Het duizendjarig vrederijk en de klimaatreligie
Theologische ontkenners van de letterlijke komst van een duizendjarig (vrede)rijk, antichiliasten dus, hebben er misschien niks mee. Maar hoe kunnen christenen die op Bijbelse basis zeggen daar wel in te geloven toch meehuilen met seculiere groeperingen?
Die clubs hebben het evangelie van de klimaatverandering tot religie verheven. Als er niets gebeurt, gaat volgens hen door de menselijke CO2-uitstoot deze aarde snel naar de knoppen. Overigens is ‘opwarming’ van de aarde kennelijk al naar het eufemistische ‘klimaatverandering’ gepromoveerd. Wie dáárin niet meegaat is politiek incorrect en schaadt bovendien financieel de tot enorme proporties uitgegroeide sector der duurzaamheid.
Politici op alle niveaus zeggen ‘de’ wetenschap na te praten. Sommige wetenschappers bestrijden de gangbare these, maar volgens een merkwaardige calculatie zijn zij ver in de minderheid. Alom klinkt het argument dat 97% der geleerden het onheilscenario aanhangt. Dat percentage is waarschijnlijk via een verkeerde vraagstelling onder talloze wetenschappers (van wie een minimale fractie op expertise omtrent klimaat kon bogen) door een doctoraalstudent bedacht, melden twee gezaghebbende klimaatonderzoekers onlangs.
Overal ter wereld was april een halve – op het noordelijk halfrond een hele – graad kouder dan sinds jaren. De bioloog Paul Ehrlich voorspelde in 1968 dat Engeland in 2000 niet meer zou bestaan en tientallen miljoenen Amerikanen zouden sterven van de honger. Niets kwam uit, maar hij is nog altijd de profeet der klimaatalarmisten.
Er zijn christenen die met een merkwaardige interpretatie van het fenomeen ‘rechtvaardigheid’ en het begrip ‘rentmeesterschap’ achter hen scharen. Mag van mij, maar als chiliasten daarbij horen, moeten ze toch eens mijn vraag beantwoorden hoe het dan met die 1000 jaren zit.
Praatmee