Kim werkt in crisisland Zuid-Soedan en ziet God aan het werk: “Een meisje die door bloedarmoede en ondervoeding om dreigde te komen, was een jaar later vrolijk en gezond kind”
“In Zuid-Soedan kunnen mensen oprecht zeggen dat het leven gruwelijk zwaar is, maar toch zie ik daar veel meer positiviteit en dankbaarheid voor de dingen die ze wel hebben.” Dit vertelt Kim Heidekamp in gesprek met CIP.nl. Ze werkt voor noodhulporganisatie Medair die mensen, geraakt door geweld, ernstig voedseltekort en uitbraak van ziekte, helpt te overleven. Uitdagend, maar ook mooi werk: “Ons werk is onmogelijk zonder God”.
Kun je kort de omstandigheden in Zuid-Soedan omschrijven?
“Er is een langdurig conflict gaande in het Afrikaanse land en dat heeft geleid tot een aanhoudende humanitaire crisis, waarbij mensen huis en haard moeten achterlaten en wat honderdduizenden mensen het leven heeft gekost. De mensen hebben daardoor vaak geen toegang tot primaire levensbehoeften; zes miljoen van de elf miljoen inwoners lijden honger. Zuid-Sudan heeft een van de hoogste ondervoedingscijfers ter wereld.”
Wat voor werk doe jij precies in dit land?
“Ik ben projectmanager van korte projecten in gebieden waar acute crisissen plaatsvinden. Aan de hand daarvan bieden we noodhulp. Ik ben gespecialiseerd op het gebied van gezondheidszorg. Op het moment dat er bijvoorbeeld een ziekte uitbreekt als cholera of mazelen kunnen we naar de bewuste regio toe en noodhulp verlenen, totdat we dit over kunnen dragen aan lokale partners.”
Waarom besloot je om dit werk te gaan doen?
“Van jongs af aan heb ik al de drive om bij te dragen aan een betere wereld. Ik ben er inmiddels achter dat ik dit niet alleen kan doen, maar ik geloof dat ik mijn vaardigheden hier kan inzetten om een kleine bijdrage te kunnen leveren. Je krijgt natuurlijk de gelegenheid om bepaalde dingen te leren en God kan dat gebruiken. Dat kan overal, maar ik voel me geroepen tot landen waar een humanitaire crisis is. Ik heb bijvoorbeeld ook in Afghanistan en Syrië gewerkt. De gewone mensen als jij en ik zijn de dupe van de situatie daar en ik heb ontdekt dat het helpen van deze mensen echt mijn passie is. Je draagt er aan bij dat ze zorg van goede kwaliteit ontvangen en ziet dat ook voor ogen; ontzettend mooi!”
Komen jullie veel in aanraking met christenen?
“Zuid-Soedan is een christelijk land. Veel mensen waarmee we werken zijn ook gelovig. Het verbaast me; thuis in Nederland hebben we het vaak over de zware dingen in het leven. In Zuid-Soedan kunnen mensen oprecht zeggen dat het leven gruwelijk zwaar is, maar toch zie ik daar veel meer positiviteit en dankbaarheid voor de dingen die ze wel hebben. Onder de christenen heerst daar een andere atmosfeer. Ik ben er nog niet echt achter wat nu het geheim is dat zij wel en wij Nederlandse christenen niet hebben. Daar hoop ik nog achter te komen. Die dankbaarheid voor het leven dat je van God hebt gekregen; daar kunnen veel Nederlanders nog wat van leren.”
Zie je God ook aan het werk in Zuid-Soedan?
“Er gebeuren soms hele bijzondere dingen in mijn werkomgeving. Zo was er een meisje die naar ons stabilisatiecentrum gebracht werd, omdat ze ernstig ondervoed was. Ze had een aangedane huid met wondjes, ze huilde veel en had ernstige bloedarmoede. Dat laatste was zo ernstig dat we vreesden voor haar leven. Er was geen ziekenhuis in de buurt. We hadden twee opties: of haar naar een ziekenhuis ver weg, waarvan we niet wisten of er een voedingsprogramma was, brengen of we haar hier houden. Welke keuze we ook maakten; we zouden een enorm risico nemen.
We kozen om haar bij ons te houden en wonder boven wonder herstelde ze in de weken en maanden die daarop volgden. Op een gegeven moment kwam ik haar weer eens tegen in één van de dorpen waar we een outreachprogramma hadden. Ze zag er veel beter uit, had een eigen willetje en speelde weer met haar broertjes, zusjes en vriendjes. Een meisje waarvan we vreesden dat ze om zou komen door ondervoeding en bloedarmoede, was een jaar later vrolijk en gezond.
Om op je vraag terug te komen; ik zie er ook echt Gods hand in. Die zie je in alle situaties die boven je eigen kunnen uitgaan. In Nederland kun je vaak direct naar de operatiekamer gebracht worden en hier heb je beperkte middelen, wat ontzettend frustrerend kan zijn. Je voelt je soms zo machteloos. Maar juist daarom is het heel bijzonder om te zien dat we toch iets kunnen doen. Ons werk is onmogelijk zonder God. Ik ga de wereld niet in mijn eentje redden, maar gelukkig is er een God Die veel groter is en de wereld in Zijn hand heeft. Soms kan ik het niet begrijpen en vraag ik me af waarom mensen in die omstandigheden moeten leven, maar er zijn ook wonderen die voor je neus gebeuren en hoop geven; je ziet dat God er is. In de goede momenten en in de slechte momenten.”
Praatmee