Ruissen is een nieuw gezicht in Europa. Op dit moment is hij coördinerend beleidsmedewerker voor het ministerie van Landbouw, maar de Europese politiek is hem niet onbekend. “Ik ben een aantal jaren beleidsmedewerker geweest bij onze fractie in het Europees Parlement en ken het wereldje dus.”

Wat kun je als kleine partij in Europa betekenen voor vervolgde christenen?
“Je kunt een agendasettende rol vervullen door het onderwerp telkens te benoemen. De zaak rond de van blasfemie veroordeelde Pakistaanse vrouw Asia Bibi is daar een goed voorbeeld van. Het op de agenda zetten van het thema, is ook wat Bas Belder en Peter van Dalen de afgelopen jaren hebben gedaan. We zien dat de situatie voor christenen in China de afgelopen jaren sterk is verslechterd. Belder was binnen het Europarlement rapporteur China en heeft het onderwerp christenvervolging vaak aan de orde gesteld. Dit heeft hij ook gedaan binnen de commissie buitenlandse zaken, waar hij onderdeel van uitmaakte. Dit is een belangrijke commissie als het gaat over zaken die raken aan godsdienstvrijheid en mensenrechten. Omdat je klein bent, is het belangrijk om samenwerking te zoeken met andere fracties binnen Europa. Daarnaast kun je ook invloed uitoefenen doordat je vanuit je positie rechtstreeks contact hebt met EU-ambassades in bepaalde landen. Die hebben vaak direct toegang tot overheden en kunnen ook goede informatie verstrekken over de situatie in bepaalde landen.”

Afgelopen week bezocht u het kantoor van SDOK (Stichting de Ondergrondse Kerk) om u te laten informeren over de situatie van vervolgde christenen. Wat is u het meest bijgebleven?
“Met name de persoonlijke verhalen van vervolgde christenen. Ze laten zien hoe schrijnend de situatie is in veel landen. Ik herinner me het verhaal van een man in Nigeria van wie zijn huis was afgebrand en zijn schoonvader was vermoord. Bijzonder om te zien dat zo iemand het vertrouwen in God vasthoudt en spreekt over vergeving. Dat vind ik beschamend voor mezelf. Dit soort verhalen inspireren om me hier extra voor in te zetten. Christenvervolging is een thema dat me raakt. Het is voor me gaan leven toen ik mijn zwager opzocht in India. Hij leidt een bijbelschool en wordt ook geconfronteerd met vervolging. Ik sprak christenen die verstoten zijn door hun familie vanwege hun bekering. Mijn zwager vertelde dat de banden van zijn auto zijn lek geprikt en dat hindoes rondom zijn huis vloeken uitspreken.”

Kunt u een voorbeeld geven van een land waar de situatie voor christenen de afgelopen jaren is verbeterd door druk vanuit Europa?
“Dat vind ik moeilijk om te zeggen. Het is weerbarstig en zijn trage processen. Bij veel partijen in Europa zie je dat economische belangen belangrijker worden gezien dan een thema als godsdienstvrijheid. Ik denk dat juist op dit punt stappen gezet moeten worden. Je moet zorgen dat er bij handelsakkoorden met een land als India duidelijke afspraken gemaakt worden over godsdienstvrijheid en mensenrechten.”

U zegt eigenlijk dat de situatie voor vervolgde christenen niet ten positieve is veranderd door toedoen van Europese inspanningen. Dat zou je toch wel wat moedeloos kunnen maken.
“Dat is een gevaar, maar moet je niet laten gebeuren. De verhalen van vervolgde christenen inspireren me om me hiervoor in te zetten. Daarom is de samenwerking met een organisatie als SDOK ook zo belangrijk. Wij hebben die verhalen nodig. Het is goed om te beseffen dat naast diplomatie het van belang is via het gebed en het geven van praktische steun naast vervolgde christenen te staan.”

De Britse minister Hunt zei afgelopen week dat christenvervolging door politieke correctheid te weinig in beeld is geweest in Europa. Er zou een misplaatste angst zijn om godsdienst ter sprake te brengen. Herkenbaar?
“Ik vind dat hij een terecht punt maakt. Hunt geeft aan dat deze correctheid met het koloniale verleden te maken heeft en dat speelt zeker mee. Er zit de gedachte achter dat je je niet teveel met de interne gelegenheden in landen moet willen bemoeien. Toch is dat niet het enige denk ik. Het belang dat vaak gehecht wordt aan economische belangen moet niet onderschat worden.”

Wat hoopt u bereikt te hebben als u straks na vier jaar terugkijkt?
“Ik hoop en bid dat in een aantal landen mede onder de druk van Europa de situatie voor christenen wat verlicht is. Dat bereik je niet met een resolutie. Ik hoop dat we kunnen bereiken dat in de landen zelf iets veranderd, op het grondvlak. Het opnemen van afspraken over godsdienstvrijheid in handelsakkoorden is daarbij een belangrijk punt.”