Kerken staan op tegen honger: "De strijd wordt steeds zwaarder"
“Steeds meer mensen lijden als oogsten mislukken en het vee sterft. De strijd om te overleven wordt steeds zwaarder,” vertelt Daan Verbaan, coördinator Noodhulp van Kerk in Actie. Door middel van de actie ‘Kerken staan op tegen honger’ wil de hulpverleningsorganisatie van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) christenen bewust maken van het feit dat wereldwijd 820 miljoen mensen honger lijden.
Jullie acties zijn bedoeld om verschillende landen te helpen. Eén van die landen is Ethiopië. Waarom is de hongersnood daar zo groot?
“Door de jarenlange extreme droogte staan waterbronnen leeg en mislukken oogsten. Ethiopiërs zijn droogte van oudsher gewend, maar door klimaatverandering is het steeds vaker en langer extreem droog. Sommige gewassen hebben tientallen regenbuien per jaar nodig. Als het maar bij een handvol regenbuien blijft, gaan de gewassen niet groeien.”
Wat is het gevolg van die droogte?
“Miljoenen mensen worden bedreigd met de hongerdood, omdat voedselvoorraden opraken en de voedselprijzen stijgen. In Ethiopië zijn meer dan 375.000 kinderen acuut in levensgevaar door honger. Gezinnen komen in grote nood: water en voedselvoorraden raken op, vee sterft. De strijd om te overleven wordt steeds zwaarder.”
Wat kan Kerk in Actie doen om de situatie te verbeteren?
“Samen met de Ethiopische kerk helpen we boerengezinnen om ook in extreme tijden van droogte te overleven. We verstrekken zaden van droogtebestendige gewassen, stimuleren mensen te handelen in bijvoorbeeld zeep of snacks voor extra inkomsten, leggen waterbronnen aan en gaan met houtbesparende oventjes houtkap tegen om te voorkomen dat vruchtbare grond wegspoelt. Jaarlijks hebben 3.500 gezinnen hierdoor voldoende voedsel en drinkwater om droogte te overleven.”
Jullie helpen niet alleen de inwoners van Ethiopië. Welk land heeft eveneens veel hulp nodig?
“In Bangladesh leven miljoenen arme gezinnen op rivieroevers zonder dijken die hen tegen vernietigende overstromingen kunnen beschermen. Hier in Nederland stijgt de waterspiegel ook, maar kunnen we miljarden euro’s investeren in het verhogen van de dijken. In Bangladesh is dat natuurlijk een veel ingewikkelder verhaal, vanwege geldgebrek.
Daar helpen we mensen gewassen te verbouwen die beter tegen rampen zijn bestand. Daarmee trainen we mensen om goed voorbereid te zijn op overstromingen. In een land als Bangladesh zullen overstromingen blijven voorkomen, maar de kunst is om mensen die het treft weerbaarder te maken om met een dergelijke ramp om te gaan. Ook wanneer mensen tijdig kunnen wegtrekken is praktische hulp voor voedsel en onderdak van belang."
Jullie werken samen met lokale kerken omdat die altijd paraat zijn. Voor, tijdens en na een ramp. Hoe werd dat onlangs zichtbaar tijdens de tsunami in Indonesië?
“Kerken stelden hun deuren open om goederen te verzamelen en mensen op te vangen. Ook heeft de Protestantse Kerk in Indonesië noodhulp actiever op de agenda gezet.”
Waarom is de hongersnood in Azië en Afrika ook voor Nederlandse kerkgangers relevant? We hebben in ons eigen land ook heel veel problemen om aan te werken…
“Het diaconale werk van Kerk in Actie is gericht op binnen- en buitenland. Vergeet niet dat sommige problemen universeel zijn, zoals klimaatverandering en de vluchtelingenproblematiek. Vluchtelingen kunnen we het beste zoveel mogelijk in de eigen regio ondersteunen. Oeganda vangt bijvoorbeeld enorm veel vluchtelingen uit Congo en Zuid-Soedan op. Dat is een betere oplossing dan lange reizen naar Europa maken. Bovendien is geloven een kwestie van doen. Die diaconale opdracht is onderdeel van Jezus’ boodschap om op die manier gerechtigheid concreet te maken. We zijn daartoe geroepen!”
Hoe kunnen we ons zo goed mogelijk bewust worden van het leed in een land als Ethiopië?
“Dat kan door financiële ondersteuning. Maar er zijn meer mogelijkheden. Als Kerk in Actie organiseren we ook reizen naar partnerorganisatie. Dan kunnen donateurs met eigen ogen de gevolgen van hongersnood zien. Het blijft lastig om via een brief een goed beeld te krijgen. Deelnemers aan de reis brengen ook een aantal nachten door bij gezinnen om die bewustwording te vergroten. Door bijvoorbeeld gezamenlijk naar de kerk te gaan, ervaar je dat je deel bent van de wereldwijde kerkgemeenschap.”
Praatmee