Roma-evangelist: "De Bijbel is spiritueel voedsel dat ik elke dag moet eten"
God heeft zijn hart op een bijzondere manier geraakt: Nachko Zaikov die sinds 1996 in Bulgarije het Evangelie verspreidt, was zaterdag 6 april te gast bij de open dag van Trans World Radio (TWR) in Barneveld.
Samen met zijn vrouw kwam hij vertellen over hoe God werkt in Bulgarije. Het bijzondere echtpaar werkt en woont onder de Roma. Een bevolkingsgroep die slecht bekend staat en die vaak als uitschot wordt gezien in Bulgarije. Dagelijks zendt hij via Radio 865 een hoopvolle boodschap de ether in. Lokaal in Bulgarije, maar tegenwoordig ook steeds vaker internationaal te beluisteren via het internet. Niet alleen maakt Zaikov christelijke radioprogramma’s, ook zoekt hij de mensen op. Onder andere om gratis radio’s uit te delen, waarmee mensen naar het Evangelie kunnen luisteren. Of om Bijbelstudie te geven. “Ik wist niks van radio toen ze me vroegen”, vertelt Nachko Zaikov met een lach. “Ze zeiden: ‘Je hoeft alleen maar in de microfoon te praten.’ Zo begon het, allereerst in mijn eentje. Later kwam er nog iemand bij.”
Tijdens het gesprek met hem en zijn vrouw, heeft hij de Bijbel voor zich liggen. Voortdurend grijpt hij ernaar en pakt hij de Bijbel vast. Alsof het een reddingsboei is, en hij zonder niet kan overleven. Voor hem is het dat ook, zo laat hij heel duidelijk blijken. God is Alles voor hem. Met een gretigheid om erover te praten, vertelt hij zijn bekeringsverhaal en hoe God hem riep om aan Zijn Koninkrijk mee te bouwen.
Onder de indruk
Als 14-jarige jongen bekeerde hij tot God. “Mijn moeder heeft bij mijn bekering een belangrijke rol gespeeld. Ze was christen. Mijn vader was dat niet. Hij was een alcoholist. Je weet hoe gevaarlijk dat is. Het maakt het hele gezin kapot. Ik was altijd erg onder de indruk van hoe mijn moeder bad. Voor hem, voor ons, voor het gezin. Op een dag vertelde ze me hoeveel kracht het gebed heeft, en dat het een gesprek is met God.”
Toen hij voor het eerst in de kerk kwam, hoorde hij een hele mooie preek. “Dat ging over het lijden van Jezus Christus en hoe Hij voor ons stierf aan het kruis. Dit ontroerde mij echt ten diepste. Dat was ook het moment dat ik mijn leven aan Jezus gaf”, vertelt de radiodominee. Hij glimlacht en raakt wederom liefkozend de Bijbel aan.
“De pastor preekte over de zelfopofferende liefde van Christus”, vervolgt Zaikov. “Dat Hij ons zo lief had, dat Hij Zijn leven gaf voor onze zonden. Pas toen besefte ik ook dat dit ook voor mijn zonden was. Dat ik een zondig leven had geleid. Ik rookte, ging naar de disco en dronk teveel alcohol. Deze preek raakte me dusdanig, dat ik begon te huilen. Het voelde alsof een enorme last van mijn schouders werd gelicht. Ik zou dit moment nooit kunnen vergeten.”
Een vrouw in de kerk gaf hem zijn eerste Bijbel. Pastor Zaikov begon erin te lezen, maar hij begreep het niet, zo vertelt hij. “Ik heb de Bijbel daarom maar onder het matras van mijn bed gestopt, omdat ik geloofde dat het Woord van God mij kon beschermen tegen het kwaad. Ik was nog erg onwetend in die tijd. Ik las wel, maar ik begreep het niet.” Toen de vrouw die hem de Bijbel had gegeven, vroeg hoe het ging en of Hij de Bijbel las en begreep, gaf hij schoorvoetend toe dat dit niet het geval was.
Vergeving
“Ze nodigde mij toen thuis uit om mij te leren uit de Bijbel. Daarbij leerde ze me dat het belangrijk was om voor het lezen van de Bijbel te bidden tot God. Zodat Hij uiteindelijk mijn hart en spirituele ogen opent. Op die manier leerde ik Christus steeds beter kennen, en kwam ik erachter dat de Bijbel spiritueel voedsel is dat ik elke dag moet eten. Ik voelde me toen ontzettend schuldig, dat ik de Bijbel zo lang onder mijn matras had gehouden. Daarvoor vroeg ik God om vergeving.”
