Waarom het einde van de wereld wordt vergeleken met een oogst
“Kom met je zeis, en maai het rijpe koren. Want het is tijd om te maaien, de aarde is rijp voor de oogst” - Openbaring 14:15.
Het einde van deze wereld wordt in de Bijbel vergeleken met een oogst. Ik kan beter zeggen: dé oogst.
De Bijbel, Jezus zelf vertelt ons ook dat de tijd tot aan die laatste dag een zware tijd zal zijn. Anders dan bij ons in mooie zomers. Het graan heeft kunnen rijpen en op een zonnige dag wordt er geoogst.
Déze oogst zal er zijn na zware regens en heftige stormen. Maar zo, vertellen de visioenen, toch zal de oogst niet verloren gaan. Al zal er wel een scheiding plaats vinden. In een gelijkenis noemt Jezus het de scheiding tussen het onkruid en de tarwe. In Openbaring 14 worden het twee verschillende oogsten genoemd:
De korenoogst.
Rijp graan als beeld van het leven van Gods kinderen. Beeld van het zaad dat veel vrucht voortbracht.
De andere oogst is de druivenoogst. Druiven die niet heel blijven maar worden geperst tot wijn. In dit visioen negatief bedoeld. Wijn, de kleur van bloed.
Opvallend is, dat Jezus de oogst van het graan uitvoert, die van de druiven door zijn knechten. Dat geeft te denken.
Het gaat weer om een verschijning van Christus. Nu niet als strijdbare held. Ook niet aan een Lam, maar deze keer als een soort rechter. Johannes zag Hem zitten op een witte wolk als troon. Hij had een gouden kroon op zijn hoofd. Teken dat Jezus de overwinnaar is. Aan Hem is gegeven alle macht in hemel en op aarde. En in zijn hand had Jezus een scherpe sikkel. Beeld van de boer van vroeger met zijn gereedschap voor de oogst.
Jezus gaat oordelen. Jezus gaat Zijn oogst, die Hij zelf zaaide, binnen halen en veilig stellen. Hij is er klaar voor.
Het wachten is nog op een signaal dat in de hemel gegeven zal worden. Een teken van God de Vader.
Want niemand weet nog de dag of het moment dat het oogsttijd is: de engelen niet, de Zoon niet, alleen de Vader weet het.
Maar dan ineens is het zover.
Er klinkt een stem in de hemel:
‘Kom met je zeis, en maai het rijpe koren. Want het is tijd om te maaien, de aarde is rijp voor de oogst.’
Jezus oogstte het graan.
Engelen oogstten de druiven.
Zij bleven niet heel, maar werden geperst.
Ik weet dat het boek Openbaring een troostboek is. Dit hoofdstuk van het Lam op de berg Sion en de graanoogst die door Christus zelf worden binnengehaald geeft ook veel troost. Maar die druivenoogst maakt je stil. Zo kan het dus ook. Mensen worden behouden, maar er gaan ook mensen verloren.
Veel mensen hebben grote moeite met het bestaan van een hemel en een hel. Over niet behouden kunnen zijn, verloren kunnen gaan. Trek zelf een eerlijke conclusie als je Bijbelgedeelten zoals dit visioen leest.
Visioenen die Johannes van God zelf kreeg.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee