5 tips om kerk te zijn in het coronatijdperk: "Laten we het nieuwe normaal accepteren"
“In plaats van honderden mensen in de ogen te kijken, kijk ik op zondag in een camera. Dat is nu het nieuwe normaal. Laten we daar niet te lang over praten en het gewoon accepteren”, zegt ds. Dennis Mohn. Zo’n vijfhonderd christenen bezoekers komen normaal gesproken naar de samenkomsten van de Kerk van de Nazarener in Vlaardingen, waar Dennis leiding aan geeft. Nu moet hij het doen met het muziekteam en de camera’s. De voorganger deelt vijf tips om kerk te zijn in het coronatijdperk.
1. Kaarten schrijven
“Onze gemeente telt relatief veel ouderen. We kunnen ze nu niet bezoeken. Ons kinderwerk had het idee dat, nu kinderen thuis zitten, dat zij kaarten kunnen maken voor ouderen en kwetsbare mensen. Deze kun je dan aan het kerkelijk bureau sturen en zij zullen de kaarten dan verder doorsturen. Nu zijn we nog maar net gewend aan deze crisis, maar de échte eenzaamheid moet nog toeslaan. Wacht maar tot iemand langer thuis zit, dan zullen die kaartjes écht nodig zijn.”
2. Briefjes ophangen
“In Duitsland woont een collega-predikant in een flat. Hij heeft besloten om in de lift een briefje achter te laten met zijn telefoonnummer en e-mailadres. Zo kunnen mensen die bijvoorbeeld met boodschappen doen hulp nodig hebben aan de bel trekken. Misschien zijn er ook mensen in je straat die niet naar de supermarkt kunnen. En bij mensen die je kent kun je dit soort briefjes natuurlijk ook in de brievenbus doen.”
3. Bellen, appen, Skypen of Facetimen
“Neem de tijd om gewoon even te appen, Skypen of Facetimen met buren, vrienden, familie. Je kan je ook aanmelden voor je plaatselijke BuurtApp. Hoewel dit communicatiemiddel vooral voor het melden van verdachte situaties is gaat het de komende weken voor een groot deel een ander doel dienen.
Verschillende mensen kwamen in de afgelopen weken op mij af met het idee om ouderen in onze kerk regelmatig te bellen. Er zijn natuurlijk ouderen waar ons pastorale team op toeziet, maar er zijn nog zoveel anderen. Ik zou zeggen: kijk ook naar initiatieven die er al zijn, zodat we het wiel niet opnieuw uitvinden. Denk aan gevestigde organisaties waar je je bij aan kunt sluiten. Er zijn mooie initiatieven zoals de Zilverlijn die dit faciliteren.”
4. Voedselbank steunen
“In vele gemeentes zijn er voedselbanken die nog steeds afhankelijk zijn van vrijwilligers en het doneren van producten. Zij brengen uiteindelijk de hulp weer daar waar het nodig is. Ook hier in Vlaardingen is een voedselbank, waarvoor we als kerk maandelijks goederen inzamelen om daarnaartoe te brengen. Ik las dat ze dreigen te sluiten als vrijwilligers wegblijven. Sommige mensen hebben vanwege de coronacrisis nu meer tijd. Zij zouden die tijd kunnen benutten door zich als vrijwilliger in te zetten.”
5. Stil worden
“Door de coronacrisis worden mensen stilgezet. Mensen vinden die stilte lastig. Ik zie dat mensen die noodgedwongen thuis zitten er toch voor zorgen om het zo druk mogelijk te hebben. Het blijkt lastig te zijn om die stilte een plek te geven. Het is voor mensen heel moeilijk om stil te zijn, want in de stilte ervaar je emoties als angst of bezorgdheid die onderhuids spelen, sterker. Het is goed om die confrontatie aan te durven gaan. Psalm 46:11 zegt: ‘Wees stil en weet dat Ik God ben.’ Voor sommigen van ons wordt de drukte uit het leven gehaald. De druk is er letterlijk vanaf.”
Dennis vindt het opvallend dat in een individualistische tijd veel mensen op zoek gaan naar contact met anderen. “We worden eraan herinnerd dat we niet zonder andere mensen kunnen. Dat verlangen naar verbondenheid blijft, terwijl de tijdgeest van ons individualistische mensen heeft gemaakt. Dat is ook niet zo gek. Vaak wordt gezegd dat de mens de kroon is op Gods schepping. Ik zie dat anders. God zei dat het zeer goed was nadat Hij Adam én Eva schiep. Kortom, die relatie vormt de kroon op Zijn schepping. God is een relationeel wezen in Zichzelf en dat komt ook in de mensheid tot uiting.
In 1 Tessalonicenzen 5:14-18 schrijft Paulus toepasselijke woorden voor deze tijd: ‘Vrienden, ik wil dat jullie gewoon je dagelijkse werk blijven doen. Als iemand dat niet doet, zeg er dan iets van. Als mensen het moeilijk hebben, spreek hen dan moed in. Steun de zwakken, en heb geduld met iedereen. Als iemand je kwaad doet, doe hem dan geen kwaad terug. Maar wees goed voor elkaar en voor iedereen. En wees altijd blij! Blijf altijd bidden. En dank God altijd, wat er ook gebeurt. Want dat wil God van jullie, omdat jullie bij Jezus Christus horen.’
Laten we deze houding juist in deze tijd aannemen. Daarmee zeg ik niet dat onze omstandigheden moeten overschreeuwen. Ik ben hoopvol omdat we bij Jezus horen. Zo simpel is het. De coronacrisis heeft daar geen verandering in gebracht. Kerk-zijn heeft veel meer te maken met wie we zijn en waar we naar toe gaan, dan de plek waar we samenkomen. Namens de Kerk van de Nazarener heb ik vorige week een speciale Facebookgroep aangemaakt. Die digitale ontmoetingsruimte is nu de plek waar broeders en zusters elkaar in de ogen kijken. Als huiskringen is het nu niet raadzaam om bij elkaar te komen. Dan is zo’n groep een mooi alternatief.”
Praatmee