Dit is waarom het verhaal van de christelijke Zuid-Afrikaanse rugbycaptain de wereld over gaat
Het Zuid-Afrikaanse rugbyteam werd afgelopen week wereldkampioen. Eén verhaal blijft de kijker bij, en dat is het verleden van de captain van het team, Siya Kolisi. Kolisi groeide op in een extreem arme wijk buiten Port Elizabeth, reconstrueerde Faithwire. Zijn moeder stierf toen hij vijftien jaar was en zijn familie kon hem nauwelijks een goede opleiding aanbieden. "Soms hadden we geen geld om de kosten voor de basisschool te betalen", vertelde Kolisi aan de Guardian. "Al bedroegen die maar vier dollar per jaar."
Kolisi vertrouwde echter op zijn talent en had een positieve houding. De Zuid-Afrikaan werd gescout terwijl hij een sportwedstrijd met zijn vrienden deed. Hij verdiende daarmee een beurs voor de prestigieuze Grey High School in Port Elizabeth. De rest was geschiedenis, zaterdagnacht mocht hij de winst in ontvangst nemen van het belangrijkste ruby-toernooi dat er is. Toch telt er voor Kolisi meer in het leven. "God heeft mij voor een tijd als deze voorbereid", vertelt de rugbyster. "Persoonlijk heb ik met veel dingen geworsteld, verleidingen, zonden en leefstijlkeuzes. Ik realiseerde mij dat ik niet leefde zoals ik mijzelf noemde: een volger van Christus. Ik had mij niet nooit overgegeven aan Hem."
Er kwam een moment dat Kolisi zijn keuze wel moest maken, zegt hij. "Er werd iets publiek gemaakt waar ik in mijn persoonlijke leven mee worstelde. Tot dat moment was alles verborgen, maar toen mijn zonde werd blootgelegd, wist ik dat ik mijn leven moest veranderen. Anders zou ik alles verliezen. Ik besloot mijn leven te verliezen en het in Christus te vinden. Ik heb de waarheid en reddende kracht van Christus op een hele nieuwe manier leren kennen. Het geeft me een vrede in mijn hart die ik niet eerder heb ervaren. Ik leef én speel nu met de vrijheid dat ik weet dat Zijn plan zal plaatsvinden. Aan het einde van de dag is dat het enige waar ik mij druk over maak!"
De familie van Kolisi had het land nog nooit verlaten, maar werd voor de finale van het wereldkampioenschap naar Tokio gevlogen, waar de wedstrijd gehouden werd. Terwijl hij als eerste zwarte captain de trofee omhoog mocht nemen, keek zijn familie mee. "Toen ik kind was, dacht ik alleen aan mijn volgende maaltijd", vertelde Kolisi na de wedstrijd. "Er zijn zoveel mensen in Zuid-Afrika die alleen de mogelijkheid nodig hebben. Ik kreeg die en nam hem met beide handen aan. Er zijn heel soortgelijke verhalen in Zuid-Afrika."
Praatmee