Arie van der Veer: 'Ik heb wel eens een engel aan mijn bed gehad'
Deze week kwam een verpleegster bij ons langs om mij een injectie te geven. ‘U zult het wel druk hebben!’, zei ze. ‘Ook in het ziekenhuis wordt veel om geestelijke bijstand gevraagd. Niet alleen de doktoren en verpleging hebben het druk. Er wordt ook veel gevraagd naar dominees. Veel mensen zijn bang.’
Hoe kunnen we een mens helpen die doodsbang is?
Misschien nog wel het meest door er voor die ander te zijn. Niet iedereen in Nederland gelooft. Maar bange mensen vind je overal. Niet iedereen kun je troosten met een mooi lied en een bemoedigende meditatie. Maar wel door er voor hem of haar te zijn.
Hoe verschrikkelijk zijn dan ook de berichten dat er mensen zijn die geen bezoek krijgen, nog erger dat er mensen zijn die alleen moeten sterven. Ik vind het een dieptepunt in onze cultuur.
Ons rest maar een ding: bidden om Gods nabijheid, concreet bidden om Zijn engelen
Er staat in de Bijbel dat God zijn engelen zal gebieden. ‘Want Hij zal aangaande u zijn engelen gebieden, dat zij u behoeden op al uw wegen.’ Ik weet uit ervaring dat dat niet betekent dat je dan nooit zal overlijden. Maar toen ooit onze zoon ‘alleen’ overleed, had ik zelf veel troost in wat de Bijbel zegt dat Lazarus de bedelaar toen hij stierf door de engelen werd weggedragen om in Abrahams schoot te rusten. Wij kwamen te laat, engelen waren ons voor.
Overigens, engelen zijn niet altijd van die witte wezens met grote vleugels. De Bijbel zegt dat het mogelijk is dat ongemerkt engelen herbergen.
Ik heb wel eens een engel aan mijn bed gehad. Het was een ‘gewone’ zuster.
Lopen er niet veel meer engelen in de ziekenhuizen rond?
Ik geloof het vast.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee