen afwerpen. Is dat vreemd? Nee, dat is niet vreemd in die zin dat heel wat mensen dat voelen. En dat ook kinderen van God dat kunnen ervaren. Wat zijn de Psalmen ook in dit opzicht van onschatbare waarde. Het zijn liederen ‘uit het leven gegrepen’, eerlijk, soms op het rauwe af. Wat worden in veel Psalmen raadsels verwoord, vragen gesteld, waaroms geuit."
Waaromvragen stellen aan God mag, volgens de predikant uit Nunspeet. De manier waarop is volgens hem wel erg belangrijk. "Het maakt wel een groot verschil hóe we die vraag stellen. Doen we het met een gebalde vuist, of met gevouwen handen? Eerlijk je worsteling verwoordend, zoekend, tastend naar de zin van de gebeurtenissen... Wat mag het dan een troost zijn dat de Heere Jezus Christus het diepste “waarom” op de lippen heeft genomen. Daarin heeft Hij al onze vragen meegenomen tot op het kruis. En als ik dan zie dat God de Vader Zijn eigen lieve Zoon voor mij heeft overgehad, dan kàn ik Hem niet meer van kwaad verdenken. Ondanks dat ik Zijn wegen niet altijd begrijp.
Als predikant kom ik bij veel mensen binnen. En in de loop van de jaren heb ik het vaak meegemaakt dat ik voor die tijd dacht: dat is een mooi gezin, niets aan de hand. Maar toen ik achter de voordeur kwam, bleek de vlag er heel anders bij te staan. Een verborgen kruis, een zware innerlijke strijd met een homoseksuele gerichtheid, een doodgeboren kindje waar vele jaren later nog verdriet over was, een puber die van God en Zijn dienst niet meer wilde weten, een groot zakelijk probleem (ondanks het grote huis en de dure BMW voor de deur). En zo kan ik nog een poosje doorgaan. Ik bedoel maar te zeggen: verkijk je niet op anderen. Elk huis heeft zijn kruis.
Nee, wees maar niet jaloers op een ander. Gun het een ander als hij of zij goede jaren heeft. Maar weet dat ook die ander vroeg of laat met de moeiten van het leven in aanraking zal komen. Want we leven allemaal buiten het paradijs en hebben allemaal te maken met de zonde en de gevolgen daarvan. Maar daarom juist: 'Ga niet alleen door ‘t leven; die last is u te zwaar. Laat Eén u sterkte geven: ga tot uw Middelaar'", aldus de christelijke gereformeerde predikant.
Praatmee