"Tot in ons land en in onze dagen blijkt het woord van de Heere Jezus waar: ‘Want de armen hebt u altijd bij u en wanneer u wilt, kunt u hen weldoen, maar Mij hebt u niet altijd.’ (Mark.14:7) De Heiland spreekt deze woorden in het huis van Simon de melaatse, waar een vrouw Hem zalft met kostbare narduszalf. Met het oog op Zijn naderende sterven is deze actie een profetische daad, die maakt dat ‘overal waar dit Evangelie gepredikt zal worden in heel de wereld, ook tot haar gedachtenis gesproken worden zal over wat ze gedaan heeft’.

Priesterlijk bewogen
De profetische daad, die vooruitwees naar Zijn aanstaande begrafenis, komt echter niet in mindering op de priesterlijke bewogenheid waartoe de armen van deze wereld ons nopen. Als Jezus de vrouw prijst, verwijst Hij naar het boek Deuteronomium, waarin voor Israël de wetgeving uitgewerkt wordt: ‘Als u de stem van de Heere, uw God, nauwgezet gehoorzaamt, hoeft er onder u geen arme te zijn, want de Heere zal u overvloedig zegenen…’ Mocht er toch een arme zijn, dan ‘moet u uw hand wijd voor hem opendoen en hem overvloedig lenen, genoeg voor wat hem ontbreekt’ (Deut.15).

Onze hand wijd opendoen, voor je broeder, voor de arme en de onderdrukte – dat is het refrein van de leefregels die God aan Zijn volk voorhoudt.

Zondaar en bedelaar
Uit het eerste totaaloverzicht dat de Anglicaanse Kerk in Engeland van haar sociale activiteiten gaf, blijkt dat ze betrokken is bij zo’n 33.000 projecten, vooral om de armoede te bestrijden. Bij de voedselbank is ze te vinden, onderdak voor de nacht biedt ze aan, mensen met schulden staat ze terzijde. Daarmee toont de kerk het gelaat van God Zelf.

In deze weken van Advent zingen we immers met Zacharias dat de Zoon van God ook gekomen is om barmhartigheid te bewijzen. In het Evangelie horen de verticale lijn (Gods bewogenheid met verloren zondaars) en de horizontale lijn (onze roeping om lief te hebben wie onze naaste is) bij elkaar. ‘Het gaat om het heil voor de zondaar en de bedelaar,’ zei dr. O. Noordmans.

Verhuizen naar de hemel
Wie investeert in de doelen die de Heere met Zijn schepping heeft, die het Koninkrijk centraal stelt met zijn tijd en zijn financiën, die verzamelt schatten in de hemel. Dat is bezit waar dieven en inbrekers nooit bij kunnen komen, onderwijst Jezus in de Bergrede. Augustinus heeft ooit gezegd dat we ons bezit naar de hemel moeten laten verhuizen en hij voegde toe: ‘Wees erg druk met verhuizen.’ Tot afgod geworden aards bezit leidt immers af van het Koninkrijk der hemelen. Daarmee klinkt er overigens geen negatief woord over rijkdom zelf, zolang die geen beheersing over ons krijgt.

Als we de woorden uit Galaten 6 en uit de Bergrede serieus nemen, zou het zomaar kunnen dat een fors deel van de kerkenraadsvergadering gewijd is aan het werk van de diakenen. Dat is wat anders dan tegen de klok van tien uur vragen of er vanuit de diaconie nog iets bijzonders te melden is...

Op weg naar het Kerstfeest herdenken we de komst van de Zoon van God, Die als Eén die dient in ons midden verkeerde. Zijn ogen zochten degenen die zwak en hulpeloos, arm en verloren waren. Voor alles kwam Hij om de schuld van mensen te verzoenen en de relatie met God te herstellen. Echter, nooit zag Hij daarbij voorbij aan de aardse nood, aan bitter verdriet."

Piet Vergunst is hoofdredacteur van De Waarheidsvriend. Lees hier zijn volledige commentaar en klik hier om een abonnement op De Waarheidsvriend te nemen.