Wie het gebouw van MCTC aan de buitenkant ziet, denkt niet meteen aan een kerk. En dat klopt helemaal met de visie die Moses heeft op kerk-zijn. "Kijk naar Jezus. Overal waar Hij kwam, was Hij tot zegen. En dat is waar wij ook toe opgeroepen worden." Voor het MCTC betekent dit onder meer dat er eens per week huiswerkklassen zijn voor kinderen in de buurt. En elke maandag wordt er naailes gegeven aan vrouwen. "Er zijn hier veel eenzame vrouwen." Hij wijst naar de torenhoge flats recht tegenover het gebouw van MCTC. "De lessen zijn een middel om deze vrouwen uit hun isolement te halen. Ze ontmoeten elkaar en leren tegelijkertijd een vak. Ze maken de prachtigste dingen."

Maatschappelijke functie in de wijk
Het MCTC heeft overduidelijk een maatschappelijke functie in deze wijk. Toch was dit niet altijd het geval. "De kerk is in 1995 opgericht", vertelt Moses. "De vorige pastor verhuisde in 2001 naar het buitenland en toen kwam ik. Ik heb behoorlijk geworsteld met wat het betekent om kerk te zijn.

In 2004 kreeg ik de kans om vier jaar te studeren in Seattle waar ik me bezig heb gehouden met Integral Mission. Ik ontdekte dat het christelijk geloof niet gaat om evangeliseren. Het gaat om leven. Dus vroeg ik in 2008 aan het bestuur van het MCTC om de naam te veranderen van ‘kerk’ naar ‘centrum’. Kerk-zijn is maar een van de dingen die we doen. Ik zie de zondagdienst meer als een motivatie om de rest van de week te leven als christen. Een volgeling van Christus ben je niet alleen op zondag, maar 24 uur per dag, op alle terreinen van je leven."

Kerk als beweging
Die verandering in structuur en opzet was voor de leden van de kerk best even wennen, vertelt Moses. "Dan vroegen ze mij: ‘We willen gaan evangeliseren’. Prima, zei ik, maar zie dat dan niet als een activiteit, maar als onderdeel van je levensstijl." Het is voor hem nu zo logisch en vanzelfsprekend, dat hij zich soms verbaast over hoe kerken hiermee worstelen. "Waarom scheidden veel kerken het spirituele van het sociale? Ik begrijp het niet. Waarschijnlijk is het een gevolg van hoe we de kerk hebben georganiseerd.

Maar kijk naar het Nieuwe Testament. De kerk was geen instituut, maar een beweging. Letterlijk. Mensen bewogen zich in de samenleving, en Christus bewoog in hen mee. Maar onder invloed van de Grieks-Hellenistische cultuur werd het christelijk geloof steeds meer een overtuiging, een filosofie. Het werd belangrijk om het geloof te bestuderen. Maar in de tijd van Jezus leerde je discipelschap niet op een bijbelschool of door theologie te studeren, maar door samen te leven. In een levende gemeenschap waarin je gevormd wordt. Daar zou ik heel graag naar teruggaan."

Het begint bij gebed
Voor kerken die zoekend zijn om die rol weer te pakken in de samenleving, adviseert Moses om te beginnen bij gebed. "We zijn soms wat te gefocust op projecten. Vol goede moed stropen we de mouwen op, om na verloop van tijd moe en burn out te raken. Maar het draait niet om projecten. Projecten komen als het goed is voort uit je leven. Het allerbelangrijkste is gebed. Jezus gaf ons de opdracht: ‘Heb God lief en je naasten als jezelf.’ Hoe doe je dat? Door te zegenen. Begin voor je buurt te bidden.

Ik geef daar vaak een ezelsbruggetje voor: BLESS. De B staat voor: Body, bid voor lichamelijke gezondheid van je buren. De L voor: Life, bid dat je buren in vrede kunnen leven. De E is voor emotions - veel mensen dragen emotionele wonden met zich mee. Bid voor herstel. De S: social life - er is veel geweld in gezinnen, dus bid voor bescherming en goede relaties, en tot slot de tweede S: spiritual life - veel mensen zijn gevangen in leugens van satan. Ze denken dat ze niks voorstellen, dat ze het niet waard zijn om liefde te ontvangen. Bid voor bevrijding."

Nieuwe manier van denken
"Je kunt wel op mensen toestappen en zeggen: ‘God houdt van je’, maar daar hebben ze geen boodschap aan. Ze voelen het niet, merken het niet. Dus begin bij gebed. Het is krachtig en de enige weg tot echte verandering in de buurt waar je woont, of waar je kerk staat. En bestudeer de Bijbel, onderzoek wat Jezus ons leert en welke opdracht Hij voor de kerk heeft. Dat proces kost tijd. Het is echt een heel andere manier van denken. Pas als je opnieuw ziet waar God je toe oproept, kun je ontdekken welke taken je als kerk kunt oppakken."