Kinderen leren bidden: Ouders kunnen stille tijd voordoen en stimuleren
Wanneer we nadenken over ‘kinderen leren bidden’, gaat het ook over onszelf. Wat is bidden eigenlijk? Wat betekent bidden voor mij, als ouder? Welke moeiten en vreugden ken ik daarin?, vraagt Nieske Selles in De Waarheidsvriend.
Beloften
In Markus 10 lezen we over ouders die kinderen bij Jezus brengen. Zij doen dat letterlijk, door hun kinderen fysiek naar Hem toe te brengen. Jezus ontving hen met open armen en zegende hen.
Wij mogen hetzelfde doen. Niet fysiek, maar in gebed. God zal onze kinderen zegenen als wij hen biddend en dankend dicht bij Hem brengen.
Markus 10 is daarvan het bewijs. Jezus stuurt mensen die ouders met kinderen tegenhouden om bij Hem te komen, meteen weg. Wat Hij zegt, is zo duidelijk en bemoedigend: ‘Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God.’
Kinderen die niet zelf naar Jezus kunnen gaan, omdat ze te jong zijn of omdat ze dat moeilijk vinden, mogen samen met hun ouders komen. Laten we hen maar naar Hem toe dragen, zegenend en biddend. Dat mag iedere dag.
Wanneer we samenkomen om te bidden, verrijken we elkaar en gaan we samen meer en meer ontdekken van de volle rijkdom van onze relatie met Jezus. Hij verlangt er zo naar dat we regelmatig met anderen samenkomen om te bidden, dat Hij belooft bij dergelijke samenkomsten hoogstpersoonlijk in ons midden te zijn. Je bent met enkele andere mensen samen om te bidden en Jezus garandeert je dat Hij persoonlijk naast je staat. Die belofte geldt ook als wij samen met onze kinderen bidden. God is erbij, als ik en mijn kind samen de handen vouwen en onze gebeden en dank uitspreken naar Hem.
Het is goed om dit vanuit Gods eigen Woord ook aan onze kinderen te vertellen. In Mattheüs 18:19‑20 lezen we deze belofte van God. Deze belofte geldt ook als man en vrouw samen bidden voor hun kinderen. God is aanwezig, ook als wij dat niet altijd voelen of ervaren.
Gemeenschappelijk gebed
Bidden is iets persoonlijks, maar zeker ook iets gemeenschappelijks. Daarom maken we onderscheid tussen het gezamenlijk gebed zoals dat op kringen, in de kerk of in het gezin gebeurt, en het persoonlijke gebed, het stille contact tussen God en mij alleen. Er staan mooie beloften in de Bijbel voor mensen die samen bidden. God zegt dat waar twee of drie mensen samen zijn in Zijn Naam, Hij in hun midden is (Matt.18:20). Laten we dus als man en vrouw, als vriendinnen, als ouders met onze kinderen samen bidden. Samen bidden en danken kunnen we ook met ons kind doen op de rand van het bed. Voor het slapen gaan is er dan even een kort moment met z’n tweeën met God.
Het persoonlijke gebed is een heel intieme uiting van onze relatie met God. Het is: ik en Hij alleen (Matt.6:6). Alles wat in mijn hart is, mag ik tegen Hem zeggen.
Onze kinderen mogen dat ook doen. Het is goed om kinderen al jong te leren zelf te bidden tot God. Als je als ouder hun kamer uitgaat, kun je bijvoorbeeld tegen hen zeggen: ‘Als je hier straks alleen bent, mag je best nog even praten met God. Zeg Hem maar wat er in je hart is, ook de dingen die je misschien niet tegen papa of mama hebt gezegd. Je kunt alles tegen Hem zeggen, Hij luistert altijd en vindt niets gek.’
Als kinderen ouder worden, is het ook goed om hen af ten toe alleen hun avondsluiting te laten doen. Jij komt dan nog wel even langs om een knuffel te brengen en/of om je kind te zegenen. Persoonlijke stille tijd met God is iets tussen ons kind en God, maar ouders mogen het wel voordoen en hen stimuleren die tijd te nemen.
Lees de volledige tekst van dit artikel in De Waarheidsvriend van donderdag 11 juli 2019, of download hier de gratis pdf.
Praatmee