Patrick bepaalde bij Defensie zijn eigen regels, maar God greep in: "Als God in je leven komt, gaat alles op de schop"
Meer, beter, groter, mooier: dát was waar Patrick van der Zee (30) uit Damwoude voor ging. Op zijn 18e besloot hij bij defensie te gaan werken en zijn eigen regels te bepalen. Los van God. Maar God greep in. "Het was alsof de Heere tegen mij zei: 'Twaalf jaar lang heb je het volgehouden om zonder Mij te leven. Vanaf nu zul je door Mijn Geest Mijn wetten leren.'"
Patrick kijkt terug op een goede jeugd. Zijn adoptieouders nemen hem mee naar de kerk en leren hem bidden en Bijbellezen. Toch besluit hij op zijn 18e dat hij niets meer met God te maken wil hebben en zijn eigen weg wil gaan.
Als Patrick in het leger kan gaan werken ziet hij zijn kans schoon. "Op een dag zei ik tegen mijn vader: 'Pa, aankomende maandag ga ik beginnen als militair. Daar ligt mijn hart. Ik zal niet meer naar de kerk gaan en mijn eigen regels bepalen.' En ik liep weg. Ik zag niet dat mijn ouders begonnen te bidden. Ik wilde dat ook niet zien. Ik haatte het als ze weer de Bijbel pakten om er uit te lezen of als mijn vader probeerde mij weer mee te krijgen naar de kerk als ik net terug kwam van het stappen. Ten diepste haatte ik God.”
Stemmetjes
Patrick haalt uit het leven wat erin zit. Hij gaat aan de slag bij een gevechtseenheid. "Hoe verder van huis ik was, hoe beter ik mijn eigen gang kon gaan. Niemand hield mij tegen. Zo liet ik, na een uitzending in Afghanistan, mijn armen en benen vol tatoeëren. Ook ging ik samenwonen. Er waren wel steeds stemmetjes vanbinnen die zeiden: 'Patrick, dat moet je niet doen. Je weet dat het niet goed is wat je nu doet.' Maar die stemmetjes wist ik te onderdrukken. Dan dacht ik: dat geldt niet voor mij, nu nog niet in ieder geval.”
In de tijd dat hij samenwoont wordt Patrick een aantal keren ’s nachts wakker met de gelijkenis van de verloren zoon in zijn hoofd. Dat zit hem niet lekker. Als zijn relatie stukloopt, besluit hij toch eens langs te gaan bij de predikant van zijn vader om zijn verhaal te vertellen. De dominee zegt: 'Als je zo meteen naar huis rijdt, staat de Heere aan de kant van de weg. Zo graag wil Hij dat je Hem ziet.' "In de auto schreeuwde ik tot de God van die dominee of Hij me met een flits tot stilstand wilde brengen en mij een christelijke vrouw wilde geven. Maar er gebeurde niets.”
Tot Patrick een doopdienst meemaakt van een vriend. "Na de dienst was er koffie met gebak. En opeens zag ik haar zitten. Het was net alsof er iemand vanbinnen zei: Dit is de vrouw om wie geschreeuwd hebt toen je daar reed in die stikdonkere nacht.”
Patrick weet een afspraak met haar te maken en vraagt of ze een keer mee wil naar zijn kerk. "Dat ik op dat moment niets meer met de kerk had, hoefde ze niet te weten. Maar na de dienst vroeg ze me: 'Voor wie ging je nu naar de kerk?' In die vraag loopt Patrick helemaal vast. "Ik wist dat ik dat voor haar niet lang kon volhouden. Voor mijzelf hoefde het niet. En voor God? In Hem geloofde ik niet. Ik schreeuwde: God, als U bestaat, help mij dan!”
Psalmregel
Er begint langzaam iets in Patrick open te breken wat hij niet kan benoemen. "Dagenlang ging er een psalmregel door mijn hoofd: 'Ja, elk der vorsten zal zich buigen en vallen voor Hem neer.' Ik voelde dat ik moest buigen, maar ik verzette mij. Elke keer kwam er een stemmetje: Jij, die helemaal onder tatoeages zit? Denk je dat God bezig is in je leven? Maak jezelf dat maar niet wijs.”
Maar de overtuiging dat God aan het werk is in zijn hart laat hem niet los. "Op een vroege morgen opende ik YouTube op mijn mobiel. Ik keek altijd filmpjes over vrouwen en dan wordt heel je historie daarop aangepast. Maar nu stond daar zomaar bovenaan Psalm 119:3, 7 en 86. Het was alsof Iemand mij in mijn nek greep en zei: 'Je wilde toch door een flits tot stilstand komen? Dan zou je toch in Mij geloven? Hier ben Ik. Nu ga je door Mijn Geest Mijn wetten leren en iedereen die het horen wil over Mij vertellen. Vanaf nu zal ik je vloekersmond laten overvloeien van Mijn eer'.”
Terugziend op deze gebeurtenis in zijn leven zegt Patrick: "Als God in je leven komt, gaat alles op de schop. Heel veel dingen lijken je ontnomen te worden en dat geeft verdriet. Maar God vertroost met Zijn liefde. Dat maakt mij een van de rijkste mensen ter wereld. Ik werk nog steeds bij defensie, maar ik hoop dat ik jongerenwerker kan worden en aan jongeren iets van Gods liefde mag laten zien. Tot eer van Zijn naam!”
Bovenstaand verhaal is met toestemming overgenomen van het Landelijk Contact Jeugdwerk (LCJ), een jongerenorganisatie binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK).
Praatmee