Naar Zijn belofte
In 2 Petrus 3 zegt Petrus: ‘Wij verwachten naar Zijn belofte een nieuwe hemel en nieuwe aarde’.

‘Naar Zijn belofte’, zo staat er specifiek. Petrus haalt dus iets aan wat al eerder beloofd is. En dat klopt, want Jesaja 65 spreekt inderdaad al over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Als we dus willen weten wat er met de nieuwe hemel en nieuwe aarde wordt bedoeld, moeten we kijken naar wat er daar staat geschreven. In Jesaja 65 wordt de precieze verwachting nog veel uitgebreider beschreven:

‘Want zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Aan de vorige dingen zal niet meer gedacht worden, ze zullen niet meer opkomen in het hart. Maar wees vrolijk en verheug u tot in eeuwigheid in wat Ik schep. Want zie, Ik schep Jeruzalem een vreugde en zijn volk blijdschap. En Ik zal Mij verheugen over Jeruzalem en vrolijk zijn over Mijn volk. Geen stem van geween zal erin meer (duidt op huidige stad Jeruzalem) gehoord worden, of een stem van geschreeuw.’ (Jes. 65:17:19)

De hele context in dit gedeelte, is het herstel van Israël en het vrederijk op aarde. Ook als je verder door zou lezen. Dat plaatst de tekst uit Petrus in een heel ander perspectief. De nieuwe hemel en nieuwe aarde blijken dus een vernieuwing te zijn van de bestaande hemel en aarde. Met de hemel die vernieuwd wordt, wordt overigens niet de hemel bedoeld waar God woont, want die is nog steeds volmaakt, maar het gaat hier om de atmosfeer rond de aarde, die ook verontreinigd is door de zonde en moet worden ‘verlost’.

Vergaan van de wereld
Er staat in 2 Petrus 3:10 dat ‘de hemelen met gedruis zullen voorbijgaan en de elementen brandend zullen vergaan’. Aan deze tekst wordt vaak de gedachte gekoppeld dat de aarde dus hopeloos verloren is, en dat daarom de hemel onze toekomst is. Maar als we een paar verzen terug lezen dan staat er iets heel verhelderends:

‘De wereld die er toen was (in Noachs tijd), is vergaan, overspoeld door water’. (2 Petr. 3:10)

Dus in Noachs tijd is de wereld ook vergaan, zo staat hier. Terwijl wij toch echt nog op dezelfde aardbol wonen als Noach. Dat betekent dat het woord ‘vergaan’ niet betekent dat er een andere wereld komt, maar dat de wereld door een oordeel heen wordt vernieuwd (volgens Opb.8:7-12 komt dat vuuroordeel over één derde deel van de aarde). Wist je dat het Griekse woord voor ‘vergaan’ ook kan worden vertaald met ‘losgelaten’? Hetzelfde woord wordt namelijk in Openbaring 20:7 gebruikt voor de satan die wordt losgelaten. Dus een treffende gedachte is wellicht dat het vergaan van de wereld ook tegelijkertijd haar loslating/vrijlating is. (vgl Rom. 8:11) Oftewel, als deze wereld vrij wordt gemaakt van de gevolgen van de zonde, wordt ze als nieuw!

Een nieuw tijdperk
Maar, zo vraag je je misschien af, waarom wordt er dan vaak gesproken over een oude en een nieuwe wereld? Het interessante is dat, wanneer de Bijbel spreekt over een ‘nieuwe wereld’, of over de ‘oude wereld’, daar vaak het woordje ‘aioon’ staat in het Grieks. Dit woord betekent letterlijk ‘eeuw’ of ‘tijdperk’. Als er over de oude wereld wordt gesproken, gaat het dus over de huidige periode, het tijdperk waarin satan nog macht heeft. Deze wereld staat tegenover de komende wereld, het komende tijdperk, die de Joden de ‘Olam haba’ (de eeuw die komt) noemen. Het gaat dus over dezelfde aardbol, die helemaal nieuw wordt gemaakt. Je kunt dit een beetje vergelijken met het feest dat in de Bijbel ‘Nieuwe Maan’ wordt genoemd. Nieuwe maan betekent niet dat er elke maand een nieuwe maan komt. Het betekent dat het telkens opnieuw vol worden van de maan, maakt dat de maan als het ware weer nieuw wordt.

In het Grieks is er ook nog het woord ‘kosmos’, wat wereld betekent. Dit woord betekent eigenlijk letterlijk ‘orde’ of ‘systeem’. Het gaat dus bij een nieuwe wereld vooral om een nieuw wereldsysteem, een orde naar Gods wil en die niet is als de wereldse orde. Deze orde vind haar oorsprong in de hemel, daarom spreekt de Bijbel veel over ‘hemelse’ dingen. In de hemel wordt ook onze erfenis bewaard (Let op, de erfenis is dus niet de hemel zelf(!), maar de erfenis wordt daar bewaard).

