Een half uur stilte in de hemel
Toen het lam het zevende zegel verbrak, viel er een stilte in de hemel, gedurende ongeveer een half uur - Openbaring 8:1.
Het staat er zo gewoon.
Alsof er in de hemel net zo’n klok hangt als op het station: nog een halfuur.
Want hoe moet je dat uitleggen, als er in de hemel een halfuur stilte is?
Op aarde kan de stilte al heel verschillend worden beleefd. Als je door een stil bos loopt, hoor je geluiden van de vogels. Die kun je ook horen bij de twee minuten stilte op 4 mei op de Dam. Maar dan is die stilte toch anders.
Stilte kan adembenemend zijn, maar ook angstaanjagend.
Hoe is dat met stilte in de hemel?
Het gebeurde, nadat het zesde zegel van de boekrol van God was geopend. Jezus ziet er in het visioen uit als een strijdvaardig lam. Hij was begonnen met het lezen en uitvoeren van wat er in het grote boek van God geschreven stond.
Het verbreken van elk zegel luidde weer een nieuwe, heftige gebeurtenis op aarde in.
Toen het lam het zesde zegel verbrak, zag Johannes hoe er op aarde een zware aardbeving kwam. De zon werd zwart en de maan werd zo rood als bloed.
Iedereen vluchtte in grotten en tussen rotsen in de bergen. De mensen schreeuwden: ‘De grote dag is gekomen waarop God en het lam de mensen straffen. Wie kan er nu in leven blijven?’
Er ontstond totale paniek op aarde. Het einde van het leven op aarde leek gekomen te zijn.
Het Lam stond op het punt het laatste zegel te verbreken. Welke ramp zou er nu nog komen?
Zeven engelen stelden zich op. Elke engel had een bazuin. Nog even en dan zou hun alarm gaan klinken.
Maar toen was het opeens stil. Een halfuur lang. Een angstaanjagende stilte voor een ongekende storm.
Toen kwam er een andere engel tevoorschijn. Hij ging op een altaar een wierookoffer brengen. Het bleken de gebeden van de heiligen op aarde te zijn. Als wierook stegen de gebeden op tot God.
Daar onderbrak het Lam Zijn werk voor. Voor de gebeden van u, jou en mij.
Een halfuur stilte in de hemel. Er werd tijd en ruimte gemaakt voor de gebeden van Gods kinderen op aarde. Zijn heerschappij gaat niet buiten ons om.
Er staat dit keer niet dat Johannes huilde. Maar het had gekund. Op aarde dachten ze dat God hen vergeten was.
Maar hun gebeden bleken belangrijk te zijn.
Ons bidden bereikt de hemel en het haalt daarna wat uit op aarde. We krijgen niet altijd wat we vragen. De martelaren in de hemel kregen als antwoord dat ze nog moesten wachten.
God verhoort, maar op Zijn manier en Zijn tijd.
Die stilte in de hemel van een halfuur laat echter wel overduidelijk zien dat er een nauwe relatie is tussen onze gebeden en wat er in de wereld gebeurt en gaat gebeuren.
Daar word je stil van.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee