Willemieke werd in haar jeugd jarenlang misbruikt: "Ik kon een God als Vader niet voorstellen"
Willemieke maakte veel, heel veel narigheid mee in haar jeugd. Het zorgde er voor dat ze zich afvroeg hoe een goede God zulke dingen eigenlijk allemaal toe kan laten. Maar die vragen maakten plaats voor geloof en zekerheid. Tegenover Xpedition Glory doet ze haar verhaal.
"Ik ging wel altijd naar de kerk maar het deed me niet zoveel. Ik dacht: waar is God? Ik kon een God van liefde niet voorstellen en een God als Vader ook niet. Ik ben opgegroeid in een gezin met veel spanningen, veel ruzies. Het was een groot gezin met veel medische zorgen. Mijn vader heeft mij vanaf mijn twaalfde tot het moment dat ik het huis uit ging seksueel misbruikt. Er was ook sprake van middelenmisbruik."
Toen ze een jaar of 15 was, overleed er een vriend van Willemieke. "Dat was voor mij de druppel en ik keerde mijn rug naar God toe. Waar was dan de God van liefde en zorg? Waarom gebeuren er steeds zoveel nare dingen? Een paar jaar later heb ik besloten om uit huis te gaan. Het ging niet meer langer. Ik heb in verschillende gezinnen gewoond. Opvallend genoeg waren het wel steeds christelijke gezinnen waar ik in terecht kwam. Uiteindelijk ben ik bij het Leger des Heils komen wonen. Vanuit daar kreeg ik ook een eigen huurhuis. Het ging lichamelijk en geestelijk heel slecht me. Ik ben gestopt met school en werk en ging in therapie."
Het was een hele moeilijke periode voor Willemieke. Toch bleef juist toen God haar bij. "Juist op de momenten dat ik het meeste leed en het het moeilijkste had, mocht ik door de hele kleine dingen heen ervaren dat God er was. Ik ben bijvoorbeeld binnen een dag vehuisd en ik heb heel veel mensen rond me heen gekregen die me hielpen."
Een andere gebeurtenis is haar ook bijgebleven. "Ik weet nog dat ik veel financiele zorgen had. Dat hield ik verborgen voor de mensen om me heen. Op een gegeven moment had ik geen geld meer voor boodschappen. Ik kwam heel verdrietig thuis en toen lag er in de brievenbus opeens twintig euro. Dat had ik die week echt nodig om te overleven. Ik weet tot op de dag van vandaag niet van wie dat was, maar het was voor mij wel een teken dat er een God is. Juist als je heel wanhopig bent en juist als je het echt niet meer weet, is Hij er voor je."
Praatmee