Johan en Reinate werden geraakt door de laatste woorden van Jezus en wonen nu in Afrika
Tsjaad is niet het ideale vakantieland. En het Afrikaanse land is ook geen populaire bestemming om te wonen. Desondanks verbleven Johan en Reinate Brugmans de afgelopen twee jaar in het Afrikaanse land en verrichtten hier werk voor zendingsorganisatie Mission Aviation Fellowship, beter bekend als MAF. In gesprek met CIP.nl vertellen zij over hun ervaringen.
Johan: “Twee jaar geleden zijn we uitgezonden in Tsjaad. Er zijn nauwelijks Nederlanders actief in dit land, dus is het lastig om er informatie over te krijgen. Alles was nieuw; het was de eerste keer dat we werden uitgezonden. Wat we ervan wisten is dat Tsjaad bekend staat als een heel warm land; het is er het merendeel van het jaar warmer dan veertig graden. Op dit moment is het redelijk stabiel, maar het is geen makkelijk land. Het is een compleet andere wereld waar je in stapt. Als je bijvoorbeeld naar de kerk of de supermarkt gaat, zie je overal militairen met een AK-47 rondlopen. Het maakt in het begin wel indruk, maar na verloop van tijd is dat gewoon onderdeel van de omgeving waar je boodschappen doet.”
“We woonden in een compound, daar wonen alle families die namens MAF in Tsjaad werken bij elkaar. Veel van je leven naast je werk speelt zich daar af. Het is niet een land waar je even lekker de natuur in gaat omdat je steeds op je veiligheid moet letten. In de stad kunnen we ons prima bewegen en in alle rust onze boodschappen doen, maar er echt lekker uit gaan is er niet bij. Je zit vaak thuis. Dat vond ik wel een van de uitdagingen van Tsjaad.”
Geloofsvrijheid
Reinate vertelt dat het merendeel van de inwoners moslim is, maar je wel vrij bent om het geloof uit te dragen. "Vervolging is er niet. Wanneer je als moslim tot geloof komt, bestaat de kans dat je verstoten wordt door je familie, maar vanuit de regering worden christenen niet onderdrukt.” Johan heeft dit van dichtbij gezien: “Ik heb een jongen gevlogen die bekeerd was tot het christendom en op de vlucht was voor zijn vader, omdat die hem wilde doden vanwege zijn keuze voor het christelijk geloof. Moslims die tot geloof komen hebben daarna geen gemakkelijk leven. Althans, volgens de verhalen die ik daar gehoord heb. Zelf heb ik me er als christen nooit ongemakkelijk gevoeld.”
“Mijn werkdagen kunnen nogal van elkaar verschillen,” vervolgt Johan. “Mijn dag begint om kwart voor zes. Als ik moet vliegen, rijd ik om kwart voor zeven op mijn motor naar het vliegveld, waar ik om zeven uur aankom. De passagiers, vaak zendelingen die in de rimboe van Tsjaad woonden, breng ik op de plaats van bestemming of haal ze op voor een conferentie of een verlofperiode in hun thuisland of de hoofdstad van Tsjaad, Ndjamena. Het kunnen lange dagen zijn, want Tsjaad is een groot land. Ik vloog gemiddeld twee tot drie uur naar een bestemming. Daar blijf je ongeveer een half uur aan de grond en vervolgens ga je weer terug; je dag is bijna voorbij en je hebt maar één vluchtje gedaan. Het voelt vanwege de hoge temperaturen wel echt aan als een lange werkdag.”
Noodzaak
"Als je naar de infrastructuur kijkt, is vliegen wel noodzakelijk. Ik vloog vaak een zendingsechtpaar die ik in een uur en twintig minuten naar hun bestemming bracht. Als ze dat met de auto zouden doen, waren ze ongeveer tien uur bezig. Dat geeft het verschil weer. Het heeft voor hen wel impact. Vliegen is heel makkelijk en een soort van luxe. Maar tien uur over een weg rijden waar je soms de takken moet wegsnoeien, wil je verder kunnen; dat is niet bepaald ideaal. In het regenseizoen was hun dorp zelfs niet bereikbaar met de auto.”
Bijzondere roeping
De keuze voor het werk had een lange aanloop. Johan: “Het is voor ons een heel proces geweest om deze stap te zetten. Ik had altijd een interesse in vliegen en dit ook in combinatie met MAF. Dat had ik stiekem ook in mijn achterhoofd; vliegen voor MAF. Maar steeds dacht ik weer van: “Dat is niks voor mij; daar moet je wel een bijzondere roeping voor hebben en ik ben maar een normale jongen”. Het speelde voor ons in 2008, de tijd van de kredietcrisis in Nederland. Ik werkte bij Nationale Nederlanden. Er moesten 1000 mensen uit en ik was er één van. Dat was een moment dat ik dacht: “Wat is Gods bedoeling?””
“MAF kwam steeds vaker op in mijn hoofd. We hebben het er vaak met elkaar over gehad. Over zending in het algemeen en de MAF zelf. Je gaat op onderzoek uit. We gingen in gesprek met de organisatie over hoe alles in elkaar zat. Op een gegeven moment was dat duidelijk, maar de gedachte dat het misschien ons eigen plan was en niet de weg die God voor ons heeft bedoeld, stak steeds vaker de kop op. Tot een moment bij het avondeten. We hadden een dagboekje waarin stond dat we de laatste woorden van Jezus tot Zijn discipelen in Mattheüs moesten lezen: “Ga heen in de hele wereld”. In het boekje stond: “Wat doe je met de laatste woorden van een goede vriend of een familielid? Die woorden zijn heel belangrijk voor je. Wat nu als het je Vriend met een hoofdletter is die Zijn laatste woorden tot je spreekt?” Op een gegeven moment waren we klaar met lezen, keken we elkaar aan en wisten we dat dit was wat we nodig hadden. Niet lang daarna zijn we het proces in gegaan om uitgezonden te kunnen worden.”
Zuid-Soedan
Reinate: “We gaan niet meer terug naar Tsjaad, maar we gaan werken in Zuid-Soedan. Een land waar het nog niet stabiel is na de burgeroorlog. Qua temperatuur moet het er wel aangenamer zijn. Maar heel veel weten we nog niet van het land af. Eigenlijk is het net als met Tsjaad, we gaan er vrij open in. We vertrouwen hierin op God. We leggen het in Zijn hand. Het zal niet heel makkelijk zijn, maar Hij gaat mee.”
Praatmee