Een doodgeboren kindje dopen: wel of niet een goed idee?
'Binnen ons kerkverband (CGK) werd een tijdje terug de doop bediend aan een doodgeboren kindje. Van een doopbediening na overlijden had ik nog niet eerder gehoord, behalve dan in katholieke kringen. Waarom zou je dit doen? Een lichaam is niets meer dan een leeg omhulsel, toch? Mag je dode mensen dopen?', aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl. Ds. H. Peet geeft antwoord.
Peet: "Het bevreemdt ook mij wat je vertelt. Ik ben allereerst geneigd te vragen of je echt zeker weet dat het gaat om een kindje dat bij de geboorte al overleden was. (...) Hoewel ik me kan voorstellen dat je uit pastorale bewogenheid ver met ouders wil oplopen die onder zulke verdrietige omstandigheden een kindje verliezen, lijkt me het niet verantwoord de doop te bedienen aan een kindje dat al overleden is. Het kindje heeft zijn eeuwige bestemming al bereikt en daarom is een doop ook niet meer nodig. (...) Kinderen worden niet pas in het verbond opgenomen als zij gedoopt worden. Zij behoren tot het verbond en worden daarom gedoopt.
In de Rooms-Katholieke Kerk (RKK) kent men de nooddoop die zelfs door een vader, dokter of wie ook maar bediend mag worden als een kindje dreigt te overlijden. Maar ook hier geldt dat het altijd gaat om kinderen die op het moment van de doop nog in leven zijn. In de RKK heeft het te maken met de gedachte dat je zonder doop niet zalig kan worden. Zo wordt er in de protestantse traditie zeker niet over gedacht op grond van het Bijbels getuigenis zodat we niet in een kramp hoeven te schieten als er bij leven geen gelegenheid is geweest tot de doop."
De christelijke gereformeerde predikant uit Sliedrecht verwijst naar paragraaf 17 van hoofdstuk 1 uit de Dordtse Leerregels. "Ook een levenloos geboren kindje sterft onder de koepel van Gods genadeverbond."
Praatmee