Hoe een jochie uit Nicaragua mij aan het denken zette
Hoe vind je de juiste woorden als je met een gehandicapt medemens in gesprek gaat? Op welke manier voorkom je dat je de ander als slachtoffer neerzet? En kun je oog hebben voor iemands kwetsbaarheid als je zelf niet op die manier kwetsbaar bent?
Die vragen hielden me bezig bij het schrijven van deze column. De Rolstoel Roadmovie, die de EO momenteel uitzendt, laat Europa zien door de ogen van mensen met een lichamelijke handicap. Filmmaker Mari Sander, zelf afhankelijk van een rolstoel, geeft me in deze documentaire de woorden die ik zelf niet heb.
Tijdens de reizen die ik voor EO Metterdaad maak, blijven de ontmoetingen met gehandicapten me altijd het meest bij. Ik denk aan het jongetje uit een achterstandswijk in Nicaragua. Dag in dag uit zat hij bij de tortillakraam van zijn moeder. Hij was verzeild geraakt in een schietincident tussen twee drugsbendes en kon zich sindsdien niet meer bewegen. De pastor die ons rondleidde, bezocht hem elke week en las dan voor uit een kinderbijbel. Toen ik hem ontmoette, was hij aanvankelijk erg verlegen, maar later konden we contact maken.
Die avond las ik in mijn hotelkamer uit Romeinen, waar staat dat God ons liefheeft om wie we zijn. Het was alsof Hij zei: juist door het onvolmaakte en kwetsbare laat ik Mijn liefde zien.
Praatmee