Matthijs nam eerder deel aan verschillende korte termijn-zendingsreizen met Athletes in Action en Jeugd met een Opdracht (JmeO). Namens Athletes in Action (AIA) bezocht hij het Midden-Oosten en Zuid-Afrika om zijn geloof te delen door middel van sport. “Ook hebben Marjet en ik onderwijs gekregen op de zendingsgerichte Bijbelschool Cornerstone. Kortom, van allerlei kanten zijn we aangemoedigd om in de zendingswereld actief te zijn.”

Hoe kwamen jullie in aanraking met OM?
“Marjet heeft bijna twee jaar bij OM gewerkt. Ze hield zich onder andere bezig met fondsenwerving. Het leuke is dat we tijdens onze eerste date al over zending hebben gesproken. We zaten in een romantisch Amsterdams café en stelden elkaar de vraag wat we zouden doen wanneer God ons roept om de zending in te gaan. Na onze bruiloft bleef het zendingsveld aan ons trekken. Marjet volgde zelfs actief het schema van zendingsschip de Logos Hope.

Steeds vaker vroegen we ons af of leven op het schip iets voor ons zou zijn. Het is avontuurlijk en gaaf om veel te zien van de wereld en met allerlei verschillende mensen in aanraking te komen. We zijn er specifiek voor gaan bidden: ‘Heer, als dit iets van U is, open een deur.’ Na dat gebed liep ik van boven naar beneden om de post op te halen. Ik ontdekte het OM-magazine. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat we daarop waren geabonneerd. Op de cover stond in koeienletters: ‘Logos Hope komt naar Nederland toe’.

Voor ons was dit een bevestiging. Vervolgens hebben we het schip bezocht om van dichtbij te horen hoeveel impact het schip heeft op levens van bemanningsleden en bezoekers. Uiteindelijk hebben Marjet en ik onze baan opgezegd en ons huis verhuurd. Op dat soort momenten komt het aan op geloof en vertrouwen. In september 2015 zijn we aan boord van de Logos Hope gegaan.”

Wat hield je taak op de Logos Hope concreet in?
“Ik was personeelsmanager en voelde me vaak het schaap met de vijf poten. Zo hield ik mij veel bezig met pastorale zorg. Bij mensen die voor een leven op het zendingsschip kiezen lopen werk en privé door elkaar heen. Bij conflicten probeerde ik bij te dragen aan een oplossing. Ook moest ik ervoor zorgen dat de personeelsbezetting op orde was. Aanmelding liep via landenkantoren, maar het was mijn taak dat de mensen op de juiste plek terechtkwamen en op een gegeven moment doorstroomden naar andere functie of afdeling. Ook het handhaven van de scheepsregels viel onder mijn hoede. Denk bijvoorbeeld aan alcoholgebruik en ervoor zorgen dat iedereen op tijd terug aan boord is. Marjet coachte jonge meiden aan boord en was tevens familiecoördinator voor nieuwe gezinnen.”

Hoe wordt op het schip het Evangelie bijvoorbeeld concreet gemaakt?
Matthijs verwijst naar een tentoonstelling waarbij het verhaal van de verloren zoon wordt uitgebeeld. “Het mooie is dat het verhaal heel sterk naar de tijd van nu wordt gehaald, om de relevantie en actualiteit van het verhaal te onderstrepen. Als de verloren zoon prostituees bezoekt wordt bijvoorbeeld een poster van het Red Light District in Amsterdam getoond. Mensen die naar aanleiding van de tentoonstelling tot geloof komen krijgen nazorg en worden, als ze dat zelf willen, gekoppeld aan lokale christenen in hun land. Dat is heel handig, omdat die mensen hun context kennen en weten hoe nieuwe gelovigen het beste verder geholpen kunnen worden.”