Niet veel later kreeg Zaikov een droom, waarin God hem riep. “Ik droomde dat God mij opnam in Zijn Koninkrijk. Waarschijnlijk liet Hij me maar een klein deel van Zijn Koninkrijk zien, maar het was zo mooi. Woorden schieten tekort. Het was prachtig, gezegend. Ik wou er voor altijd blijven. Toen begon God mij weer naar beneden te brengen. Ik vroeg Hem: ‘God, mag ik alstublieft blijven?’ Toen hoorde ik een stem die zei: ‘Je moet op de aarde blijven om mensen over Mij te vertellen. Na een zekere tijd zul je terugkomen hier.’ De volgende dag ben ik naar de kerk gegaan en heb ik mijn droom verteld. Ik begreep niet echt wat de bedoeling nu eigenlijk was, maar een ouderling vertelde mij dat God mij uitgekozen had. En dat ik waarschijnlijk op een dag pastor zou zijn. Dit gebeurde allemaal volgens het visioen dat God mij gegeven had. Daarom zeg ik nu ook tegen andere mensen: ‘Als God je roept, moet je altijd gehoor geven.’”
Renoveren
Nachko Zaikov besloot tot het volgen van een theologische opleiding. Die wist hij met succes af te ronden, waarna hij een paar uitnodigingen kreeg van kerken om dominee te worden. “Ik wist niet waar ik heen moest. De muur was net gevallen. Het was eindelijk een democratie en er was officieel eindelijk vrijheid van religie. In de tijd van het communisme was de kerk waar ik woonde gesloten. Mijn jongere broer kreeg het voor elkaar om via verschillende mensen geld bij elkaar te sprokkelen om de kerk te renoveren. Tien mensen bezochten de kerk in die beginperiode”, weet hij zich te herinneren.
“Er vanuit gaande dat mijn broer hier pastor zou worden, besloot ik om na een periode van bidden, in te gaan op een beroep. Mijn broer en moeder smeekten echter of ik wou blijven. Dus, besloten we dat mijn broer een vergadering zou organiseren, om de mensen te laten kiezen. Zouden ze mij willen benoemen, dan zou ik blijven. Aldus geschiedde… Zo werd ik benoemd. Dat was in 1996. Niet lang daarna kwam Trans World Radio (TWR) op mijn pad.”
Woorden van Hoop
“Ik kan me het eerste programma nog herinneren”, mijmert hij hardop. “Dat heette ‘Words of Hope’, een heel mooi programma. Zo is het begonnen en zijn we gegroeid. Vandaag de dag hebben we verschillende programma’s, onder andere familieprogramma’s. Ook lezen we uit het Nieuwe Testament voor, voor mensen die zelf niet kunnen lezen. Ik ben God dankbaar, want ik realiseer me ook hoe krachtig de media is. Door de radio bereikt het Woord van God veel mensen.” Daarbij benadrukt hij dat het hier niet alleen om de Roma gaat. “We weten dat mensen van overal ter wereld meeluisteren. Bulgaren, maar ook Duitsers, Britten, Hongaren. Iedereen willen we bereiken.”
Persoonlijk contact
Hij vertelt hoe hij in elk radio programma ook mensen aanmoedigt om hem te bellen met vragen. “Om over God te vertellen, is het persoonlijke contact heel belangrijk. Daarom ga ik ook bij ze langs.” Samen met zijn vrouw zette hij huisgemeenten op. “Er waren er acht. Nu zijn er nog zes over”, zegt hij. Met een bedroefd gezicht vertelt Zaikov dat dit komt doordat er nog steeds communisten aan de macht zijn in verschillende dorpen.
“Aan de buitenkant naar de EU toe lijkt alles goed, en voor de wet hebben we vrijheid van religie. Toch zijn er dus lokaal nog communisten aan de macht en werkzaam bij de politie, waar mensen echt bang voor zijn. Een huisgemeente is noodgedwongen gestopt. Ze verboden mij om er te komen om het Woord van God te vertellen. Normaal gesproken zou dat mij niet tegenhouden, maar wat ze deden, was dat ze de kerkgangers zelf bedreigden. Ze chanteerden ze door te zeggen dat ze de financiële hulp die ze krijgen, stop gezet zou worden. De gemeenteleden waren bang dat ze niet voldoende inkomen meer zouden hebben, en vroegen mij om niet meer te komen. Met die mensen heb ik helaas geen contact meer”, verzucht hij. “Ze waren ook echt bang dat er iets zou gebeuren met hun kinderen.”
Gezegend
Ondanks dat Nachko Zaikov en zijn vrouw worstelen met uitdagingen als deze, weten ze zich bovenal gezegend in hun werk. Hoeveel mensen er dagelijks luisteren, weet hij niet, maar de radiodominee merkt dat God werkt in de harten van mensen uit de reacties die hij krijgt. Of dat nu telefonisch is of met een brief.
Zaikov vertelt enthousiast: “In een kerk, 60 kilometer verderop, hadden we een zuster die altijd naar de kerk kwam. Zij kreeg een dochter en wou graag dat ik haar baby aan God zou opdragen. Vanaf dat het meisje zes jaar oud was, leerde ik haar over God. Op haar 18e kwam ze bij mij en vertelde mij dat ze een verbond met God wou sluiten. Ze wou zich laten dopen.” Trots laat hij een foto zien van hemzelf en de inmiddels jonge vrouw om wie het gaat: “Dat ik haar heb mogen opdragen, en vervolgens ook mogen dopen op haar 18e, dat maakt me heel erg blij. Nu is ze zelfs jeugdleider in de kerk”, aldus Zaikov. “Het was een van de gelukkigste momenten in mijn leven.”
Praatmee