Jojanneke verhuisde naar Afghanistan: "Daar leerde ik afhankelijk zijn van God"
“Praten over het christelijk geloof in Afghanistan brengt onze medewerkers in gevaar. Mijn hoop is dat we door onze houding en daden verschil maken,” vertelt Jojanneke Oudenaarden. Tot twee jaar geleden heeft ze namens Team Medair Afghanistan bijgedragen aan de totstandkoming van maar liefst 35 mobiele klinieken. Zo bracht Jojanneke in het door conflict geteisterde land naastenliefde in praktijk.
Waarom koos je ervoor om in Afghanistan te wonen en te werken?
“In de zuidelijke provincies is ondervoeding een veelvoorkomend probleem. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat Afghanen erg aan huis gebonden zijn. Vanwege de oorlogssituatie kunnen veel mensen niet of nauwelijks hun huis uit. Bovendien is er veel onwetendheid op het gebied van voedsel. Sommigen eten alleen aardappelen of brood. Dit leidt tot vitaminegebrek en groeiachterstanden.
Om hier werk van te maken heb ik in Afghanistan een lokale staf getraind. Dit zijn Afghaanse mensen die de cultuur kennen en veel gemakkelijker met mensen in contact komen dan wij westerlingen. Dit lokale team heeft vrouwen toegerust om voorlichting te geven over gezondheid en hygiëne. Voor veel Afghaanse mensen is het een openbaring wanneer zij te horen krijgen dat handen wassen van levensbelang is en het een heel goed gebruik is om borstvoeding te geven.”
Jojanneke in Afghanistan
Wat heeft jullie team concreet kunnen doen?
“We hebben maar liefst 35 klinieken opgezet om de vele ondervoede kinderen te behandelen en hun ouders te begeleiden. Zo’n kliniek bezoekt één keer in de veertien dagen een Afghaans dorp op van tevoren vastgestelde tijden. Vervolgens worden gezinnen voorzien van de informatie en middelen die ze in de komende twee weken nodig hebben. In de klinieken wordt de gezondheidssituatie van kinderen gecontroleerd.”
Jojanneke geeft aan dat de klinieken in afgelegen en onveilige gebieden te vinden zijn. “Het is regelmatig voorgekomen dat een kliniek een bepaald gebied niet binnen kwam, omdat de wegen waren geblokkeerd. Als de situatie te onveilig is, is het team gedwongen om op kantoor te werken. Het is een keer voorgekomen dat onze teamleden door lokale strijders zijn vastgehouden. Biddend hebben we God gevraagd om een oplossing en bevrijding. Dit team is gelukkig aan het einde van de dag weer vrijgekomen!
Training over moestuinen en gezond eten | Copyright Medair/Wendy van Amerongen
De moeders die naar onze klinieken komen zijn ten einde raad. We bemoedigen en adviseren hen. Ook geven we hen waardevolle zakjes eten mee. Dankzij een hoogenergetisch pindakaasmengsel zien we bij de meeste kinderen binnen vier tot zes weken grote verbeteringen. Het is vaak voorgekomen dat kinderen met dikke buikjes zes weken later naar een kliniek terugkeerden met een gezonder en glanzend lichaam. Daar word ik blij van!”
De moestuin speelt ook een belangrijke rol. Waarom?
“Een moestuin is een kwestie van overleven. Door moestuinen aan te leggen, helpen we mensen in het voldoende binnenkrijgen van vitaminen en mineralen. Bovendien zorgt een moestuin ervoor dat mensen zelfvoorzienend zijn en inkomsten toenemen omdat mensen voedsel doorverkopen.”
Medair is een door christelijke waarden geïnspireerde noodhulporganisatie. Hoe komen die christelijke waarden tot uiting in de praktijk?
“Praten over het christelijk geloof in Afghanistan brengt onze medewerkers in gevaar. Mijn hoop is dat we door onze houding en daden verschil maken. Zo willen we als Medair functioneren als familie. Bijvoorbeeld door een luisterend oor te bieden aan medewerkers die zich onveilig voelen. Uitgebreid aandacht geven aan elkaars verjaardagen draagt ook bij aan dat familiegevoel. Afghanen mogen daardoor ervaren dat we meer zijn dan een organisatie die doelstellingen wil bereiken en mooie resultaten wil leveren.”
Welke les heb je geleerd dankzij je tijd in Afghanistan?
“Afhankelijk zijn van God,” antwoordt Jojanneke. “Inmiddels werk ik weer in Nederland als ambulanceverpleegkundige. Ik merk dat ik mij hier veel minder van Gods aanwezigheid bewust ben en ik hier vaker vergeet om te bidden. Maar in Afghanistan ben ik veel met mijn geloof bezig geweest. Vanwege de uitdagende situaties waarmee we vaak zijn geconfronteerd, leefde ik dichter bij God. Hij is immers de drijvende kracht en motor achter mijn bestaan. Daarom ga ik nooit zonder gebed de deur uit!”
Foto boven: Medair medeweker in Afghanistan: Copyright Medair/Charity Watson
Praatmee