Pieter Cnossen: "Ons werk opent mensen de ogen voor de andere kant van de maatschappij"
Tien jaar geleden mocht ik samen met mijn tutorgroep van de Evangelische Hogeschool meehelpen aan een project van stichting Present. Een jonge vrouw van 30 leed aan de ziekte van Korsakov na een jarenlange alcoholverslaving. Haar huis moest leeggehaald worden. Ze zou niet meer terugkeren in de maatschappij. Het was een harde confrontatie met de werkelijkheid. En dat is het nog steeds, zeker nu ik zelf de 30 nader. Directeur Pieter Cnossen en woordvoerder Jop Douma kwamen speciaal naar het kantoor van CIP om de noodzaak van hun stichting Present te benadrukken.
"Dat is echt een heel sterk voorbeeld van wat Present kan betekenen," zegt Pieter als ik hem vertel over mijn eerste ervaring met de stichting. "Zoiets wordt vaak niet opgepakt door de maatschappelijke instanties die betrokken zijn bij een dergelijke situatie. Genoeg mensen willen helpen maar ze weten niet dat die mogelijkheid er is. Dat maakt ons zo waardevol, dat we een soort verbinder zijn tussen mensen die iets willen geven en mensen die iets nodig hebben. Juist daar waar de hulpverlening buiten de reguliere zorg valt. Ik snap wel dat een hulpverlener niet iemands tuin gaat opruimen. Maar wij weten genoeg mensen te vinden die dat wel graag willen doen."
"Het werk dat wij doen opent ogen voor de andere kant van het leven en de maatschappij. Ik ben pas drie maanden directeur maar dat heb ik al wel ontdekt. Daar word ik echt heel erg blij van," vertelt Cnossen. "Vorig jaar hebben er 40 duizend mensen namens ons aan projecten meegewerkt. Dat is enorm. Toch is er ruimte voor nog veel meer. Vorige week was ik in Diepenheim. Toen vertelde iemand mij dat de buurvrouw drie dagen dood in haar huis had gelegen. Dat omzien naar en de verbinding met elkaar moet aangestipt worden. Want blijkbaar is dat weg. Dat komt misschien omdat de kerkpleinen wat leger zijn, daar ontmoeten we elkaar minder."
"Wat wij doen is bijvoorbeeld de studenten van de Evangelische Hogeschool op een plek brengen waar ze normaal gesproken helemaal niet komen. Dat vind ik enorm gaaf om te doen. Het zit in mij om verbinding te leggen met anderen. Het past goed bij mij," zegt de nieuwbakken directeur enthousiast over zijn baan. "Ik heb laatst met mijn gezin patatjes gebakken voor dementerende bejaarden. Hoe makkelijk is dat? Het kostte twee uurtjes. Voor mijn gezin was het fantastisch. Ik heb vier kinderen in de leeftijd van 2 tot 10 jaar. Dan loopt mijn dochtertje daar met drie patatzakjes die ze net kan vasthouden. Die oude mensen zien veel te weinig de generatie na hun. Laat staan de generatie daar weer na. Het aaibaarheidsgehalte was enorm. Mijn kinderen vonden dat ook niet eng. Het was echt één en al verbinding in die twee uurtjes tijd," blikt de trotse vader terug.
Jop Douma vult aan: "Als je aan mensen vraagt: "Zou je weleens wat voor een ander willen doen?" Dan zeggen ze allemaal ja. Maar meestal vragen ze dan: 'Waar moeten we beginnen?' Ze hebben eigenlijk een organisator nodig. En dat doen wij. We vragen de mensen wat ze graag zouden willen doen. Zijn ze goed met hun handen of houden ze van muziek maken? Want als mensen vanuit hun kracht werken houden ze dat veel langer vol. Sommigen willen gewoon lol met een groep vrienden hebben."
"Precies, dat is het ook!" Neemt Pieter het stokje weer over. "Stel je hebt een ICT-bedrijf waar mensen constant samenwerken. Dat is heel iets anders dan wanneer je samen een kinderkamer gaat opknappen. Dat zijn echt fantastische voorbeelden. Komen er zes van die kerels een kamer van een meisje opknappen die anders bij haar moeder in bed moet slapen. Er is geen leuk roze behang of aankleding. Dat kost helemaal niks en als dat dan gedaan is betekent dat zoveel voor zo'n meisje. Heerlijk toch. De insteek hoeft niet eens te zijn dat je zulke dingen doet voor een ander. Het is gewoon een avontuur. Het neemt ook vooroordelen weg. Dat je bijvoorbeeld denkt: 'Hoe kan het nou dat iemand zijn tuin niet netjes kan houden?' Dat komt dus omdat iemand het in zijn hoofd ook niet op orde heeft. Dat alleen al. Dat je dat een keer doorhebt, dat het soms anders in het leven gaat dan je zou willen."
Het begint volgens Pieter allemaal bij het oog hebben voor je medemens. "Zie je de ander wel lopen op straat? Ik kom uit een dorpje, Drachten, en als ik daar de hond uitliet dan groette je degene aan de overkant van de straat. Dan zei je: 'hoi'. Toen kwam ik in Enschede en daar deed ik dat ook. Maar je zag de mensen echt denken: 'Wat is dit dan?' Die waren al verbaasd. In Amsterdam gebeurt het al helemaal niet denk ik. Maar dat zou ik heel graag zien. Dat kost helemaal geen tijd of energie. Ik weet zeker als je elke dag dezelfde route fietst en je gaat mensen groeten die je tegenkomt, dan herken je elkaar op een gegeven moment. Ook wanneer je elkaar dan toevallig in de stad tegenkomt. Dan krijg je sowieso een gesprek," vervolgt Pieter idealistisch.
Er is zeker ook nog het nodige te winnen bij stichting Present volgens woordvoerder Jop Douma: "Er ligt een kans als het gaat om mensen die een keer hebben meegedaan nog een keer te benaderen. Het klinkt zo makkelijk. Zo van joh, je brengt twee mensen bij elkaar, vraag en aanbod en klaar is Kees. Present is er nog niet zo goed in om toe te geven dat er heel wat bij komt kijken qua organisatie. Dat staat allemaal voor een bepaald kapitaal. Dus de vraag is dan of je mensen om geld durft te vragen die je zo'n ervaring biedt en een avontuur met Present laat aangaan. Die vrijmoedigheid is er nog niet zo."
Wil je zelf een keer meedoen met een project van stichting Present? Of deze mooie organisatie steunen? Klik hier.
Praatmee