Een week van gebed: is dat echt nodig?
"Samen bidden om recht, vanaf komende zondag staat de jaarlijkse Week van gebed in dit kader. Nadenken over een rechtvaardige samenleving mag een gevolg zijn van het belijden van God, Die recht doet, rechtvaardig is," schrijft Piet Vergunst in De Waarheidsvriend.
"Het is een vraag om eerlijk onder ogen te zien: Wat doen we in de gemeente meer, samen vergaderen of samen bidden? Uiteraard kan een vergadering niet zonder gebed begonnen worden. Dat neemt niet weg dat het zomaar kan dat we liever onze mening over een thema inbrengen, dat we betrokken zijn bij beleid dan dat we samen stil worden, afhankelijk zijn, de Heere aanbidden.
Ademtocht van de ziel
Daar heb je geen aparte week voor nodig, dat is een verlangen van je hart. Het is ook een aansporing van de apostel Jakobus: ‘Is iemand onder u in lijden? Laat hij bidden.’ Langdurig zieken kan het opvallen dat er weinig met hen gebeden wordt. Waar christelijk leven is, de omgang met God gekend wordt, daar is gebed. ‘De ademtocht van de ziel’, zeiden we voorheen. ‘Gebed is de ademtocht der ziel, het orgaan waardoor wij Christus toegang geven tot ons dorre en kwijnende hart’, schreef O. Hallesby in zijn mooie boek over het gebed.
Bidden bindt ook samen. Dan telt ervaring en positie niet mee, maar kijken we samen naar boven, belijden we dat onze hulp in Zijn Naam is. Als je van harte met iemand kunt bidden, dan typeert dit de relatie, in je huwelijk, in je familie, met vrienden, met kwetsbare mensen, ook als er verschil van visie is in de kerk.
Eenheid van christenen
Zondag begint de week voor de eenheid van christenen, waaraan in ons land vorig jaar 200.000 mensen deelnamen. In het recente nummer van het blad woord & weg stelde de beleidssecretaris van de vrijzinnig protestanten er vragen bij: de vrijzinnigen hebben de zondag voor Pinksteren juist uitgeroepen tot zondag van de christelijke diversiteit, om stil te staan bij verschillende manieren van geloven. Ja, als gebrokenheid en verdeeldheid niet telt, ben je van veel problemen af.
Op basis van Deuteronomium 16:18-20 is als thema het najagen van gerechtigheid gekozen. Wereldwijd vragen kerken elk jaar aan christenen uit een concreet land om materiaal voor de gebedsweek te leveren. De kerken in Indonesië hadden nu die taak. Recht is voor hen de basis voor eenheid, zoals onrecht zorgt voor verdeeldheid en exclusiviteit. Je kunt je er wat bij voorstellen als je Indonesië kent als een land met 17.000 eilanden, 1350 etnische groepen, 740 lokale talen, als een land waar de eenheid in verscheidenheid bedreigd wordt door radicalisering, corruptie, een groter wordende kloof tussen armen en rijken.
Geen geschenk aannemen
Het appèl uit Deuteronomium 16 om het recht niet te buigen, moet het leven van elk mens raken, maar zeker dat van een christen. De God van Israël leert het ons namelijk: ‘U mag niet partijdig zijn en geen geschenk aannemen, want een geschenk verblindt de ogen van wijzen en verdraait de woorden van rechtvaardigen.’ Even tussendoor: wat is het mooi als een predikant in de gemeente niet vooral bevriend is met de rijkere mensen…
In ons gebed richten we ons tot God, gaat het om Hem, staat Hij centraal. Zo mag het volgende week ook zijn. Dat is mijn voornaamste toevoeging aan het materiaal van de Raad van Kerken en MissieNederland bij deze week. Ik lees: ‘Wanneer christenen samen luisteren naar de schreeuw van de armen en de verdrukten, groeien ze in gemeenschap met de ander en de drie-enige God.’ Zouden we dit ook kunnen omdraaien? Dan brengt het luisteren naar de Heere ons tot het najagen van recht op aarde."
Piet Vergunst is hoofdredacteur van De Waarheidsvriend. Lees hier zijn volledige commentaar en klik hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.
Praatmee