Wat houdt Back to Jerusalem in en hoe is deze beweging ontstaan?
“Ongeveer 100 jaar geleden kregen verschillende groepen Chinese gelovigen de visie om het evangelie Westwaarts te brengen, terug naar waar het vandaan kwam, Jeruzalem. Het evangelie had zich na Pinksteren met name naar het Westen verspreid,” maakt Krijn duidelijk. “Noord-Afrika, Europa, Noord- en Zuid-Amerika en zo verder naar China. Maar tussen China en Jerusalem lag nog een enorm gebied waar allerlei onbereikte volken leefden. Ze zagen het als hun roeping om juist daar het evangelie te verkondigen. Er werd een dapper begin gemaakt, maar met de opkomst van het communisme werd de kerk zo zwaar onderdrukt dat er een tijd lang geen buitenlands zendingswerk mogelijk was.

De laatste decennia is deze ‘Back to Jerusalem’ visie opnieuw in de harten gebrand van tientallen miljoenen huiskerkgelovigen. Honderden zijn al uitgezonden en velen worden getraind om ook ‘terug naar Jeruzalem’ te gaan. Deze visie is door niemand georganiseerd, maar wordt voortgestuwd door de enorme groei van de huiskerken en hun verlangen om hun leven voor het evangelie te geven. Back to Jerusalem is een visie waar elk huiskerknetwerk op haar eigen manier invulling aan geeft.”

Het gebied tussen China en Jeruzalem valt grofweg samen met het zogenoemde 10/40 raam. Waarom is het belangrijk dat juist in dit gebied zendelingen actief zijn?
“In dit gebied wonen naar schatting 5 miljard mensen, ongeveer tweederde van de wereldbevolking. Er zijn meer dan 8000 verschillende bevolkingsgroepen, waarvan er nog meer dan 5000 onbereikt zijn met het evangelie. Meer dan 90% van de mensen die nog nooit het evangelie gehoord hebben, wonen in dit gebied. Toch werkt naar schatting minder dan 5% van alle zendelingen in het 10/40 raam. Het omvat de landen waar islam, hindoeïsme en boeddhisme de hoofdgodsdiensten zijn. Christenen die er wonen, worden vaak verdrukt, of door de overheid, of door hun eigen gemeenschappen.”

Hoe komt het dat Westerse zendelingen in dit gebied amper voet aan de grond krijgen?
“Er zijn verschillende redenen. In de eerste plaats omdat ze er amper heen gaan,” legt Krijn uit. “Het gaat vaak om gebieden waar de leefomstandigheden moeilijk zijn, vooral voor gezinnen. Gewapende conflicten, ziektes, gebrek aan basisvoorzieningen, lastige klimaten, dat zijn al een aantal redenen waarom het niet makkelijk is om westerlingen te vinden die binnen het 10/40 raam willen werken. Omdat deze landen wel altijd veel aandacht krijgen in christelijke media als zendingslanden, lijkt het soms of er heel veel zendelingen heen gaan. Maar als je bedenkt hoe enorme deze landen vaak zijn en hoeveel mensen er wonen, dan valt dat erg tegen.

Eugene Bach

Er zijn echter ook andere redenen. In de meeste van deze landen is zending verboden. Je moet dus een andere goede reden hebben om in zo’n land te kunnen verblijven en een visum te krijgen. Westerlingen worden met argwaan bejegend. In veel moslimlanden bijvoorbeeld, wordt het Westen als ‘christelijk’ gezien, en zijn alle blanken die daar heen gaan bij voorbaat al verdacht als zendeling. Ook is er een pijnlijke geschiedenis van kolonialisme, waardoor mensen westerlingen vaak niet vertrouwen. Verder is het welvaartsverschil zo groot, dat het voor westerlingen heel moeilijk is om zich aan te passen. Dan blijf je toch een soort rijke elite. En dat zorgt weer voor andere problemen. Bijvoorbeeld dat mensen je zien als een zak geld op poten, in plaats van als een vriend. En dat mensen meer geinteresseerd zijn in wat je materieel kan geven dan in je geestelijke boodschap. Een ander punt is dat we opgegroeid zijn in vrijheid en veiligheid en het voor veel zendelingen erg moeilijk is om om te gaan met de dreiging van arrestatie of erger. En dat we vaak verlegenheid voelen om mensen over Christus te vertellen als het voor hun vervolging betekent.

Wellicht heeft dat laatste ook te maken met onze eigen geestelijke achtergrond. Wij zijn gevormd door vele jaren van secularisatie en gewend om heel voorzichtig en defensief ons geloof te communiceren. ‘Als je het niet erg vindt...’ of ‘Ik bedoel er niets mee, maar...’ of ‘Ik denk daar iets anders over, maar ik wil mijn mening niet opdringen hoor!’ In veel landen in het 10/40 raam hebben de hoofdgodsdiensten geen last van dit gebrek aan zelfvertrouwen. Alles is daar doordrenkt van religie. Wij als westerlingen hebben nog wel eens de neiging om ons te verschuilen in allerlei hulpverleningsprojecten, in de hoop dat mensen dan zelf naar ons geloof gaan vragen, zodat we er niet over hoeven te beginnen. Hoewel voorzichtigheid vaak geboden is, kan dit ook gewoon voortkomen uit verlegenheid met onze eigen boodschap.

Chinese zendelingen daarintegen, komen ‘vers’ vanuit het vuur van opwekking en vervolging. Ze zijn buitengewoon vrijmoedig, en gaan in het volle besef wat hiervan de gevolgen kunnen zijn. Ook staan ze dichter bij de plaatselijke levensstandaard, en staan ze bekend als slimme zakenmensen, niet als witte weldoeners. Daardoor hebben ze minder last van mensen die hen willen gebruiken voor geld. Ze worden ook niet bij voorbaat als christen gezien, maar als atheïst. Nu China de oude zijderoutes wil herstellen en enorm investeert in grote economische projecten in het 10/40 raam, worden Chinezen nu met open armen ontvangen op plekken waar westerlingen amper toegang hebben. Chinese zendelingen maken gebruik van deze open deuren.”

Eugene Bach komt naar Nederland. Wie is deze man en hoe geeft hij vorm aan Back to Jerusalem?
“Eugene Bach is 20 jaar geleden betrokken geraakt bij Back to Jerusalem, via zijn vrouw die in China is opgegroeid als kind van zendelingen. Door intensieve samenwerking met de huiskerken werd hij zich steeds bewuster van de omvang en het potentieel van deze zendingsbeweging. Ook kreeg hij vaak de vraag om te helpen met het opzetten van handeltjes in gesloten landen, waardoor zendelingen een visum en inkomen konden krijgen, of bij het trainen van werkers. Daaruit werd de organisatie ‘Back to Jerusalem’ geboren, die wereldwijd christenen bij het Chinese zendingswerk betrekt en op allerlei praktische manieren de gelovigen helpt bij hun missie. Doordat hij op plekken komt waar de meeste mensen niet komen en van dichtbij ziet hoe God de Chinese gelovigen gebruikt, heeft hij veel bijzondere verhalen te vertellen.”

Op 5 juni spreekt broeder Yun op Urk. Lees hier meer over deze bijeenkomst.