Corona en de seksindustrie
Sinds kort zijn alle cafés en restaurants gesloten in Nederland. Net zoals alle bioscopen, coffeeshops, musea, scholen, kinderopvangcentra en sportclubs. Wat ook werd gesloten - drie kwartier eerder werd dit in een persconferentie aangekondigd - waren alle bordelen, alle prostitutieramen en alle seksclubs. Hierdoor stonden ineens honderden, duizenden vrouwen op straat. Hun inkomsten vielen in één klap helemaal weg.
Als gevolg van corona hebben veel vrouwen geen werk meer en ook niet meer te eten. Vertwijfeld vragen ze zich af hoe ze hun kinderen nog te eten kunnen geven en ook de voedselbanken sluiten hun deuren. Sommige vrouwen willen graag terug naar hun familie, terug naar hun thuisland, maar ze kunnen niet weg omdat de grenzen van hun land gesloten zijn. Anderen komen in acute problemen omdat ze de huur van hun appartement niet meer kunnen betalen nu ze ineens geen inkomsten meer hebben.
Ik werk voor Stichting De Haven in Den Haag. De Haven is er voor moeders, dochters en zussen die in de seksindustrie werken. We bieden hen intensief veldwerk, prostitutie maatschappelijk werk en een uitstapprogramma op maat. We waren er toen de ramen in de prostitutiestraten werden gesloten en we werken ontzetten hard om alle vrouwen op een goede manier te kunnen helpen. Te helpen aan voedsel, aan onderdak en aan een alternatief inkomen.
Gelukkig zien we ook veel betrokkenheid en we weten dat zonder die steun deze vrouwen nu kansloos zouden zijn. In verreweg de meeste gevallen werken zij niet uit vrije wil in de seksindustrie. Soms zijn ze gedwongen door mensenhandel of een pooier, veel vaker zijn ze door pure armoede in de prostitutie terecht gekomen.
Wanneer ik ergens preek is een van mijn favoriete Bijbelteksten de uitspraak van Jezus in Mattheüs 5. Ik gebruik de tekst uit The Message omdat deze hier het meest krachtig is. In vers 14 zegt Jezus: you are here to be light, bringing out the God-colors in the world. God is not a secret to be kept. We’re going public with this, as public as a city on a hill.
Dus: wij - als christenen - zijn hier op aarde om licht te zijn, om licht te verspreiden. Als christenen lijken we op Jezus, laten we ons daarvan bewust zijn. In 2 Korinthe lezen we dat we als christenen op Jezus lijken en, dat we ook steeds meer en meer om Hem zullen gaan lijken. Ook lezen we in dit zelfde hoofdstuk dat het de bedoeling is dat het leven van Jezus door ons heen zichtbaar zal worden.
In Johannes 12 zien we dat Jezus zegt dat Hij het licht is dat naar de wereld is gekomen. Wij lijken op Hem, we hebben op z’n minst iets van Hem in ons, iets dat licht is, iets dat er ook weer uit mag gaan komen, gezien mag gaan worden. Dat is waarom we hier op aarde zijn, juist om dat licht zichtbaar te maken. Ook in deze tijd waarin er heel veel donker lijkt te zijn.
Dat we dit elk op onze eigen manier mogen doen is duidelijk, door de veelkleurigheid van God naar buiten te brengen. Bringing out the God-colors in the world, zegt The Message. Op onze eigen plek en op onze eigen manier. Vervolgens lezen we ook dat dit niet een geheim is om voor onszelf te bewaren maar dat we hier publiek, dat we hier openbaar mee mogen gaan. Zo openbaar als een stad op een berg. Voor iedereen zichtbaar, zodat dít licht door iedereen gezien zal gaan worden.
En weet je, als christenen zijn we gemaakt om goed te doen. Efeze 2 zegt dat we gered zijn door ons geloof in Jezus. Dat is een geschenk van God en daardoor laat God ons zien hoe goed Hij voor ons is. Want - staat er in vers 10 - we zijn in Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God mogelijk heeft gemaakt.
Ook in angstige tijden en in hele moeilijke periodes zijn wij hier om licht te zijn, zijn wij hier om goed te doen. Vanuit de wetenschap dat we al gered zijn en dat we Gods goedheid al hebben ontvangen. Op welke manier kun jij vandaag iets van dit licht laten zien? Kun jij iets van die Goddelijke kleuren naar buiten brengen, kun jij iets van Jezus zichtbaar maken, kun jij iets goeds doen voor een ander?
Ook al zijn we misschien beperkt in onze mogelijkheden, ook al staat ons hoofd er misschien helemaal niet naar, ook al zijn we misschien bang. En, dit hoeft niet per se in het groot, het mag ook in het klein. Op jouw plek, op jouw eigen manier. Natuurlijk, deze vraag is ook op mijzelf van toepassing, is ook op m’n collega’s van toepassing. Een vraag die we ons allemaal elke dag mogen stellen. Want dit is waarom we hier zijn, ook nu, ook vandaag.
Bij De Haven kregen we in de afgelopen dagen onvoorstelbaar veel hulpvragen. We proberen zoveel mogelijk vrouwen te helpen die op dit moment erg hard getroffen worden. Voor sommigen van de vrouwen kan deze crisis een onverwachte wending krijgen, waarbij er ineens mogelijkheden lijken te zijn om uit te stappen. Een lichtpuntje, dwars door alle zorgen over inkomsten, dwars door de zorgen of er wel te eten is heen en ook dwars door de zorgen heen of de huur straks kan worden betaald.
Mogen we je in deze crisis vragen of je wilt bidden, voor al deze vrouwen, voor ons als medewerkers, voor onze vrijwilligers? En mogen we je vragen om óók een lichtpuntje te zijn? Door dit werk en door de hulp aan deze vrouwen te ondersteunen? Het meest zijn we geholpen met structurele steun, een klein bedrag per maand bijvoorbeeld. Maar vanzelfsprekend is elke bijdrage meer dan welkom! Juist nu!
Praatmee