Moeten christenen aanbidden met hun handen in de lucht?
Moeten christenen hun handen omhoog heffen tijdens erediensten? De beweegredenen achter de daad zijn de sleutel tot het beantwoorden van de vraag. Dat vinden sprekers John Piper en Robert Morris volgens The Christian Post.
Volgens Bijbelleraar John Piper vinden sommige mensen het opheffen van de handen in aanbidding ongemakkelijk. “Het zou niet vereist moeten zijn in kerken, maar het brengt wel een bepaalde geestelijke vrijheid met zich mee.”
Handpalmen
Eerder deze week zei de schrijver van DesiringGod in zijn podcast dat hij in de jaren '70 in een kapeldienst naast een lid van de faculteit zat. Die bewuste man legde zijn handen op zijn schoot met de handpalmen naar boven. Piper voelde afkeer toen hij dat zag. “Ik herinner me niet wat er toen in mijn ziel aan de hand was, maar wat ik nu voel is niets anders dan schaamte en wroeging over zo’n arrogante en veroordelende houding”, zei Piper recent in zijn podcast over die afkeer.
Zo’n vijf jaar later werd hij gevraagd om een paar keer per jaar een gebedssamenkomst te houden. “Plotseling merkte ik dat mijn handen in de lucht hingen. Ik had dat nooit in 36 jaar van mijn leven gedaan. Tot op de dag van vandaag kan ik niet uitleggen wat er is gebeurd, behalve dat het vrucht heeft gedragen. Het voelde als een bevrijding uit slavernij.
Een charismaat
Robert Morris, voorganger van Gateway Church in de Amerikaanse stad Dallas, herinnert zich de eerste keer dat hij zijn handen ophief tijdens de eredienst. “Ik dacht gewoon, dat ben ik niet.”
Bij een specifieke gelegenheid vroeg de aanbiddingsleider iedereen de handen op te heffen. Morris aarzelde, maar keerde uiteindelijk zijn handpalmen naar boven toe, hij voelde zich ongemakkelijk. “Ik dacht dat iedereen naar me keek. 'Iedereen denkt nu vast dat ik een charismaat ben', dacht ik.”
Hij herinnert zich dat die kleine verandering in de houding van zijn lichaam iets in zijn hart had omgedraaid. “Ik ga God aanbidden, dacht ik, het kan me niet schelen wat iemand denkt.”
Motivaties
Volgens Piper zijn de motivaties van het hart belangrijk. Niet de stijl van de muziek. “Hymnes kunnen net zo vaak in authenticiteit worden gezongen als aanbiddingsliederen. Orgels kunnen met evenveel hypocrisie als gitaren worden bespeeld. Handen kunnen worden onderdrukt door motieven die net zo gebrekkig zijn als motieven om ze op te heffen.”
Innerlijke uitbundigheid
Piper heeft nog een laatste boodschap: “Voor mij is het opheffen van de handen zowel een natuurlijke uitdrukking als een innerlijke bewondering voor God. De innerlijke uitbundigheid komt tot uitdrukking in het lichaam.”
Bekijk hier wat Morris over dit onderwerp zegt:
Praatmee