God maakte van Wilma een ander mens: "Ik was altijd jaloers op christelijke mensen"
Ze is niet christelijk opgevoed, maar tegenwoordig legt ze op zaterdagavond haar Bijbel klaar voor de dag erop. "Ik kijk uit naar de kerkdienst. Als ik de preek heb gehoord en de zegen meegekregen, kan ik weer een week vooruit." Wilma Sleeuwenhoek is een ander mens geworden, vertelt ze in gesprek met De Waarheidsvriend.
Wilma kwam in aanraking met de Pauluskerk in haar woonplaats, nu ruim twee jaar terug. "Daar was een project met een wekelijkse gezamenlijke maaltijd. Er werd dan een stukje uit de Bijbel gelezen. Iedereen was welkom. Er zaten ook altijd mensen van de kerk. Ik kwam in gesprek met zo’n meneer. Hoe sta jij tegenover God, vroeg hij. Ik vertelde dat ik altijd wel had geloofd en dat ik bijbellezen prachtig vind. Ook dat ik me er meer in wilde verdiepen.
Op advies van die meneer heb ik me bij de Alphacursus aangemeld en ben er alle weken present geweest. Toen was er een Alpha-2. Daar hoorde ik over belijdenis doen en dopen. Mijn oudere broer was wel gedoopt, ik niet. Ik wilde zo graag een kind van God zijn. Als christen leef je heel anders. Je hebt God als houvast, zonder Hem heb je niets. Bij de cursus zeiden ze ook: ‘Als er wat is, breng het bij Hem.’ Ze leerden ons hoe je bidden moet.
De Bijbel is de rode draad in mijn leven, al wist ik er maar weinig van. Daarover sprak ik een aantal keer met ds. J. A. W. Verhoeven van de Pauluskerk, die me thuis bezocht. Ik meldde me aan voor belijdeniscatechisatie. Een winter lang draaide ik mee. Dat was ontzettend fijn. Ik was net een spons, slurpte alle informatie op. Met zijn zevenen hebben we daarna belijdenis gedaan. Drie van ons werden gedoopt. De andere catechisanten waren in een kerkelijk gezin opgegroeid. Ze zeiden: ‘Wij kunnen van jullie leren.’ We hebben ontzettend goede begeleiding gehad. Er was totaal geen dwang. Voor mij is de kerk een warm bad. Ik krijg er liefde, warmte en geborgenheid. De mensen zijn ontzettend aardig."
Ander mens
"God heeft een ander mens van mij gemaakt. Ik ben gelukkiger en ook verdraagzamer dan vroeger. Als iemand onaardig deed, schold ik terug. Nu ben ik meer begripvol, zie ik meer de mens achter de boosheid. Dat heb ik aan Hem te danken. Ik krijg kracht van boven.
Ik ben in mijn gedachten minder egoïstisch geworden. Het ongedurige, ongelukkige en haastige dat ik vroeger had, heb ik niet meer. Ik was ’s nachts altijd bang, omdat ik alleen in huis ben, maar dat is nu voorbij. Mijn leven is zo veranderd. Ik beleef de dingen veel intenser. Ik was altijd jaloers op christelijke mensen. Hebben zij een groot verdriet, dan hebben zij hun geloof. Waar kon ik op terugvallen? Eigenlijk op niets.
Vroeger bad ik niet. Nu doe ik dat bij het eten. En als ik ga slapen, ga ik op de rand van het bed zitten en dank ik God. Mijn zorgen breng ik bij Hem. Ook de dingen waarvoor ik Zijn zegen wil hebben, leg ik aan Hem voor. Ik bid voor mijn kinderen, voor gezondheid.
Bidden helpt. Dat weet ik zeker. Ik heb jaren geen contact met mijn jongste zoon gehad. Ik heb ervoor gebeden en het is helemaal goed gekomen. Kon ik eerst lelijk doen tegen mijn zoon, nu gaan we heel anders met elkaar om.
’s Morgens sta ik op en dank ik dat ik er nog mag zijn. Ik had allang aan de Tiendweg, waar de begraafplaats is, kunnen liggen. Er is zes jaar geleden darmkanker bij me vastgesteld. Ik ben geopereerd en heb kuren gehad. Het is een wonder dat ik er nog ben."
Lees de volledige tekst van het interview met Wilma Sleeuwenhoek in De Waarheidsvriend van donderdag 4 april 2019, of download hier de gratis pdf. Klik hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.
Praatmee