10 jaar onschuldig gevangen om Jezus Christus' naam
Paul werkte als technicus op een Eritrese legerbasis. Het was een goedbetaalde baan met status. Maar hij leed aan depressies. Een vriend wees hem op een groep christenen die op de basis samenkwam. Paul bezocht hen en werd geraakt door het evangelie. "De wanhoop in me maakte plaats voor vrede." Toen werd de groep gearresteerd.
De reden was dat ze niet hoorden bij een van de vier door de overheid erkende religieuze groeperingen: de Eritrees-orthodoxe kerk, de katholieke kerk, de lutherse kerk, of de islam. Paul: "Ze vroegen: 'Schaam je je niet voor je geloof?' En toen ik vroeg waarom, zei de commandant: 'Hij is niet goed bij zijn hoofd. Gooi hem in de gevangenis!'"
De overheid of God
Er volgden tien lange jaren in een kerker, met te weinig eten en te weinig hygiëne. "We zaten dicht opeen als sardientjes, terwijl het er al zo heet was." Paul was regelmatig ziek, maar medische zorg werd hem geweigerd, omdat hij weigerde een verklaring te ondertekenen dat hij de overheid zou gehoorzamen door zijn geloof op te geven. Dit is hét probleem voor christenen in Eritrea zoals Paul. Ze zijn helemaal niet tegen de regering, maar kunnen er niet mee instemmen dat ze zich boven God plaatst.
De leden van Pauls groep bemoedigden elkaar. "Onze verbondenheid was eerst geweldig. We hadden één Bijbel die we in stukken scheurden, zodat we er allemaal in konden lezen. Als de bewakers een stuk vonden, werden ze erg kwaad." Na verloop van jaren werd de behoefte om elkaar als gelovigen op te zoeken steeds minder. "We wilden gewoon alleen gelaten worden, ik denk uit frustratie dat het zo lang duurde."
Precies op het goede moment
Pauls krachten namen af. Sommige kerkleden zetten uiteindelijk hun handtekening en hij vroeg zich af: moet ik dat niet ook doen? Totdat een vriend die bleef weigeren, zwaar gestraft werd. Dat motiveerde Paul juist om vol te houden. "Ik herinnerde me dat de hoop die Jezus me gaf, in de hemel is en niet op aarde. In Romeinen 8 staat: 'Wat onze eigen natuur wil, brengt de dood, maar wat de Geest wil, brengt leven en vrede.' Dat heb ik in de gevangenis ervaren. Vanaf dat moment richtte ik mij weer op wat de Geest wil. Dat heelde de pijn." Kort daarop werd Paul vrijgelaten. "God bevrijdde mij precies op het goede moment."
In de gevangenis ontving Paul regelmatig stuen vanuit de wereldwijde kerk, onder meer via Open Doors. "Mijn broeders hebben zich meer om me bekommerd dan wie dan ook. Ook nu ik weer vrij ben, doen ze veel voor me. Ik ben liefdevol opgevangen. Daarin zie ik de Heer!"
Praatmee