De gruwelijke verhalen van christelijke Pakistaanse meisjes
Met regelmaat worden er in Pakistan katholieke meisjes op brute wijze uit hun huis ontvoerd om ze vervolgens gedwongen te bekeren tot de islam. Kerk in Nood vertelt de verhalen van Samra Munir (13) en Neha Pervaiz (14).
Samra werd uit haar huis ontvoerd, gedwongen om te trouwen en zich tot de islam te bekeren. Sindsiden is ze spoorloos voor haar familie. Neha probeerden ze ook te ontvoeren, maar dat mislukte gelukkig. Ze werd echter wel verkracht. Het zijn volgens Kerk in Nood slechts twee voorbeelden van wat steeds vaker in Pakistan gebeurt. Christelijke jonge meisjes zijn er allesbehalve veilig.
Wanneer Samra op 16 september van dit jaar alleen thuis is, dringen islamitische mannen het huis binnen en ontvoeren haar met geweld. Ze wordt een auto ingesleurd en meegenomen. Shahzad, de broer van Samra, ziet de auto nog net wegrijden. Dat is direct het laatste wat de familie van Samra gezien heeft. De lokale politie doet niets. Hoewel de ouders van Samra meerdere malen melding hebben gemaakt van de ontvoering, stellen zij dat ze zelf is weggelopen. Later hoorden ze dat Sara getrouwd was en zich tot de islam had bekeerd. In de huwelijksakte stond dat ze 19 jaar was.
De politie zei tegen de familie van Samra dat ze niet meer terug moesten komen en bedreigden hen zelfs dat hetzelfde zou gebeuren met hun andere dochter. "We missen Samra", vertelt haar zusje Arooj. "We eten en slapen slecht. Ik ga niet naar school omdat we de kosten niet kunnen betalen. Toch weet ik dat God ons niet heeft verlaten. Jezus is met mij."
Neha Pervaiz heeft het geluk dat ze nog zelf haar verhaal kan doen tegenover Kerk in Nood. Ze vertelt dat ze christen is en daar enrom onder geleden heeft. Toen ze bij haar tante in huis waren, werd ze met medeweten van haar tante opgesloten in een kamer en samen met haar broer geslagen. "Een man genaamd Imran heeft me verkracht en me gedwongen de Koran te reciteren. Omdat ik eerst weigerde, sloegen ze mijn broer nog harder. Ik gaf toe om hem veilig te houden."
Ze werd een week vastgehouden in het huis van Imran en ontsnapte vervolgens met behulp van zijn dochter en een nichtje. Als ze eenmaal thuis komt, geloven haar ouders haar verhaal niet. "Ik leef nu onder de bescherming van de Kerk, maar ik ben niet veilig. God beschermde me en ik ontsnapte. Ik draag met trots het kruis waar ik ook ga. Ik kan nergens alleen heen, want ik word misschien opnieuw aangevallen. Ik ben niet vrij om naar de kerk te gaan."
Praatmee