Volgens ds. Pieter Both mogen we meer uitgedaagd worden in de kerk: "Nederlandse christenen zijn best wel ingedut"
Zomerconferenties kunnen best wel sterk een ‘aai-over-je-bol-gehalte’ hebben, zegt dominee Pieter Both, medewerker van de Reveilweek van de NEM. Dat kan een gevaar met zich meebrengen. “We werden erbij bepaald dat het Nederlandse christendom best wel is ingedut. Mensen worden vaker bemoedigd, dan dat ze worden uitgedaagd.”
Pieter Both vertelt in dit interview over het belang van uitdagende boodschappen. “We zien vaak bij zomerconferenties – waar de onze ook onder valt – dat mensen komen om even op adem te komen in deze jachtige samenleving. Ze krijgen daar een aai over hun bol en kunnen weer verder met het leven dat ze leefden. We willen daar dit jaar echt aan voorbijgaan. Want het Johannes-evangelie roept ook op tot wedergeboorte en echte verandering!”
Een aai over je bol krijgen en een oproep tot echte verandering zijn inderdaad twee verschillende dingen….
“Ja, wij vinden dat we meer challenge kunnen gebruiken en minder comfort. Dat past ook helemaal in de traditie van de Reveilweken. Het evangelie roept ons namelijk op om te veranderen en onze zonden achter ons te laten. Het is bijzonder dat juist het Johannes-evangelie op een bepaalde manier de boeken van Mozes herhaalt. Het begin van Johannes begint bij de schepping. Maar ook elementen uit Exodus komen terug: Wedergeboren worden is uitgeleid worden uit de zonde. We moeten oproepen tot leven!”
Waarom hebben we zo’n hang naar comfort in het moderne christendom, denk jij?
“Ik denk dat een afgod van deze tijd de tijd is. We zijn geïnfecteerd met het idee dat we alles uit ons leven moeten halen. We kunnen niet meer leven met imperfectie en onvolmaaktheden en we moeten ons laten opjagen tot bizarre hoogten. Wat zie je vervolgens bij de conferenties? Mensen zoeken daar uitgeput naar troost en nabijheid. En de neiging van een conferentie is dan om daarin tegemoet te komen. Maar we willen nu zeggen: ‘We gaan voor de tegencultuur, we laten ons niet opjagen.’”
“Daarom willen we met mensen gaan nadenken over hun eigen leven en hun zich laten afvragen: wil ik wel voortjakkeren? Waarom ben ik zo druk? Heeft het er iets mee te maken dat in onze cultuur ‘druk zijn’ je identiteit kan zijn? Dat je meetelt omdat je druk bent. Ook dit is een variant van bekering: ruimte maken in je leven om dienstbaar te worden aan God en voor het koninkrijk. Natuurlijk willen we ook dat mensen tot rust komen, maar je wilt niet dat mensen elk jaar komen om uit te rusten zonder dat er in hun leven iets verandert. Daarom vragen we: is dit wat je wilt? Is het leven met ruimte voor God niet veel rustgevender?”
Waarom is een challenge zo nodig?
“Dat is inherent aan de boodschap van Jezus. Hij riep niet op tot een suf en saai leven, maar een leven vol uitdagingen.”
“Ik heb zelf ook genoeg uitdagingen. Afgelopen jaar zijn we verhuisd van Spijkenisse naar Harderwijk, met onze vijf kinderen. Toen dachten we ook wel even: vraagt God dit echt? Wat betekent dit wel en niet? We moesten ook leren loslaten. We moesten beseffen dat als het van God komt, dat Hij dan zorgt dat het niet een negatief effect heeft op ons gezin. Het was een kwestie van vertrouwen.”
Wanneer besefte je voor het eerst dat het evangelie je echt iets kost?
“Ik kan me herinneren dat er een bijeenkomst op een Reveilweek was met de vraag: wie wil zich beschikbaar stellen? Toen dacht ik: ‘Dit is voor mij’. Ik ben naar voren gegaan en liet voor me bidden. Je merkt dan dat je echt dingen moet loslaten en dat het geloof niet alleen maar leuk en gezellig is; het kost je echt wat. Ik vind dat we dit ook naar buiten moeten communiceren als missionaire uitdaging. Mensen hebben vaak genoeg spullen en als ze tot geloof komen krijgen ze er niet echt iets bij, ze moeten vooral dingen loslaten. Dat is niet erg, mensen in onze samenleving zijn erg toe aan uitdagingen.”
Welke challenge wil je de mensen meegeven?
“Is het leven dat je leeft echt vanuit de volheid met Christus? Of worden er ook onderdelen door de wereld bepaald? Dat is ook een uitdaging voor mij, want ik wil ook graag een druk baasje zijn. Maar als predikant wil ik tegelijkertijd uitstralen dat ik alle tijd heb en dat ik niet druk ben. Dat zorgt ervoor dat mensen zich meer vrij voelen om je te benaderen. Ik merk dat ik de verleiding moet weerstaan om niet iemand te zijn omdat ik het druk heb. Dan moet je jezelf toespreken: nee, ik ben iemand omdat Jezus van mij houdt.”
Jij vertelt dat de Reveilweken een onderscheidend karkater hebben, kun je dat eens uitleggen?
“Wat heel bijzonder is, is dat je de hele week wordt ingedeeld in een kleine groep die je niet zelf hebt uitgekozen. Daar gaat de meeste zegen vanuit. We hebben in de morgen een plenaire Bijbelstudie en daarna ga je uiteen in de kleine groepjes. Je komt dus niet alleen om iets te halen, maar we wordt ook ‘gedwongen’ om te geven. In de avond is er dan een gezamenlijke aanbidding met een preek.”
Praatmee