Het echtpaar wordt elke twee maanden opgeroepen voor verhoor in rechtbanken, de Islamitische Revolutionaire Rechtbank vanwege de beschuldiging van ondermijning van de nationale veiligheid en een bij een lagere rechtbank, vanwege afvalligheid van de islam.

De rechtszaken zijn uitermate uitputtend voor de hele familie. Voor elke hoorzitting moet het echtpaar hun twee jonge zoons – die er door de arrestatie en weken in de gevangenis nog steeds veel moeite mee hebben als hun ouders afwezig zijn – achterlaten bij familieleden en naar de rechtbank reizen, waar Soro zich in een zwarte boerka moet hullen. Het betekent uren wachten in een overvolle rechtbank, waarna de rechter hen meestal slechts twee minuten spreektijd gunt.

‘Dit is de dag!’
Soro was teleurgesteld dat ze nooit de kans had gekregen om te getuigen van Jezus gedurende een rechtszitting, dus ze bad God om een mogelijkheid. Op een dag kwam ze alleen bij de rechtbank aan en de hallen die normaalgesproken overvol waren, waren leeg. Ze begon te trillen toen ze voelde dat de Heilige Geest tegen haar zei: “Dit is de dag!” En tot haar grote vreugde liet de rechter haar spreken. Ze begon bij de schepping en de zondeval, ging via verhalen uit het Oude Testament naar het moment dat Jezus het offerlam is van God. “Dit gaf God voor onze zonden”, vertelde ze de rechter. “Jezus stierf aan het kruis en Hij stond op uit de dood.”

Soro sprak vijfenveertig minuten. Mensen kwamen en gingen terwijl Soro sprak. Toen de secretaresse van de rechter binnenkwam, zei hij dat ze moest gaan zitten en luisteren. Toen kwam er een bewaker met een gevangene binnen en zij bleven ook luisteren. Er kwamen mensen binnen met papierwerk voor de rechter, maar hij gebaarde Soro door te gaan met spreken terwijl hij de papieren tekende.

Gebed voor de rechter
Toen ze klaar was, zei de rechter: “Weet je, wij moslims kunnen niet altijd perfect zijn.”
“Dat weet ik”, antwoordde Soro. “Ik kan dat ook niet. Daarom hebben we een Redder nodig, een offer voor onze zonden.”
Soro beëindigde de conversatie door te bidden voor de rechter en ze verliet de rechtszaal met vreugde in haar hart, ook al wist ze niet hoe haar zaak verder zou verlopen. “Het was zo mooi om voor deze rechter te kunnen spreken in Jezus’ naam”, zegt ze.

Nadat ze nog enkele maanden met Iraanse gelovigen optrokken, besloten Ali en Soro dat het toch tijd was om Iran te verlaten. Ze wonen nu in een buurland waar ze werken met Iraanse christenen. Ze trainen leiders om nieuwe kerken in Iran op te richten. Soro zegt dat Iraanse christenen zeer moedig zijn geworden en zonder angst bij elkaar komen en uitreiken naar hun moslimburen. “We helpen hen met het ontwikkelen van visie op groeien en vrucht dragen. En wat het betekent om naar God te luisteren en oog te hebben voor mensen die Hij voorbereidt om in aanraking te komen met Zijn Woord.”

Piepjes van de telefoon
Hoewel Soro het niet mist om onder de grote druk in Iran te leven, mist ze wel de complete afhankelijkheid van de Heilige Geest en het gericht zijn op Zijn leiding die zo hard nodig is in zo’n situatie. “In vrije landen hoeven gelovigen niet voorzichtig te zijn als ze het Evangelie delen omdat er weinig risico is. Dat maakt dat we minder alert zijn op wat God wil. We reageren vaak sneller op de piepjes van onze telefoon dan op wat de Heilige Geest ons te zeggen heeft”, vindt Soro.
Ze zegt dat het belangrijk is om, ondanks onze drukke schema’s, elke dag af te wegen wat God wil dat we doen en met wie Hij wil dat we spreken. “Zijn onze oren gespitst op de leiding van de Heilige Geest?” vraagt ze. “Het is heel belangrijk om dichtbij Hem te zijn. Je moet echt luisteren in plaats van bezig zijn met je eigen plannen.”

Wauw, God hielp!
De zoons van Ali en Soro, die nu tieners zijn, hebben niet veel losgelaten over de periode dat hun ouders gevangen zaten, maar Soro weet dat God in hen werkt. “Ik wacht op het moment dat ze zien welke rijkdom uit die ervaring komt. Dat ze zeggen: ‘Wauw, God hielp me door die moeilijke tijd heen en Hij had ook een doel voor mij, niet alleen voor mijn ouders.”

Soro’s gebed voor haar familie is dat God hen vrede en eenheid geeft terwijl ze Hem dienen in omstandigheden die niet altijd stabiel zijn. Haar gebed voor de kerk in Iran is dat God Zijn genade over haar uitstort te midden van economische en sociale druk, zodat ze doorgaat met het bereiken van alle lagen in de samenleving.

De roeping die Ali en Soro vijftien jaar geleden kregen, was moeilijk voor hun gezin. Mar ze volgden de leiding van de Heilige Geest in wat op een donker dal leek, maar hen de schoonheid liet zien van veel Iraniërs die Jezus Christus leerden kennen en van de Iraanse kerk die moed en kracht ontvangt van Zijn Geest.

Dit is een vervolg op het verhaal dat verscheen in SDOK's magazine STEM van januari/februari. Klik hier om STEM te ontvangen.