Een schreeuwende Farao op je schouder
“Hoe gaat het ermee? Druk?” “Ja, erg druk!” Het is een veel voorkomende standaard begroeting met het bijbehorende standaard antwoord. Flitsend, dat wel, maar wat zegt het eigenlijk over de manier waarop we in het leven staan? Waarom heeft ‘druk zijn’ in onze hoofden vaak zo’n positieve bijklank? En waarom zouden we überhaupt zo druk moeten zijn in een tijd waarin ingenieuze computers en hypermoderne machines ons zoveel werk uit handen kunnen nemen?
Werken! Harder! Meer!
Objectief gezien hebben we meer vrije tijd dan ooit maar het lijkt wel of we steeds minder tijd overhouden naarmate onze vrije tijd toeneemt. Steeds meer mensen zeggen stress en tijdsdruk te ervaren. Het aantal gevallen van overspannenheid en burn-out neemt in een rap tempo toe. Velen gaan puffend en vaak somberend door het leven met het gevoel alsof er een farao op hun schouder zit. Foppe Wiersma, spreker tijdens de komende Reveilweek, verwoord het als volgt: “Een farao die schreeuwt: Werken! Harder! Meer!”
Alles uit het leven halen
Waar komt onze obsessie met ‘druk zijn’ toch uit voort? De Vlaamse filosoof Ignaas Devisch* had daar een kort en krachtig antwoord op: ‘uit de secularisatie’. In het kort komt zijn redenering hierop neer: naarmate het eeuwige leven steeds meer naar de achtergrond verdwijnt wordt het algemene levensgevoel groter dat we alles uit het huidige leven moeten halen. Een goed leven is een leven waar je het maximum uit hebt gehaald. Het mag niet voor niets zijn geweest. En ‘alles uit het leven halen’ is nu eenmaal een afmattend drukke en slopende baan. Begrippen als Yolo (You Only Live Once), haal uit het leven wat er in zit en het woord ‘bucket list’, lijst van dingen die je wil doen voordat je dood gaat, zijn trending. We branden ons daarbij in een razend tempo op. Live life to the max. Leef! Maar is dat nu het leven dat God voor ons heeft weggelegd?
Reveilweken als vluchtheuvel
Veel mensen ervaren de christelijke conferentie-Reveilweken als een adempauze in een druk en opgejaagd bestaan. Even de tijd om alle hectiek achter je te laten, tot rust te komen, je uit te strekken naar God en weer vervuld te worden van zijn Geest. De Reveilweken als vluchtheuvel in een steeds meer dolgedraaide wereld en als tankstation waar je even oplaadt om er weer tegenaan te kunnen. En dat is goed. Toch willen we dit jaar een stap verder gaan. We gaan op zoek naar diepere lagen. Naar de machten die ons voortdrijven, opjagen en afmatten. Naar de afgoden van deze tijd. Naar de farao op onze schouder. En we zoeken met elkaar naar de weg die ons uit de slavernij kan leiden. De enige Weg. Jezus, de beloofde Messias, de gekruisigde. Alleen Hij is het ware Leven. Leef!
Piet Jonkers (1955) is natuurkundige en directeur van Near East Ministry. Van 2014-2018 woonde hij met zijn vrouw Alice in Jeruzalem waar zij als veldleiding de NEM-werkers in het Midden-Oosten begeleidden. Daarvoor woonden zij op verschillende plekken, onder andere in Peru en Zwitserland. Samen wonen ze in een schoenendoos (studio) in Houten.
Praatmee