Als moederdag pijn doet
Voor velen van ons is Moederdag meer een dag van rouw en pijn dan een feestdag. Het is een herinnering aan dat wat we verloren hebben of misschien nooit hebben ontvangen. Het is die vrouw die haar kind verloor door een miskraam. Die moeder wiens kind vlak voor of na de bevalling is overleden of die haar kind door ziekte of ongeluk heeft verloren. Het is die vrouw die haar moeder heeft verloren en haar nog heel vaak mist. Of de vrouw die vervreemd is van haar moeder. Of die moeder die geen contact kan krijgen met haar opstandige kind. Het is die vrouw die al jaren lang bidt en hoopt op het geschenk eens moeder te mogen worden. Ongeacht de omstandigheid kan de pijn en het verdriet het soms onmogelijk maken om moederdag als een feestdag te vieren.
En ik schrijf het hier nu vanuit de vrouw, maar dezelfde pijn en verdriet speelt bij mannen. Afgelopen jaar mocht ik op moederdag een speciale bijeenkomst leiden in een gemeente voor iedereen voor wie moederdag pijnlijk was. Ik weet nog goed hoe een boom van een vent, alleenstaand en rond de veertig jaar, in huilen uitbarstte toen hij deelde waarom moederdag voor hem pijnlijk was. Hij miste zijn moeder nog heel vaak, niet meer even op de koffie, niet meer samen eten. Lijden en verdriet is universeel. Hoe je ermee omgaat is per individu verschillend.
Moederziel alleen
Ik weet nog goed hoe ik in de eerste jaren van mijn ongewenste kinderloosheid opzag tegen Moederdag. Opzag tegen de kerkdienst waarin misschien alle moeders mochten opstaan en applaus kregen en ik moederziel alleen (voor mijn gevoel) moest blijven zitten... wat een kwelling! Het was een combinatie van boosheid en jaloezie die ik toen voelde. Ik was erg gefocust op mijn eigen gebrokenheid en pijn. Ik rouwde om het verlies van mijn droom om ooit zelf moeder te kunnen worden. Pas later toen ik geleerd had om door God’s ogen naar mijzelf en onze situatie te kijken, toen ik het Woord en Gods Geest kon toestaan om mijn hart te veranderen, begon ik verandering te zien in mijn reactie op Moederdag.
Een van de meest belangrijke teksten daarin voor mij is Filippenzen 4:6-7.
”Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.“
Ik ben gaan bidden of de vrede van God in mijn hart en gedachten mochten komen. Niet langer gedachten van boosheid, jaloezie of verbittering, maar gedachten van goedheid en vrede. Daardoor is er écht een verandering in mijn hart gekomen. Ik kan nu oprecht Moederdag vieren. Met trots en blijdschap kijk ik naar mijn vriendinnen of zusjes en hun kinderen, trots op de moeders die zij zijn en de belangrijke rol die zij daarin vervullen voor hun kinderen. Ik ben blij en dankbaar voor mijn eigen moeder en haar liefde in mijn leven. Ik kan naar mezelf kijken en dankbaar zijn voor de moederliefde die ik in mijn hart heb, die kan uitdelen aan mijn clienten, aan mijn vriendinnen, aan mijn neefjes en nichtjes, aan de kinderen van vrienden en aan de wereld.
Treur met de treurenden
Ik kan nu doen zoals staat in Romeinen 12:15:
”Weest verheugd met wie verheugd zijn en treur met de treurenden.“
En hoe het komt dat ik dat nu kan? Dat komt omdat ik het lijden, de pijn en het verdriet geaccepteerd heb. Ik heb het omarmt als een onderdeel van mezelf. Ik ben gestopt me er tegen te verzetten en daardoor boos en gesloten te blijven, en ik heb het toegelaten, ik heb God toegestaan mijn hart en wezen hierdoor te veranderen. Het is belangrijk voor onze spirituele groei om te begrijpen dat we ons lijden niet hoeven te bagatelliseren, in de kiem te smoren of te negeren. Er is niets mis met rouw om het verlies van een kind, een moeder of een lege baarmoeder. Het ís zo! Verdriet en pijn mogen er zijn, juist en zeker ook in de kerk.
