In werkelijkheid is de situatie veel gecompliceerder en spelen hier religieuze sentimenten een rol waarin maar weinigen zich willen verdiepen. Voor christenen die slachtoffer zijn in deze situatie, zoals Aisha, is het aan deskundigen en politici om over de officiële lezing te discussiëren. Aisha is alleen maar geïnteresseerd in de vraag wanneer haar nachtmerrie tot een einde komt. “Mijn man en ik lagen te slapen, onze kinderen lagen in de kamer naast ons. Ineens hoorden we een vrouw ergens verderop in de compound huilen. Fulani-herders hadden ingebroken en haar man ontvoerd. We gingen kijken”, begint Aisha. “Toen we de deur openden, vielen er ook herders bij ons binnen. Ze wilden geld. We zeiden dat we dat niet hadden. Toen zagen ze een Bijbel in de kamer liggen en gingen ze er vanuit dat mijn man pastor was. ‘Daarom moeten we je meenemen’, zeiden ze.”

Zo’n tien mannen blijven achter bij Aisha en de kinderen. Ze dwingen haar tot seks. “Ik smeekte dat ik niet met hen wilde slapen. Ze sloegen me. Eén man verkrachtte me, en daarna een tweede. Vervolgens pakten ze alle waardevolle spullen die ze zagen liggen en vertrokken”, herinnert Aisha zich.

Herbeleving “Ik dacht dat ze mijn man hadden vermoord, maar een paar uur later kwam hij weer thuis.” Aisha weigert te vertellen wat haar is overkomen, maar na herhaaldelijk aandringen geeft ze toe. “Ik had niet gedacht ooit in mijn leven met een andere man te slapen. Hij zei me gelukkig dat er geen probleem was tussen ons. ‘Ik zal je niet verlaten en naast je blijven staan’, waren zijn woorden.”

Aisha is getraumatiseerd door de heftige gebeurtenissen. Ze kan niet meer eten en ook slapen lukt haar nauwelijks. Telkens als ze alleen is, beleeft ze de verkrachting opnieuw. “Ik voelde zoveel haat tegenover hen. Er is één man in onze gemeenschap die erg lijkt op één van de mannen die me verkrachtten. Als ik hem zag, kwam de haat weer boven.”

Traumazorg Mede door traumazorg van Open Doors krabbelt Aisha uit het dal. Het helpt haar er met vrouwen over te praten die hetzelfde hebben meegemaakt. “Na afloop begon ik rust te ervaren in mijn gedachten. Zelfs als ik nu iemand zie die lijkt op één van mijn verkrachters of als ik denk aan wat er toen gebeurde, komt er geen gevoel van haat meer boven.” Aisha heeft slechts één verklaring voor de genezing van haar gevoelens. “God heeft me geleerd te vergeven. God heeft beloofd dat er een dag komt waarop Hij alle tranen van onze ogen wist: alle pijn en zorgen die we hebben moeten doorstaan. Ik wil dat iedereen weet die hetzelfde heeft meegemaakt als ik, dat God ervan weet en dat Hij zegt dat Hij deze situatie ten goede zal gebruiken.”

In september volgt Aisha een tweede traumazorgsessie. Tijdens deze bijeenkomst krijgt ze oefeningen waarbij ze leert omgaan met pijn, als die nog bovenkomt in haar hart. “We hebben geschilderd en genaaid. Dat heeft me goed gedaan”, zegt Aisha. Hoewel het beter met haar gaat, zit er af en toe nog wel degelijk pijn. “Ik heb mijn gezicht getekend zonder glimlach. Ik wil dat iedereen die dit ziet, weet dat ik nog altijd pijn lijd. Het moet duidelijk zijn hoe pijnlijk het is om verkracht te zijn.”

‘Als vrouwen zijn we zwak’ Aisha weet niet of ze zich zo goed gevoeld zou hebben als nu als ze geen traumazorg had ontvangen. Ze vindt het belangrijk dat haar verhaal wordt verteld en dat er aandacht komt voor seksueel misbruik onder vrouwen. “Ik ben niet de enige in mijn gemeenschap die dit is overkomen, vele vrouwen maken dit mee. Als vrouwen zijn we zwak. We hebben niet de kracht ons te verzetten, de aanvallers zijn veel sterker. God heeft jullie hier gebracht om ons verhaal te horen en de wereld te vertellen wat we doormaken in Nigeria.”

Klik hier om een poster van de nieuwe Ranglijst Christenvervolging te bestellen.