9-jarig meisje en haar gezin keren na verschrikkingen IS terug naar Irak: "We danken God dat onze familiebijbel er nog was"
Velen werden in 2014 geraakt door het getuigenis van Myriam, een 9-jarig Iraaks schoolmeisje. Zij vertelde dat ze door Gods genade IS (Islamitische Staat) kon vergeven die haar en haar familie hadden verjaagd uit Qaraqosh, waardoor ze in een vluchtelingenkamp waren terecht gekomen. Ze spoorde christenen aan hoop te bieden aan kinderen die moesten vluchten en voor hen te bidden.
Enkele weken geleden werd in een documentaire van SAT-7 aandacht besteed aan haar en haar familie, na hun terugkeer naar hun voormalige woonplaats Qaraqosh. Myriam vertelt dat ze in het kamp kracht en bemoediging vond in de christelijke kinderprogramma’s van SAT-7. Programma’s waardoor ze groeide in haar geloof in de Heere Jezus, zodat ze IS kon vergeven.
Moeder Alice vertelt dat zij geschokt was toen ze de verwoestingen zag in Qaraqosh. "Alles in ons huis was vernield. Huizen van andere mensen waren verbrand, verwoest of leeg geroofd. We waren geschokt om te zien dat velen alles kwijt waren. Kerken en huizen die niet zijn verwoest, zijn helemaal geplunderd en zitten vol kogelgaten. In graffiti was op de muur van een kerk de tekst gezet: ‘The ISIS Caliphate shall remain forever’ (Het IS-Kalifaat zal altijd blijven bestaan)."
Toen Myriam en haar familie hun huis doorzochten, deden ze een bijzondere ontdekking: hun familiebijbel was er nog. ‘We hebben God daarvoor gedankt.’
Myriam merkt op: "Het hart van het Iraakse volk zit niet in gebouwen. Het gaat niet om ons huis. Het gaat erom wat er in je hart is. Het belangrijkste is dat God in ons hart is. Hij is bij je, gaat met je mee, op Hem kun je altijd aan."
Op de vraag of ze nog steeds IS vergeeft, reageert de nu 14-jarige Myriam: "Zeker vergeef ik hen. Ik houd van Qaraqosh. Hier ben ik geboren, hier zat ik op school. Maar belangrijker is dat het mij vreugde geeft als ik zie dat mensen in God geloven."
Bovenstaand bericht verscheen via de website van SAT-7 in de nieuwsbrief van Dirk van Genderen.
Praatmee