“Ik denk dat het aan de ene kant persoonlijk is. Iedere christen zou zich persoonlijk de vraag moeten stellen: Heere, waar is het misgegaan in mijn leven? Waar ben ik afgedwaald? Waar moet ik mijn leven verbeteren? Dat is denk ik voor ieder persoonlijk anders. In algemene zin, wat betreft het christelijke erf, is het misschien wel eens goed dat ons activisme nu tot stilstand is gekomen. We zijn veel minder activistisch. Veel dingen die we altijd deden, kunnen nu niet meer. Dat biedt ook een bijzondere kans. Misschien moeten we wel eens kritisch nadenken over ons activisme.”

Vervolgens begint Lohuis over de samenleving. “Ik moet zeggen dat de abortuspraktijk mij de laatste maanden meer bezighoudt. Ik zie statistieken hoeveel doden er tussen begin januari en eind maart van dit jaar zijn gevallen. Er waren eind maart wereldwijd een paar honderdduizend doden door corona. Daarna door ongelukken, zelfmoord, ziekte enz. Maar helemaal bovenaan: 10 miljoen doden door abortus wereldwijd. In drie maanden tijd. Toen de hele samenleving in Nederland werd platgelegd, dacht ik: idioot. Alles komt tot stilstand om mensenlevens te redden, om de kwetsbaren te redden in onze samenleving. Maar onderwijl worden er 30.000 kinderen per jaar in de baarmoeder vermoord in ons land.”

De predikant vertelt dat dit hem steeds meer bezighoudt. “Wat wordt er veel onschuldig bloed vergoten. Als je nadenkt over de abortuspraktijk, het mag tot week 24 in ons land, als je daar goed over nadenkt is dat echt om van te huilen. Dat is zo verschrikkelijk. Ik dacht: laten we ook de hele samenleving een tijdje plat leggen totdat er een einde is gekomen aan het doden van kinderen in de baarmoeder. Misschien wil God ons daar wel voor wakker schudden.