In de drie jaar dat je op het schip actief was, heb je veel verhalen gehoord van mensen die tot levend geloof zijn gekomen. Welk verhaal is je bijgebleven?
“In het Zuid-Afrikaanse Durban ontmoetten we een Zuid-Afrikaans stel met een Indiase achtergrond. Zij had een katholieke achtergrond en hij was een zoon van een hindoepriester. Ruim twintig jaar eerder waren ze voor het eerst bij het zendingsschip van OM aan boord gekomen. Deze vrouw was al eerder tot geloof gekomen. Op dat moment leidde haar man nog een losbandig leven. Zijn vrouw heeft hem op een gegeven moment 'meegesleurd' naar het schip en voor hem een christelijk dagboek aangeschaft. Later is hij daarin gaan lezen, waarna deze man geïnteresseerd raakte in het geloof. Uiteindelijk kwam ook hij tot bekering en is hij één van de voorgangers in een kerkelijke gemeente in Durban geworden. Inmiddels is hun zoon nu actief op het zendingsschip.”

Het is opvallend dat door middel van de Logos Hope veel mensenlevens in positieve zin veranderen. Wat is volgens jou het geheim?
“Naast het feit dat het schip een middel in Gods handen is, is het schip een gigantische publiekstrekker. En een platform waar kerkmuren wegvallen. In Haïti kwamen bijvoorbeeld 350 voorgangers en kerkelijk werkers aan boord die in normale omstandigheden moeizaam samenwerkten. Omdat het schip voor hen neutraal terrein was, werd een drempel om met elkaar samen te werken verlaagd. Ook evenementen zoals theatervoorstellingen vergroten de aantrekkingskracht. De vele contacten met lokale partnerorganisaties en kerken zorgt ervoor dat ons bereik wordt vergroot.”

Welke ontmoeting heeft grote indruk op je gemaakt?
“Ik moet denken aan een lokaal boeddhistisch gezin die we ontmoetten toen we met ons schip aan de kust van Sri Lanka lagen. Tijdens een treinreis raakten we met hen aan de praat. Tijdens dat gesprek vertelden we over ons schip, onze missie en dat we 'kennis, hulp en hoop' willen delen zoals op de Logos Hope wordt gezegd. Ook vertelden we dat we geloven in een God die van mensen houdt. Er ontstond daardoor de gelegenheid om het Evangelie uit te leggen. We zijn later nog op hun verzoek bij ze thuis geweest. Uiteindelijk hebben we hen een christelijk boek en Bijbel kunnen geven. Via WhatsApp hebben we nog steeds contact met hen. Het leuke is dat ze tot op de dag van vandaag lezen uit de boeken die wij hen hebben gegeven.”

Inmiddels hebben jullie het leven in Nederland weer opgepakt. Hoe bevalt dat na zo'n avontuurlijk leven op een schip?
“Ik ben weer op zoek gegaan naar een baan en werk nu bij een commercieel bedrijf. De passie voor zending blijft. Ik sluit niet uit dat als onze drie kinderen groot en oud genoeg zijn, we weer zo’n avontuur aangaan.” Matthijs en Marjet zijn de trotse ouders van drie jonge zoons (8, 6 en 3). “Gelukkig kunnen we ook in eigen land op missionair gebied betrokken zijn bij onze kerkelijke gemeente.

Na zo’n ervaring denk ik wel eens: wat hebben we het hier goed met ons huis en onze spullen. Daarmee zeg ik niet dat 'huisje, boompje, beestje' verkeerd is, maar uiteindelijk gaat het om bouwen aan Gods koninkrijk. Als we discussies hebben over een nieuwe auto of keuken denk ik wel eens: 'Waar hebben we het over?' De verleiding is groot om in het oude patroon te vallen door te doen alsof het daarom draait. Maar alles draait om leven met Hem. Daarin mogen we blijven groeien door dat leven met anderen te delen!”

Voel jij je geroepen om fulltime te dienen in Gods koninkrijk? Klik hier voor meer informatie.