Bijzondere boodschap van Joodse ouders met een kind met syndroom van down: "Speciaal cadeau"
Kinderen krijgen is voor lang niet iedereen vanzelfsprekendheid. Het Joodse echtpaar Shlomo en Shiraz bijvoorbeeld streed zes jaar lang om een kind te kunnen krijgen. Uiteindelijk kregen ze een tweeling waarvan één kindje, Nechunia, het syndroom van down had.
Toch leidde dat tot niet tot boosheid of twijfel richting God. Shlomo, die sowieso nooit twijfelde of ze een kind zouden krijgen. “Het was mij duidelijk, net zoals de ochtendstond morgen zal verschijnen, dat wij kinderen zouden krijgen”, vertelt hij tegen Orot televisie.” Het echtpaar gelooft dat de vele behandelingen die ze gehad hebben om zwanger te geraken, werden begeleid door Goddelijke voorzienigheid die uiteindelijk tot een prachtige tweeling leidde.
Het nieuws dat één van de kinderen het syndroom van down had, bracht het echtpaar overigens totaal niet van hun stuk. “We hebben hem ontvangen zoals hij is, met heel veel liefde en echt zonder een moment spijt te hebben en te huilen. Gewoon met oneindig veel liefde”, vertelt moeder Shiraz.
Shlomo: “Behalve dat ik weet dat het een groot voorrecht is en een speciaal cadeau, stel ik niet de ‘waarom’ vraag. Ik stel de vraag ‘Wat kan ik doen?’ Hoe zou ik moeten weten waarom God dit voor me in petto heeft gehad? Ik probeer overal het juiste uit te halen, wat er van me wordt verwacht.”
Niet lang na de geboorte kreeg Nechunia ook nog eens een levensbedreigend ziekte waarvoor hij een spoedoperatie moest ondergaan. Vader Shlomo had het heel moeilijk en besloot te bidden. “Plotseling voel je jezelf kalm, net zoals je jezelf zou voelen in het Paradijs. Het is een gevoel dat je jezelf in de handen bevindt van God en het maakt dan niet uit wat er gebeurt. Het kan best zijn dat dit het allerergste zal zijn waar je bang voor bent, maar je weet dat het allemaal in de handen is van God en je rekent op Hem en je bent kalm.”
Uiteindelijk overleefde Nechanunia en nu, een aantal jaar later, besloten de ouders om hun ervaringen te delen en daarover een boek te schrijven met als titel ‘Om dit kind heb ik gebeden’.
Praatmee