Het is er donker en ijzig koud. Kolya woont op de tweede verdieping. Het gezin heeft een paar kamers tot zijn beschikking. De woonkamer is zo’n beetje de leef- en slaapruimte voor het hele gezin. De betonnen muren worden opgevrolijkt met behang en tekeningen. Het is de enige ruimte waar ze het warm stoken. Meer is financieel niet haalbaar. De inkomsten van het gezin zijn minimaal, omdat vader door een handicap niet kan werken.

Moeder Varduhi vertelt dat ze last hebben van lekkage. “Het plafond lekt veel, waardoor de bedden nat worden.” De lekkage levert meer problemen op. Vader Knyaz laat in een andere, ijzig koude ruimte zien dat de muur kromtrekt en afbrokkelt.
Een keuken en een douche zijn er niet. Water halen ze in de kelder van het gebouw. Het is er donker, vies en bedompt. Elke dag gaat Kolya naar beneden en sjouwt hij een aantal emmers water naar boven.

En toch, ondanks alle misère, is er liefde én hoop in dit gezin. Je ziet het als de jongens hun armen om moeder slaan en vader naar z’n dochter lacht. Op de vraag hoe ze dit leven kunnen volhouden, zegt moeder Varduhi: “Kinderen die weinig hebben, leren om in God te geloven en van Hem afhankelijk te zijn, vaak veel meer dan kinderen die alles hebben wat hun hart begeert.” En wat de toekomst betreft? “Wij geloven in God en we hopen dat Hij ons een betere toekomst geeft”, zegt deze dappere moeder.

Bekijk de video over Kolya:

Het doel van de wintercampagne van Kom over en help is dat kinderen in de wintermaanden naar de dagopvangcentra kunnen gaan, waar ze een warme maaltijd en huiswerkbegeleiding krijgen. Ook Kolya en zijn broer en zus bezoeken de dagopvang. Het is voor kinderen uit arme gezinnen een uiterst belangrijke plek. Het is een plaats waar het letterlijk warm is en waar ze een voedzame en warme maaltijd krijgen, vaak de enige per dag.

Maar de dagopvang betekent veel meer voor deze kinderen. Ze krijgen liefde en aandacht, ze leren hoe ze voor zichzelf moeten zorgen en hoe belangrijk hygiëne is. Ze horen verhalen uit de Bijbel en over God, Die voor hen wil zorgen.

Ook denken ze, samen met de begeleiders, na over hun toekomst. “We willen dat kinderen zich verantwoordelijk voelen voor hun toekomst. Daarom is het belangrijk dat ze weten wat ze later willen worden. Dat motiveert hen om zich te ontwikkelen”, aldus Arev Sarukhanyan, directeur van onze partnerorganisatie Youth for Christ.

Daarnaast hebben de begeleiders contact met de ouders. Zij ondersteunen de ouders in de opvoeding van hun kinderen en in het contact met de plaatselijke overheid als het gaat over woonvoorziening, uitkeringen en dergelijke. Zo hopen ze dat de vicieuze cirkel van armoede wordt doorbroken.