De homolobby kan redelijk dwingend zijn (ook in de kerk)
Wij hadden een homofiel stel als vrienden. Wij aten wel bij elkaar. De een was christen, de ander niet. Op zich al een reden om geen voorstander van deze relatie te zijn, maar ik was ook – vanuit mijn geloof – tegen de homoseksuele relatie.
Normaal blijven contacten wel goed, zoals met een (hetero)samenwonend stel die ook wel wisten wat de HEERE vindt – namelijk dat de seksuele gemeenschap binnen het huwelijk hoort – maar zich daar niet aan stoorden. ‘Even goede vrienden’ ondanks dit verschil van inzicht, maar de relatie met dat homostel werd stopgezet, toen ik bleef bij mijn overtuiging. Op dat moment dacht ik: ‘Homo’s kunnen moeilijk leven met een afwijzend oordeel. Iedereen – ook de kerk – moet hun gedrag goedkeuren.’
Bemiddelingsvoorstel afgewezen
Als predikant binnen de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK) ben ik er achter gekomen dat de homolobby behoorlijk dwingend kan zijn. Wat is het geval? Ik ben inmiddels emerituspredikant. Na mij kwam een collega die met ‘kinderen aan het heilig avondmaal’ de toegang tot de maaltijd van de Heere – maar meteen – voor iedereen wijd open heeft gezet. Het enige wat nu nog vereist is bij het heilig avondmaal in onze kerk is ‘het geloof in de Heere Jezus’. Daarna kwam bij anderen de wens naar voren om ‘de homofiel een veilige plek in de kerk’ te geven. Ik schreef aan de kerkenraad: ‘U hebt de deur van het heilig avondmaal voor iedereen wijd open gezet, ook voor de gelovige homofiel. Is het wel nodig dat die mensen met naam en toenaam welkom worden geheten aan de tafel van de Heere? En dan nog een vraag: Als u dit toch doet, gaat u dat dan in het vervolg doen met alle mensen die afwijken van de norm?’
Voorgesteld compromis
Versta mij goed: ik was in grote verlegenheid, maar zag hierin toch een tegemoetkoming naar beide kanten. Bij deze ‘oplossing’ – van mijn kant – zou homoseksualiteit niet kerkelijk geijkt worden. Dat is al een grote winst. Ik zou mij in het vervolg wel moeten realiseren dat mogelijk ook homoseksuelen aangaan aan tafel. Zij zouden moeten accepteren dat er mensen in de kerk zijn die homoseksualiteit als zonde zien en hun toegang tot het heilig avondmaal betwisten. Hetzelfde geldt overigens voor samenwoners enz. Voor mijzelf zag ik – onder deze voorwaarden – nog ruimte om aan het heilig avondmaal deel te nemen.
De homolobby is nu feitelijk de baas is in de NGK
Wie schetst mijn verbazing nu ik het definitieve besluit van de kerkenraad onder ogen krijg:
* Homoseksuelen zijn met hun eventuele partners welkom aan het heilig avondmaal.
* Deze mensen mogen Openbare Geloofsbelijdenis afleggen.
* Ze mogen hun kinderen (sic!) laten dopen.
* Het geldt visa versa ook voor biseksuelen.
(Alle taken in de gemeente staan voor hen open, maar nog niet de ambten. Ook ontvangen ze (nog) geen kerkelijk huwelijk. Toen ik dat las, schrok ik. Er is geen enkele poging tot compromis. Geen inzet om iedereen vast te houden. Blijkbaar is de druk enorm groot om maar vooral mee te doen en kerkelijk niet op een zijspoor te belanden. Realiseert men zich – door onder druk maar mee te doen – dat de homolobby nu feitelijk de baas is in de NGK? Ik vraag me af waarom men Jezus in onze kerk nog ‘Heere’ noemt, als men toch niet doet wat Hij zegt.
NGK infecteert de GKV en die twee samen de CGK
Hoe ging dat dan bij de voorbereidingen die tot dit besluit leidden? Wel, de kerkenraad dacht aan de eigen emerituspredikanten maar die zijn geen voorstander. Toen gingen de gedachten naar de eigen predikant, die door God middels de gemeente geroepen is om de gemeente te leiden. Maar die is ook niet vóór. Uiteindelijk deden ze een beroep op de plaatselijke GKVcollega (sic!) uit Ede. Die is namelijk een warm voorstander van de homo-acceptatie. Die mocht het verhaal doen. (Ik moest onwillekeurig denken aan ‘de fabel van Jotham’. Rechters 9:7-15) De GKV en de NGK gaan samen. Naar een nieuwe naam wordt gezocht. De GKV weet het misschien nog niet, maar dat worden dus ook ‘regenboogvlag-kerken’. Het vervelende is dat er allerlei samenwerkingsverbanden zijn tussen de NGK en GKV en de CGK. De besmetting is reeds geschied. De CGK gaat een spannende tijd tegemoet. Het is een grote vraag of zij zich zullen kunnen onttrekken aan deze ontwikkeling. Het ziet er gewoon niet goed uit.
Waar hebben we dat eerder gezien?
In onze plaats is ook een PKN – en dat nog wel – met een homosekuele dominee. Hij schijnt nog goed te kunnen preken ook. Toch moet en zal ook onze kerk om op dit punt. Persoonlijk ervaar ik de homolobby dus als behoorlijk dwingend. Waar doet me dat aan denken? U moet weten: Ik ben een Bijbelse eschatologie op het spoor gekomen. Uitgangspunt is het boek Daniël. De ontwikkeling in de kerken doet me denken aan de tijd van Antiochus Epiphanes IV. Dat was een vorst in Syrië die in 167 voor Christus de Joodse gemeenschap dwong om de eigen waarden en normen af te zweren en Grieks te worden in hun denken en doen. Hij werkte met bedreiging en beloning. Zo ruimde deze Syrische vorst een hogepriester – Onias III die hem niet welgevallig was – uit de weg. Veel orthodoxe Joden werden bedreigd, een aantal van hen zelfs gedood. Anderen kozen voor een verbond met die koning. Dat leverde banen en andere voordelen op. De dreiging hield echter niet op. Hij plaatste zelfs een beeld van Zeus in de tempel in Jeruzalem. Dat stond er 3,5 jaar. Toen heeft God met hulp van de Makkabeeën die koning verjaagd. De Joodse gemeenschap viert elk jaar het Chanoekafeest om de herinwijding van de tempel te gedenken. God had via Daniël de komst van die koning al aangekondigd.
Daniël 7:25 zegt: Hij zal erop uit zijn bepaalde tijden en de wet te veranderen, en zij zullen in zijn hand worden overgegeven voor een tijd, tijden en een halve tijd. Vanuit het boek Daniël trekt de Heere Jezus en de apostel Paulus en Johannes de lijn door naar de toekomst. ‘De antichrist’ – want zo wordt de Nieuwtestamentische variant ook wel genoemd – is er nog niet, maar dit – de zaken die ik waarneem in onze kerken – zijn wel de voortekenen van zijn nadering. Zie ook 2 Thessalonicenzen 2 over – zoals Paulus de antichrist noemt: ‘de mens der wetteloosheid’.
Drs. Gerard de Lange is emeritus-predikant binnen de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK). Klik hier om zijn website te bezoeken.
Praatmee