Leven zonder grote visie: durf je probleem onder ogen te zien
Ik vind het fijn om mensen te kunnen ontvangen, ondanks mijn ziekte. We praten over hun werk, dromen en visie. Dat vind ik wel moeilijk, want zelf ben ik niet meer in staat om aan de weg van het Koninkrijk van God te timmeren. Ik heb dus makkelijk praten.
In die gesprekken ontdek ik echter, dat het in de kerk nogal aan ‘visie’ ontbreekt. Als je geen grote visie hebt, zul je verzuipen in bijzaken, die je niet verder helpen. Soms worden we ook gewoon moe van mensen met grote visies. Laat mij nou gewoon mijn ding doen en val me niet lastig. Natuurlijk, ik ga naar de kerk en ik geef aan de kerk en doe soms ook best iets voor die kerk. Maar als je me vraagt wat mijn kerk toevoegt aan de samenleving of wat we kunnen betekenen voor de 90 % van de bevolking die nooit naar de kerk gaat: dan haak ik af. Visie moe.
Ik moest eraan denken toen ik – geheel volgens het rooster – het bijbelboek Esther las. Esther: een mooie tienermeid, die uitgekozen wordt tot nieuwe koningin voor Ahasveros. In het begin superspannend. Maar nu zit ze al 5 jaar in de harem van de koning en het is al een maand geleden dat de koning voor het laatst belangstelling voor haar heeft getoond. Wat voor typetje is Esther geworden? Zit ze, samen met de andere vrouwen, dagelijks haar nagels te lakken? Of hebben ze discussies over welke parfum het meest opwindend is? Zit ze gevangen in duizend nietsigheden? Zoals ook wij gevangen kunnen zitten in de dagelijkse sleur?
Dan komt het bericht van Mordechaï: ‘Ga naar de koning, smeek om genade, kom op voor je volk’. Esther sputtert tegen. Is het niet de stomme koppigheid van Mordechaï die weigert voor Haman te buigen die dit probleem heeft veroorzaakt? Moet hij het dan ook niet zelf oplossen?
Hier staan we op het kruispunt: spelen we op ‘safe’ (naar de koning gaan is alles behalve safe). Of is dit het moment, waarop God je wil gebruiken, ontvang je hier een grote visie. ‘Wie weet ben je juist koningin geworden met het oog op een tijd als deze’.
Esther neemt een beslissing. Ze pakt de uitdaging op als een visie, waar ze haar leven voor in de waagschaal wil stellen. Ik zie die mooie koningin in haar veilige harem veranderen in een moedige vrouw, die gaat voor haar volk. Vastberaden zegt ze: ‘Kom ik om? Dan kom ik om!’
In deze tijd denk ik terug aan de jaren, waarin ik in Gods dienst mocht staan. Er waren momenten van grote visie. Maar ik ontdekte ook, hoe ik die visie scherp moest houden om niet vast te lopen in zaken die niets toevoegen.
Hoe kan ik voorkomen, dat mijn leven een sleur wordt, zonder een heldere visie, die mijn leven richting geeft?
Hoe kan ik voorkomen, dat mijn huwelijk een sleur wordt, dat vastloopt in kleine irritaties?
Hoe kan ik voorkomen, dat mijn werk een sleur wordt: hoe lang nog tot je pensioen?
Durf je probleem onder ogen te zien. Leg het aan God voor: Heer, wat moet ik hiermee? Bidt God om visie: Heer, hoe pak ik dit aan? Waar kunt U mij gebruiken? Hoe kan ik een deel van de oplossing zijn in plaats van een deel van het probleem? Schrijf dat op en leg het op je bureau. Stap zo biddend de nieuwe dag in.
Ik garandeer je, dat leven met een heldere visie je leven zin en betekenis geeft. Zelfs als je ziek bent en je mogelijkheden beperkt zijn.
Hans Eschbach heeft een inoperabele tumor aan de alvleesklier. Dankzij een goede palliatieve behandeling kan hij gedeeltelijk nog functioneren. "Met veel vreugde heb ik de HEER altijd mogen dienen. Nu mag ik mij voorbereiden op de reis naar het Vaderhuis," zei hij onlangs.
Praatmee