Goddelijk moeten
De tekenen van de tijden, waaronder besmettelijke ziekten, ‘moeten’ gebeuren, zo zegt Christus (vs.6). Daar zit iets in van een ‘goddelijk moeten’. Het staat in nauw verband met de grote daden van God in Christus, die ‘moeten’ geschieden met het oog op Gods heilsplan (vgl. bijv. Luk.24:26). Als de Heilige Geest ons in 2020 de bril van het Woord opzet, dan zegt Hij: ‘Het moet geschieden, bij God vandaan.’ Het is niet dat God er vreugde aan beleeft. Het gebeurt, omdat dit de ontzaglijke gevolgen zijn van alle zonde en goddeloosheid in Gods wereld. Het overkomt ons, omdat het in Gods plan mee moet werken aan het goede, voor degenen die Hem liefhebben. Het is er, omdat het een voorbode is van het eindoordeel dat plaats zal vinden op de Jongste Dag.

Focus op het einde
Hoewel de Heere Jezus stelt dat het ‘nog niet het einde is’ en Hij spreekt over ‘een begin’, noemt Hij het tegelijk ‘een begin van de weeën’. En al kan de geboorte bij een eerste wee nog lang op zich laten wachten, zeker is dat de geboorte komt. Ook in dit woordgebruik is de focus op het einde dus wel degelijk bedoeld. In Romeinen 8 verbindt de apostel Paulus de beeldspraak van ‘barensweeën’ met het zuchten van de schepping: ze verkeert ‘in barensnood’. Dat is niet alleen zo als besmettelijke ziekten om zich heen grijpen, maar ook op al die andere momenten waarin de gebrokenheid van de schepping zichtbaar wordt.

Die gebrokenheid (‘zinloosheid’, Rom.8:20) is echter niet inherent aan Gods goede schepping. Ze is het gevolg van de zonde van ons mensen. Hoewel we voorzichtig moeten zijn in het te nadrukkelijk duiden van de coronacrisis als een oordeel van God over bepaalde, concrete zaken, is het onmiskenbaar dat de gebrokenheid van Gods schepping, die mede tot uiting komt in besmettelijke ziekten, gevolg is van onze zonde en daarmee uiting van Gods toorn.

Kruis en opstanding
Daarmee is niet alles gezegd. Er is geen sprake van dat we het kwaad in deze wereld kunnen verklaren, alsof er een bevredigend antwoord gegeven zou kunnen worden op het ‘waarom’. Het raadsel blijft bestaan, ook als het gaat om de verschrikkelijke uitwerking van besmettelijke ziekten in onze tijd. Voor het oog lijkt het rijk van de duisternis terrein te winnen. Er ontwikkelt zich een patroon van toenemende chaotisering van het leven. Maar laat nu in de diepste misère van het menselijke bestaan het kruis van Golgotha zijn opgericht. En dat kruis is nu leeg. De Opgestane heeft de touwtjes in handen. Aan Hem gaf de Vader alle macht in hemel en op aarde. De Schrift geeft er getuigenis van dat door ziekte en zelfs door de dood heen het werk van God zichtbaar en verheerlijkt moet worden (vgl. Joh.9:3; 11:4). Hoe
pijnlijk de weeën ook (kunnen) zijn, ze drijven uit naar de ultieme geboorte, de komst van Gods Koninkrijk. Er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont, waar niemand meer zal zeggen: ‘ik ben ziek’ en waar God alle tranen van de ogen afwist, tranen die Hij nu bewaart in Zijn kruik (Ps.56:9).

De garantie voor die toekomst ligt in de Man van smarten, die al onze ziekten op Zich heeft genomen (Jes.53:4). In de kruisgestalte van het leven hier en nu heeft de Kerk van Christus het hoopvol uitzien te beoefenen, te bezingen en te verwachten.

Ds. J. J. ten Brinke is predikant van de hervormde gemeente te Oud-Beijerland en lid van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond. Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 2 april 2020, of download hier de gratis pdf.