Dochter Mike Pence was geïnteresseerd in het atheïsme: "Ik wilde leven zonder God"
In haar nieuwe boek 'Life Lessons From my Father', vertelt Charlotte Pence, de dochter van de vice-premier Mike Pence, over haar worsteling met atheïsme en haar geloof in God.
In een interview met The Christian Post vertelt ze dat 'ondanks dat ze is grootgebracht in een familie die naar de kerk gaat, en diepgelovige ouders heeft, ze nog steeds de waarheid van het geloof voor zichzelf moest uitzoeken.
Het geloof stond centraal binnen de familie Pence en ze hielden zelfs kerkdiensten thuis, in de tijd dat ze even geen thuisgemeente hadden.
In 2015 ging ze studeren aan de Oxford University in Engeland en al in de tijd daarvoor had ze veel twijfels, en keerde ze zich af van God. Ze wilde er niets meer mee. "Ik was een periode geïnteresseerd in atheïsme", vertelt ze. "Het christendom was niets meer voor mij. Het liet me achter met meer vragen dan antwoorden."
"Ik was geïnteresseerd in andere ideeën. Ik ging niet meer naar de kerk en las niet meer uit de Bijbel. Ik ging mijn christelijke vrienden zelfs ontwijken en wilde leven zonder God."
Hopeloos
"Ik dacht dat ik God niet nodig had, maar terwijl het jaar verder ging, voelde ik mij meer en meer hopeloos", zo schrijft ze. "Ik denk dat ik nog altijd in God geloofde, maar ik wilde het proberen zonder de last van religieuze ideeën. Ik dacht dat mijn vragen weg zouden gaan of beantwoord zouden worden. Ik dacht dat het atheïsme mijn vragen zou beantwoorden, maar dat bleek niet zo te zijn."
"Mijn ouders waren erg begripvol naar mij toe", zegt ze over haar ouders' benadering naar haar geloofscrisis. "Ik weet dat er altijd ruimte was voor onvoorwaardelijke liefde. We waren altijd open en gewillig om over mijn vragen te praten. In feite moest mijn geloof een deel van mezelf worden, en toen dat eenmaal het geval was, wilde ik er niet meer van afwijken."
"Ik zat in een vliegtuig en ik luisterde naar een christelijk lied en ik begon te huilen. Op dat moment kwam ik thuis bij mijn Redder. Ik had Hem nodig en wachtte met open armen. Dit ongelofelijke gevoel van acceptatie kan ik niet in woorden beschrijven. Het is een gave en ik kan er niet zonder leven. Ik ben ook nooit zo verzekerd geweest van de dingen als nu."
Praatmee