Fatima werd voor de deur van een abortuscentrum aangesproken door vrijwilligers van Schreeuw om Leven. Ze besloot haar abortusafspraak af te zeggen en voor haar kindje te gaan. Een journalist van de Volkskrant was daar bij aanwezig en volgde alles op de voet. Dit was een unieke gebeurtenis! Niet om het feit dat een jonge vrouw voor haar kind koos na het aanvaarden van onze hulp middels het sponsorplan. Dat gebeurt regelmatig. Maar dat er een journalist bij was, vanuit haar oprechte interesse in het leven van een vrouw die twijfelt over abortus, dat was nog niet eerder gebeurd.

Begin april 2019 stond het verslag in de Volkskrant met de kop: ‘Hoe activisten bij de abortuskliniek Fatima op andere gedachten brachten’. Deze jonge vrouw is op dat moment al moeder van vijf kinderen. Zij en haar man hebben het financieel moeilijk.

De journaliste, Marjon Bolwijn, doet onderzoek naar de klachten van abortuscentra over ‘agressieve anti-abortusdemonstranten’. Van de directeur van het Rotterdamse abortuscentrum, Gerrit Zomerdijk, hoort ze dat er van alles loos is. Vrouwen worden voor moordenaar uitgemaakt en krijgen foto’s te zien van geaborteerde foetussen, vertelt hij haar. Een van de vrijwilligers van Schreeuw om Leven, die de journaliste ‘de 60-plusser’ noemt, wordt hiernaar gevraagd: ‘Wij oordelen niet en zouden een vrouw die voor abortus kiest nooit van moord beschuldigen. Wij martelen vrouwen niet met enge verhalen en foto’s, maar bieden hulp. We gaan voor verbinding, want wij zijn voor een God van liefde.’ De directeur van het abortuscentrum laat weten ook het beste voor te hebben met deze vrouwen. ‘Bij de geringste twijfel aborteren we niet’, benadrukt Zomerdijk.

Fatima raakte dus in gesprek met twee vrouwelijke vrijwilligers van Schreeuw om Leven. Ze laten haar weten dat er ook voor haar hulp beschikbaar is. De journaliste noteert dat ze haar omhelzen en met haar bidden. Er wordt een afspraak gemaakt om binnenkort bij Fatima langs te komen. Even daarvoor had Bolwijn nog waargenomen dat Fatima zichzelf troostte over haar abortusbesluit, omdat er te weinig geld was om voor het kind te zorgen. Wat was er veranderd? Volgens Fatima waren de toegezegde steun en de liefdevolle woorden genoeg om haar over de streep te trekken. Ze koos nu met haar hart, want eigenlijk wilde ze het kind al vanaf het begin houden.

Fatima koos vrijwillig om de abortus niet door te laten gaan. De directeur van het abortuscentrum, die even daarvoor nog zei dat de keuzevrijheid van de vrouw het belangrijkst is, leek niet blij met het nieuws. Volgens de journaliste reageerde hij slechts met de verwachting dat ze ‘binnenkort weer op de stoep staat. Ze zal beseffen dat na het eerste babyjaar nog 17 jaren volgen’.

Deze opmerking lijkt exemplarisch voor hetgeen zijn abortuspersoneel Fatima zou hebben ingeprent zonder de tussentijdse ontmoeting met Schreeuw om Leven. Wij zien het onverwachte verslag van de Volkskrant dan ook als een mogelijke eyeopener voor veel mensen: Niet de pro-lifers maar de medewerkers van het abortuscentrum hanteren manipulatieve teksten om een kwetsbare vrouw te krijgen waar ze haar hebben willen.

Maar de door Zomerdijk verwachtte terugkeer van Fatima bleef uit. Ze kwam niet terug naar zijn abortuscentrum, maar bleef in contact met Er is Hulp van Schreeuw om Leven.

NieuwLicht Een paar maanden later verscheen een onherkenbare Fatima als zwangere vrouw in het EO-programma NieuwLicht. Ze wordt geïnterviewd tijdens haar afspraak bij de verloskundige. Terwijl ze het kindje op het scherm ziet, zegt ze: ‘Hier word ik
emotioneel van, dit had ik echt niet willen missen.’ Ze denkt ook terug aan de periode rond april, waarin ze serieuze stappen zette richting een abortus: ‘Als ik het had weggehaald, kijk dan wat ik had weggehaald.’

Aan Tijs van den Brink vertelt ze dat ze zich nooit veroordeeld heeft gevoeld door de vrijwilligers van Schreeuw om Leven: ‘Ze waren meer geïnteresseerd in het waarom’. Dit ontbreekt nog weleens aan de kant van de abortuscentra, de oprechte interesse in alle problemen in iemands leven die ertoe kunnen leiden dat abortus de enige optie lijkt. Schreeuw om Leven pleit er dan ook voor dat we de problemen samen met de vrouw oplossen, met een gewenst kind als gevolg. Ook Fatima liet weten dat de financiële positie van haar gezin de grootste reden was voor de abortusoverweging. Schreeuw om Leven kon hierin doeltreffend meekijken: ‘Ze boden praktische hulp aan en zeiden dat ze heel veel konden betekenen. En dat hebben ze waargemaakt.’

Geboorte Eind 2019 is Fatima’s zoontje geboren, gezond en wel. Ze is ontzettend gelukkig en heeft nog steeds contact met de vrijwilligers die haar destijds hebben gesproken en geholpen. Iedere week spreekt Schreeuw om Leven 1 á 2 moeders voor de deur van abortuscentra die onze hulp aannemen en kiezen voor kun kindje. Samen met deze dappere moeders gaan meerdere mensen aan de slag en pakken het traject van de zwangerschap en de zorg voor het kind op. We hebben nog niemand ontmoet die spijt heeft van de keuze vóór haar kindje.