Zoals je merkt, speelt vertaling soms een belangrijke rol in het ontdekken van dingen. Om nog één voorbeeld daarvan te noemen: Jezus zegt in Mattheus 28 dat Hij met ons is tot aan de voleinding van deze wereld. Voleinding geeft sommigen het beeld van einde. Maar het woord συντελειας betekent gewoon 'voltooiing' of 'doeleinde'. Engelse vertalingen vertalen het met 'conclusion'. Jezus belooft dus bij ons te zijn tot de voltooing/conclusie van de wereld. En deze conclusie is dat de aarde vol zal worden van de heerlijkheid van de Heer, zoals het water de bodem van de zee bedekt (Jes. 11:9)! Dat geeft een andere kijk. Als we gaan zien dat er hoop is voor deze schepping, wordt het verlangen naar Jezus’ wederkomst zoveel mooier en concreter. Hij zal alles gaan herstellen. Een kernachtige tekst die de hoop voor deze schepping bevestigt, is Handelingen 3:21:

‘Hem (Jezus) moet de hemel ontvangen tot de tijden waarin alle dingen worden hersteld, waarover God gesproken heeft bij monde van al Zijn heilige profeten door de eeuwen heen.’

De Heere Jezus is dus in de hemel tot de tijd waarin alle dingen worden hersteld, waarvan de profeten hebben gesproken. Belangrijk is daarom dat we ook weten wat de profeten hierover hebben gesproken en dat we de profetenboeken weer gaan lezen, zoals het er staat. Als we dat doen, komen we erachter dat er zoveel Bijbelgedeeltes spreken over het herstel van de schepping. Het valt ook op dat veel kenmerken van het ‘Nieuwe Jeruzalem’ uit Openbaring 21, rechtstreekse aanhalingen zijn uit Jesaja, waar het gaat over het herstel van Jeruzalem. Hoe dit precies zal zijn, blijft zeker wel een mysterie. Maar wat wel duidelijk is, is dat het hemelse en het aardse samen zullen komen. Vandaar dat de Heere Jezus ons ook geleerd heeft te bidden: ‘dat Uw wil zal worden gedaan op aarde, zoals ook al in de hemel wordt gedaan.’

Verwachting verloren gegaan
De vraag is: hoe is de gedachte ontstaan dat het eens afgelopen zal zijn met deze aarde?

Het antwoord heeft alles met antisemitisme te maken. Na de uitstorting van de Heilige Geest volgde een bloeiperiode voor Gods gemeente, die zich steeds meer verspreidde. Maar de vijand zat ook niet stil. De tactiek van de duivel werd steeds meer om van binnenuit de Gemeente krachteloos te maken. De Joden werden meer en meer gezien als ‘christusmoordenaars’. Terwijl het evangelie notabene van de Joden was uitgegaan, waren er al snel geen Joodse gemeenteleiders meer over. De haat tegen de Joden werd zo groot dat men niet meer kon geloven dat je de profetenboeken over het herstel van Israël nog letterlijk kon nemen. De Kerk was immers toch in de plaats van Israël gekomen? Wat volgde was dat veel bisschoppen in de eerste eeuwen na C. de theologie van de Kerk op zo’n manier gingen vormen dat alle profetieën werden vergeestelijkt. Er werd niet meer geloofd in een letterlijk herstel van Israël, waar de Bijbel vol mee staat. In plaats daarvan was de hemel het einddoel geworden en zo is de hoop voor deze schepping verloren gegaan.

De wolf die met het lam leeft, de kinderen die met slangen spelen, de volken die op zullen trekken naar Jeruzalem, de Wet die uit zal gaan van Sion… al deze prachtige beloftes moeten we weer tot ons gaan nemen!

Paulus schrijft in Romeinen 8 vers 21 dat juist deze schepping wacht op haar verlossing. Er staat niet dat zij wacht op haar vernietiging! Deze verlossing komt door niemand anders dan de Heere Jezus. Het is prachtig om te zien hoe de Heere Jezus de vervulling is van de lossers in het Oude Testament. Lossers kochten het land vrij dat verloren was gegaan en zo heeft Jezus ook de prijs betaald om de schepping bij Hem terug te brengen. Iedereen die in Hem gelooft mag deze hoop hebben. Mag God, nu we de komst van de Koning der Koningen zien naderen, deze verwachting van de eerste gelovigen weer levend maken!

Onlangs verscheen deze blog op de site van Christian Verwoerd. Klik hier om zijn website te bezoeken.