Praktisch en dienstbaar
"Al zeker een jaar of tien boeit het Midden-Oosten mij", vertelt Sylvia als haar gevraagd wordt waarom ze ervoor koos om als Baanbreker naar Egypte te gaan. "De cultuur en de mensen intrigeren mij. Maar daarnaast is er ook zoveel nood: oorlogen, armoede en geweld. Wat mij het meest aan het hart gaat is de geestelijke nood. De Islam heerst in die landen en drukt zwaar op de bevolking. Dit maakte dat ik als Baanbreker naar Egypte ben gegaan. Om in die maanden praktisch iets te kunnen betekenen voor de mensen daar, en dienstbaar te zijn."

God voorziet
Sylvia werkte in Egypte in twee verschillende verpleeghuizen: "Ik deed activiteiten met de bewoners. Het was erg mooi om te zien hoe ze daar plezier aan beleefden en dat ik ze daardoor wat afleiding kon bieden. Daarnaast heb ik ook een aantal teambuildingsessies gegeven aan de lokale werkers van een van de tehuizen. Verder hielp ik op de zaterdagen mee op een basisschool voor Soedanese vluchtelingen. Ik gaf samen met mijn huisgenote handvaardigheidslessen en we maakten muziek met de kinderen."

"God is heel nabij geweest", vervolgt Sylvia. "Ik ervoer iedere dag Zijn zorg. Hij gaf me de kracht en de energie om iedere dag mijn werk daar te mogen doen. Toen ik met het vliegtuig aankwam en ik boven Caïro vloog zag ik de enorme stad, met de vele lichtjes als een tapijt onder me. En toen kwam het wel even op me af en dacht ik: ‘Oh, waar kom ik terecht….’ Maar het was direct dat ik Gods aanwezigheid ervoer en alsof Hij wilde zeggen: “Kom, pak Mijn hand.” Dat gaf veel rust en vertrouwen."

Horeb
Tijdens haar verblijf besloot Sylvia samen met andere vrouwen uit de gemeente en een huisgenote een paar dagen naar de Sinaï-woestijn te gaan en de berg Horeb te beklimmen. "Een zware maar prachtige tocht. We begonnen de klim ’s nachts en kwamen iets voor zonsopkomst boven. Vanaf de top zag ik een prachtige zonsopkomst! De omgeving kleurt paars, roze, oranje. Echt schitterend! Er ging van alles door me heen toen ik daar zat, maar de stilte overheerste. Dat grijpt mij altijd zo aan in de woestijn: de stilte, de ruwe rotsen, de pure schoonheid van de woestijn. Het was zeker een mooie ervaring. En wat een contrast met het overbevolkte chaotische Caïro."

Bijzonder
Was dat ook direct het meest bijzondere van haar ervaring als Baanbreker? "Eerlijk gezegd zoek ik het niet in het hele bijzondere", legt Sylvia uit. "Wat is bijzonder? De blije gezichten van de bewoners als ik weer kwam, het enthousiasme van de kinderen op school. De contacten met de buren. De mensen die ik ontmoette in de metro. Eigenlijk waren er zoveel bijzondere dingen. Het is erg bijzonder om als Baanbreker een aantal maanden te leven en te werken in een Arabische wereld, in de miljoenenstad Caïro."

Christen zijn in Egypte
Sylvia merkte al snel dat christen-zijn in Egypte behoorlijk lastig kan zijn. "Ik bezocht een plaatselijke Arabische gemeente. De kerken worden daar zwaar beveiligd in verband met aanslagen en geweld tegen christenen. Ik heb een vrouw leren kennen die mij vertelde dat ze christen is geworden en sindsdien erg veel gedoe heeft met haar familie. Haar zus mag ze bijna niet meer ontmoeten van haar zwager. Het kost haar erg veel om christen te zijn. Maar ze heeft het er voor over. Ze houdt zich vast aan Jezus en leest veel in haar Bijbel. Het heeft mij geleerd dat het volgen van Jezus offers kost, maar ook dat God voorziet en nabij is."

Of ze anderen ook zou aanraden Baanbreker te worden? "Het is ten diepste iets wat vanuit je eigen hart moet komen, dat kun je een ander niet aanraden…. Wil je dienstbaar zijn? Dienen in Gods koninkrijk? Of dat nu in Nederland is of waar dan ook? Laat je hierin ook leiden door God Zelf. Maar vanuit mijn eigen ervaring zou ik het zeker aanraden als je de mogelijkheid hebt. Near East Ministry is een fijne organisatie. Ik heb het als een hele mooie en waardevolle periode ervaren!"

Baanbrekers dienen 2 - 12 maanden in Jordanië, Egypte of Israël. Lees hier meer!