Aan de oplader bij God...
Om het maar eens bondig te stellen; bij meditatieve aanbidding gaat het om het rechtstreeks naderen tot God, onze Maker. Jacobus, de broer van Jezus schrijft: “nader tot God, dan zal hij tot jou naderen”.
Dat klinkt heel aantrekkelijk, maar toch kunnen we moeite hebben om dat onbevangen te doen. Zelfs tijdens “Jezus-meditatie”, “stille tijd” of “carpet time”. Ook dan zijn we geneigd ten opzichte van de Heer een veilige afstand te bewaren. En we doen dat bijvoorbeeld door veel in de bijbel te lezen, door lofliederen te zingen of door richting God in detail onze zorgen, wensen en instructies uit te spreken. Nu zijn bijbel-lezen, zingen en bidden beslist zinnige en vrome bezigheden. Maar als het niet bedoeld is om met ons hart heel dicht bij God te komen, dan kan het juist dienen om God op afstand te houden.
Uit ervaring weet ik, dat het heerlijk is om bewust in Gods tegenwoordigheid te vertoeven. Er is gewoon niks mooiers. De weg tot God, tot die paradijselijke Levensboom, is vrij. Jezus heeft in zijn offer die weg voor ons gebaand. Het gordijn in de tempel, beeld van de scheidsmuur tussen God en de mens, is verscheurd toen Jezus stierf.
Wat weerhoudt ons dan nog om onbevangen tot God te naderen? In hetzelfde vers schrijft Jacobus: “Reinig uw handen, zondaars; zuiver uw hart weifelaars!” Tja, maar al te vaak is er werk voor de virusscanner.
Het Grote Gebod betreffende al onze liefde voor God en voor onze naaste is bedoeld als levensstijl en wordt vooral actueel bij het naderen tot God. Immers, als we naderen tot degene die we van harte liefhebben, dan zijn we volkomen op die persoon gefocust en verlangen we intens naar die ontmoeting. Natuurlijk hebben we liefde tekort en kunnen we aan een reiniging toe zijn, maar het is Gods Geest die onze harten reinigt, ons tekort aanvult en ons doet overstromen.
In die zin is meditatieve aanbidding als het opladen van een accu. Zelfs als je zo’n mooie elektrische Tesla rijdt, die een bereik van wel 500 km heeft, dan moet ie toch steeds weer aan de oplader. Anders valt ie stil en is verder een nutteloze sta-in-de-weg.
Ook Jezus ging iedere nacht aan de Oplader. Hij deed daarna uitsluitend wat zijn Vader hem tijdens die sessies had laten zien. Wanneer we in de stilte van ons hart dezelfde Vader de ruimte geven, dan spreekt hij tot ons. Soms zelfs met woorden… Meestal weten we pas in de praktijk waarmee de Heer ons in de stilte zegende. Daarom; ontmoeting met de Heer en door hem geïnspireerde actie horen bij elkaar. Niks, lekker binnen de veilige muren van een klooster, kerk of evangeliegemeente al mediterend definitief de boze wereld buiten sluiten. We zijn geroepen om er door Gods liefde bewogen op uit te gaan! Onder de mensen, die de Heer nog niet kennen en jammerlijk verloren dreigen te gaan. Als dat ons koud laat, dan missen we echt iets essentieels.
In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.
Praatmee