De (on)zin van de Klimaatconferentie van Katowice
In de Poolse stad Katowice is van 3 tot 15 december een klimaattop gehouden. Deze top wordt beschouwd als vervolg op het bekende Parijsakkoord in 2015. In Parijs is afgesproken dat de uitstoot van broeikasgassen teruggebracht moet worden om zo de opwarming van de aarde tegen te gaan.
Op de top in Katowice is besproken hoe deze zogenaamde Parijsafspraken concreet vorm krijgen. Zo zijn er afspraken gemaakt over hoe de uitstoot van CO2 wordt berekend en hebben landen beloften gedaan over ambities en concrete maatregelen. Verder komt er meer geld in het fonds waar arme landen een beroep op kunnen doen om hun CO2-uitstoot terug te brengen.
Welke kritiek is er op de top?
Allereerst is er kritiek op het feit dat de tienduizenden bezoekers van de top bijna allemaal met het vliegtuig zijn gekomen en zodoende flink wat broeikasgassen uitstoten. En terwijl Jan met de Pet minder vlees moet gaan eten, werd er op de top flink gedineerd. Maar ook op de uitkomsten van de top is kritiek: er zijn simpelweg geen grote beslissingen genomen. Landen als Brazilië en de Verenigde Staten liggen voortdurend dwars en olieproducerende landen lijken hun lucratieve business nog niet te willen opgeven. Veel landen die wél het Parijsakkoord hebben getekend gaan dus niet aan de slag om hun CO2-uitstoot ook daadwerkelijk te verminderen. Tot slot is er kritiek op het feit dat China onder de arme landen valt en daardoor een minder grote bijdrage hoeft te leveren. De top was voor velen dan ook een teleurstelling.
Een zinloze top dus?
Nee. Op lange termijn is er namelijk wel degelijk resultaat zichtbaar. Klimaatbeleid is onlosmakelijk verbonden aan goed rentmeesterschap en is daarom enorm belangrijk. Omdat het over een wereldwijd probleem gaat is het ook goed dat dit wereldwijd wordt aangepakt en klimaattoppen zijn daarvoor onmisbaar. Wel zou het goed zijn om met een aantal (Europese) rijke landen een kopgroep te vormen. In die kopgroep kunnen bestaande en nieuwe technieken worden ontwikkeld en toegepast. Zo kunnen rijke landen een voortrekkersrol vervullen in een ambitieus klimaatbeleid!
Pieter Meijers is bestuurslid Politiek bij SGP-jongeren.
Praatmee