Jezus huilde
Jezus (her)kent onze pijn en lijden, hij wordt beschreven in Jesaja 53: 3 als de “man van smarten.” En misschien worden de twee krachtigste woorden in de Schrift gevonden in Johannes 11:35: “Jezus weende.” Volledig God, volledig mens, onze Verlosser was niet emotieloos of afstandelijk. Hij was “diep ontroerd in zijn geest en erg in de problemen” toen hij bij het graf van zijn dierbare vriend Lazarus stond (vers 33). Jezus had kunnen kiezen om zich terug te trekken om alleen te rouwen, maar zijn openbare rouw dreef de mensen om hem heen. Ze waren getuige van zijn verdriet en antwoordden: “Zie hoe hij van hem hield!” (Vers 36). Jezus keerde zich niet af van zijn emoties, maar hij liet het openlijk zien.
Je draagt het niet alleen
Christus nodigt ons genadig uit en belooft ons: “Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven. Neem mijn juk op u en leer van mij, want ik ben zachtaardig en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw zielen. Want mijn juk is zacht en mijn last is licht “(Matteüs 11: 28-30). Door de gave van zijn juk aan te nemen, trekt Christus onze lasten met ons mee – niet buiten ons om, maar mét ons. We hoeven ons verdriet en pijn niet alleen te dragen. Hij wil het met ons meedragen als wij het durven los te laten.
Blijf erbij
Wanneer je zo in en door je omstandigheden kunt zien wat God voor ons gedaan heeft, dan kun je je verenigen met verdriet of vreugde waar anderen doorheen gaan. Dan kun je erbij blijven in plaats van weg te lopen. En in plaats van dan verleid te worden om Gods goede gaven aan anderen te zien door ogen van woede, jaloezie en bitterheid, kunnen we overwinnen door een houding van dankbaarheid en vreugde voor en met anderen.
Vreugde en verdriet naast elkaar
Omdat Christus zowel vreugde als pijn ervoer in zijn tijd op aarde, kent hij de verstrengeling van vreugde en verdriet dieper dan wij dat ooit zullen doen. We kunnen vasthouden en volhouden omdat we geheiligd worden door de ervaringen van vreugde, beproevingen van verdriet. En omdat God zelf in ons woont, leidt hij ons ook, beschermt hij ons en zorgt hij voor ons. We verheugen ons omdat we een eeuwige vreugde hebben in zijn glorieuze aanwezigheid voor ons!
Drie tips als je opziet tegen Moederdag
- Ga je verdriet en je pijn niet uit de weg. Neem de komende dagen tijd om je gevoelens er te laten zijn en ze de ruimte te geven. Aanvaard het als een geschenk. Rouw om wat er te rouwen valt. Dank Jezus dat hij al deze gevoelens kent en dat Hij het met je meedraagt.
- Als je dat gedaan hebt, probeer dan je focus te verleggen naar een moeder, een vrouw, een kind of wie ook in je omgeving waarmee je samen verheugd of verdrietig kunt zijn. Vreugde zien laat je vreugde voelen en gedeelde smart is halve smart.
- Kies: Als een kerkdienst of koffievisite bij oma met alle neefjes en nichtjes té zwaar voelt, kies dan om er niet heen te gaan. Jij bent als eerste verantwoordelijk voor jezelf. Niemand voelt wat jij voelt. Neem jezelf serieus hierin.
Geintresseerd in coaching, training of een spreekbeurt rondom ongewenste kinderloosheid? Neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking. Vorig jaar schreef Jorien een open brief voor iedereen die naar de kerk gaat op moederdag.
Praatmee