Niet God, maar de mens is hardvochtig en arrogant
In het Paradijs werden Adam en Eva door de slang verleid om van die verboden vrucht te snoepen. De verleidingstactiek was er op gericht om Vader God als een dictator voor te stellen. Zo een, die geen concurrentie duldt en niet verdraagt dat de mens net zoveel kennis heeft … want kennis is immers macht.
Door dat gelispel in het oor van Eva ontstond er een nieuwe emotie, namelijk afgunst oftewel het verlangen minstens net zo wijs en belangrijk te zijn als God. Al vóór die fatale hap, waren A&E besmet geraakt met de gezindheid van de draak: hoogmoed. Voor God was het onverdraaglijk om voor altijd met deze ik-mens samen te leven. Niet omdat God zo nodig wilde heersen, maar omdat de vergiftigde mens dat wilde…
Sinds die influistering hebben we maar zo een godsbeeld van een Opperwezen, dat streng heerst over de ganse schepping. Een autoritaire Supergod die geen tegenspraak duldt en de mens voortdurend met z’n neus in het stof duwt. Het Boek lezend, vanuit dat godsbeeld, zakt ons de moed in de pantoffels. Is dit wel een God die goed is en het beste met de mensheid -, met mij voorheeft?
Maar leert de Bijbel echt, dat God zo is of is het de A&E-bril waardoor we een vertekend beeld hebben? Is die bril niet stiekem een spiegel, waardoor we onszelf zien of wellicht een autoritaire aardse vader?
Het verlossende antwoord op deze prangende vragen geeft Jezus, wanneer Hij zegt dat alleen Hij God echt kent èn degenen aan wie Hij het openbaart. Direct daarop openbaart Hij Gods aard: “… want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart …” (Matth. 11: 17-30).
Zo Zoon, zo Vader. Wat Jezus hier feitelijk zegt is dat niet God, maar de mens hardvochtig en arrogant is. We raken dat levensgevaarlijk gen pas kwijt als we concreet tot Jezus komen en onze zware “ik-last” inruilen voor Zijn “licht-last” met als resultaat Gods vrede in ons hart.
God is een onuitputtelijke bron van Liefde. De Heer vertoont zich slechts in bepaalde situaties als vreeswekkend heerser tegenover de mens om hem voor erger te behoeden. Als ie een te grote broek aantrekt, de Liefde de rug toekeert, eigen godjes creëert en losgaat in ijdele zelfverheffing.
Niet alleen een tiran verdraagt geen heerszuchtige naast zich. Ook de Liefde kan zich daar niet mee verbinden. De Liefde is een louterend vuur dat alle arrogantie verteert, mits we dat toelaten. God kan nou eenmaal niet samen met zelfzucht in ons hart wonen… De Heer verbindt Zich met degene die Hem gelijk gezind wil zijn; met degene die dwaze hoogmoed inruilt voor Goddelijke nederigheid:
Want zo zegt de Hoge en Verhevene,
Die in de eeuwigheid woont en Wiens Naam heilig is:
Ik woon in de hoge hemel en in het heilige,
en bij de verbrijzelde en nederige van geest …
(Jes. 57, 15)
De Hoge en Verhevene is de Liefde. In de aardse dimensie is dat de nederige en verworpene. Dat zien we heel duidelijk in Jezus. Hij kwam uit die hemelse sferen, niet als heerser, maar als dienaar voor de mensheid. Hij claimde geen eigen plek met een praalwieg om geboren te worden en geen marmeren paleis om in te leven. Het Liefde-wezen wil als een knecht de beestenstal van ons zelfzuchtig hart verlichten en reinigen en het vullen met Zijn nederige en zachtmoedige Geest.
Een betekenisvolle Kersttijd toegewenst!
Dit artikel is afkomstig uit de nieuwsbrief van Oasis Trails. In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.
Praatmee