Het kan me allemaal behoorlijk opslorpen en eerlijk gezegd geeft het ook nog een zekere voldoening. Totdat ik me op een helder moment begin te realiseren, dat ik veel meer aandacht geef aan deze tijdelijke aardse zaken dan aan onze Heer en trouwe reisgenoot. Veel meer aandacht aan het vergankelijke dan aan het onvergankelijke. Alsof deze wereld het hemels Koninkrijk is en ik hier altijd in dit lichaam zal rondbanjeren. Dat is ook niet zo raar, want met al onze vezels en zintuigen zijn we met deze aardse werkelijkheid verbonden.

Nu ben ik daar natuurlijk veel vaker tegenaan gelopen en dan ondernam ik heldhaftige pogingen om een geestelijker leven te leiden. Die pogingen zijn allemaal vroeger of later mislukt en kan ik met David slechts verzuchten: “mijn ziel kleeft aan het stof…”.
Maar gelukkig weet de Heer dat ik zo in elkaar steek en als ik dan bij meditatieve aanbidding of zomaar op een onbewaakt moment op Hem focus dan is Hij er onmiskenbaar, zonder verwijt. Dan word ik overstroomd door zijn stralende heerlijkheid, zijn zinderende vrede en klaterende vreugde en dan is het me weer eens duidelijk dat God een en al genade is, die voortvloeit uit een onuitputtelijke bron van Liefde.

Dan weet ik weer dat ik niks te bereiken heb, maar dat Jezus voor ons alles al bereikt heeft. En aangezien Hij dat bereikt heeft aan een kruis, is dat de plek waar ik dan toch steeds weer uitkom. Het kruis waar Jezus met Zijn plaatsvervangend offer de tegenstander onttroonde door het medium waardoor de boze zijn macht uitoefent te doden; het vlees, ons vlees.

Het feit dat we naar onze aardse gezindheid met Hem gestorven zijn verschaft ons de vrije toegang tot de Tegenwoordigheid. We zijn dan immers met Hem als een nieuwe schepping opgestaan; levend uit Zijn opstandingskracht. Daardoor mogen we onbelemmerd die geheime plek binnengaan.

Paulus verwoordde het heel treffend in zijn brief aan de Kolossenzen:
Als u nu met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn, waar Christus is, Die aan de rechterhand van God zit. Bedenk de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn, want u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God.

De toegang tot meditatieve aanbidding is kruisvormig. Laten we ons bij de ingang steeds weer realiseren dat we dood zijn voor deze wereld, maar springlevend voor God. Het is de Heilige Geest in ons die ons in die geheime plek doet vertoeven. De plek die niet zo super geheim is en dichterbij dan onze ademtocht … en de deur is nog open. Het is de Geest die ons daar steeds weer naar terugleidt.

Dit artikel is afkomstig uit de nieuwsbrief van Oasis Trails. In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.